ماشین رنو سیمبل

رنو سیمبل همچون تندر 90 روی خصلت‌های اقتصادی تاکید ویژه‌ای داشته و اولویت کار خویش را بر پایه نکاتی نظیر کیفیت فنی بالا و پایین نگاه داشتن استهلاک و هزینه‌های نگهداری در کنار کارآیی مناسب استوار ساخته است. اما تفاوت سیمبل با تندر این است که رنو برای ساخت این نسل، مقداری از محافظه کاری قبل کاسته و جذابیت‌های نسبی را چاشنی کار نموده. مثلاً سیمبل از نظر ظاهری پیشرفت قابل ملاحظه‌ای را تجربه کرده و در داخل کابین هم به فرم شکیل‌تری دست یافته است. البته کیفیت پلاستیک‌های داخلی هنوز هم چنگی به دل نمیزند و فرم نیمکت مانند صندلی پشتی همچنان بر قوت خود باقی مانده، اما افزایش فاصله میان محورهای جلو و عقب در کنار بهبود فرم صندلی‌های جلو به افزایش سطح رفاه کابین منجر شده است. همچنین وجود آپشن‌های متنوع (در نسخه فول) نظیر نمایشگر مرکزی، سیستم تهویه اتوماتیک و کروزکنترل نیز به جذابیت‌های داخلی محصول اقتصادی رنو افزوده‌اند تا داخل ماشین حس بهتری در قیاس با تندر 90 داشته باشیم. حتی هندلینگ سیمبل هم به لطف تغییر فاصله چرخ‌ها و همچنین کاهش نسبی مرکز ثقل اتومبیل تا حدودی ارتقا یافته، هرچند هنوز فاصله زیادی با سطح ایده‌آل وجود دارد. با این وجود مشکلاتی مثل سطح آپشن‌های پایین‌تر از رقبای چینی و خشکی بیش از حد پلاستیک‌های کابین از جمله نکات منفی اصلی سیمبل به حساب می‌آیند.

با ورود به داخل کابین با فضایی ساده، مملو از پلاستیک‌های خشک و خصلت‌های اقتصادی روبرو میشویم که شاید در نگاه اول برای خودرویی در این رده قیمتی چندان جالب نباشد. اما اگر قصد مقایسه با نسل قبلی لوگان (تندر 90) یا حتی رنو ساندرو را داشته باشیم متوجه پیشرفت قابل تحسین محصول خواهیم شد. خطوط جدید داشبورد فرم مدرن‌تری بدست آورده‌اند و ترکیب این نکته با آپشن‌های بیشتر و دقت به ریزه‌کاری‌ها (نظیر طراحی جذاب کلیدهای کنترل سیستم تهویه) حس خوبی به سرنشینان منتقل می‌نماید.
به لطف شیشه‌های بزرگ و طراحی جعبه‌ای شکل اتاق، میزان دید و تسلط بر اطراف هم عالی است و مشکلی از این بابت احساس نمی‌شود. همچنین بازطراحی صندلی‌ها به بهبود کیفیت سواری خودرو منتهی شده است، هرچند همانطور که گفتیم این مورد بیشتر روی صندلی‌های جلو احساس می‌شود و در قسمت عقبی همچنان ضعف ارگونومی مشهود است. همچنین سیمبل با بهبود فاصله میان محورها به فضای مناسبی در داخل کابین دست یافته که قادر است به راحتی از یک خانواده 4 نفره (با یک کودک) میزبانی نماید. هرچند نباید این محصول را با خودروهایی از سگمنت بالاتر مقایسه نمود.

اگر بخواهیم رنو سیمبل را با خودروهای چینی هم دوره و هم قیمت مقایسه نمائیم متوجه سادگی طراحی آن خواهیم شد؛ اما در قیاس با نسل قبلی (همان تندر 90) شاهد پیشرفت بسیار خوبی هستیم. در واقع ظاهر سیمبل شاید حس هیجان خاصی در بیننده ایجاد نکند اما برخلاف تندر شما را فراری هم نخواهد داد. از نکات مثبت طراحی این محصول می‌توان به مواردی نظیر هماهنگی خطوط، چراغهای نسبتاً زیبای جلو و برجستگی سپرها اشاره نمود که خطوط ساده کناری و صندوق نه چندان جذاب ماشین را تا حدودی پوشش داده‌اند. البته همانطور که میدانید هدف از ساخت یک خودرو اقتصادی در این سطح، دست‌یابی به بهترین کارآیی (آن هم با کمترین هزینه ممکن) است و از این رو میشود به علت طراحی خاص برخی از قسمت‌ها پی برد. مثلاً فرم جعبه‌ای بدنه برای ایجاد فضای سر کافی (بدون افزایش طول خودرو) بدین شکل درآمده و حالت عمودی و نازیبای صندوق عقب نیز برای ایجاد یک محفظه بزرگ‌تر و تسهیل در امر قرار دادن وسایل بدین سان طراحی شده است. پس سیمبل همچون پدرش تندر، کارآیی را بر زیبایی ترجیح داده اما تفاوت اینجاست که در این محصول جذابیت‌های ظاهری به کل فدا نشده‌اند و به سر و وضع خودرو اهمیت نسبی داده شده است.

پیشرانه 4 سیلندر 1.6 لیتری تنفس طبیعی و گیربکس 4 سرعته اتوماتیک سیمبل از نظر ساختار کلی شباهت‌های زیادی با همان مدل قدیمی کار شده روی تندر 90 دارند، اما در محصول جدید رنو مورد اصلاحات جزئی و برنامه‌ریزی مجدد قرار گرفته‌اند که این تلاش به 5 نیوتن‌متر گشتاور بالاتر و رفتار نرم‌تر گیربکس منتهی شده است. البته تعداد کم دنده‌ها در سربالایی‌های شدید نقطه ضعف گیربکس را بروز میدهند، چراکه فاصله میان ضرائب نسبتاً زیاد است، با این حال میتوان شتاب و توانایی‌های حرکتی کلی سیمبل را قابل قبول و حتی به نسبت رده قیمتی خوب توصیف نمود. در واقع 105 اسب بخار قدرت و 145 نیوتن‌متر گشتاور تولیدی شاید در نگاه اول اعداد شگفت‌انگیزی محسوب نشوند اما برای وزن سبک سیمبل (حدود 1081 کیلوگرم) کاملاً کافی به نظر می‌رسند. بخصوص که هماهنگی مناسبی میان موتور و گیربکس ماشین برقرار شده تا نماینده اقتصادی رنو در کنار شتاب‌گیری قابل قبول، از مصرف سوخت مناسبی نیز بهره برد.
از دیگر مشخصات فنی سیمبل می‌توان به مواردی نظیر سیستم تعلیق مک فرسون جلو و میله پیچشی (Torsion Beam) عقب، فرمان هیدرولیک (که البته مقداری سفت است) و ترمزهای دیسکی جلو و کاسه‌ای عقب اشاره نمود. بد نیست اشاره کنیم که پدال ترمز سیمبل، واکنش‌های نسبتاً خوبی از خود نشان میدهد اما در هر صورت استفاده از ترمز کاسه‌ای برای چرخ‌های عقب به نوعی یک نقطه ضعف محسوب می‌شود، بخصوص که بسیاری از رقبای این رده قیمتی از نوع 4 چرخ دیسکی استفاده نموده‌اند. همچنین نبود سیستم کنترل پایدرای الکترونیکی از دیگر نکات منفی سیمبل است که ترکیب آن با مرکز ثقل نسبتاً بالا و لاستیک‌های باریک ماشین باعث شده سطح پایداری و هندلینگ از شرایط ایده‌ل فاصله گیرد.

رنو سیمبل از لحاظ سطح امکانات در چند تیپ به بازار عرضه شده که نسخه‌های لوآپشن آن در این پارامتر اوضاع اسفناکی دارند اما مدل‌های فول LE و SE با ارائه گزینه‌هایی نظیر: کروزکنترل و محدودکننده سرعت، سیستم تهویه مطبوع اتوماتیک، چراغهای روشنایی در روز، کامپیوتر سفری، شیشه بالابرها و آینه‌های جانبی برقی، سنسور و دوربین دنده عقب، رینگ‌های آلومینیومی، سنسور فشار باد تایرها، سیستم مولتی مدیا با نمایشگر 7 اینچی مجهز به رهیاب و بلوتوث، قادر هستند شما را راضی نگاه دارند. از دیگر امکانات استاندارد سیمبل می‌توان به مواردی مثل ترمزهای مجهز به ABS و EBA، کیسه هوا برای راننده و سرنشین کناری و مه‌شکن‌های جلو و عقب اشاره نمود.
البته سیمبل همچنان در برابر رقبای چینی خود کمبودهای زیادی در لیست آپشن‌های خود مشاهده میکند اما حداقل در نسخه‌های فول این کمبودها خیلی آزاردهنده نیستند و با مزیت‌هایی نظیر کیفیت ساخت و دوام بالاتر، قابل چشم‌پوشی خواهند بود.

رنو سیمبل در ابتدای عرضه با قیمت بسیار گران قدم به کشورمان گذاشت و از این رو در برابر رقبای زیباتر و قویتر و مجهزتر خود شکست خورد. در واقع این محصول علیرغم تمامی پیشرفت‌ها نسبت به نسل قبلی، همچنان به عنوان یک تند 90 فیس‌لیفت شده در میان مردم شناخته میشد و به همین جهت قدرت رقابت با خودروهای گران‌تر با صفات لوکس‌تر را نداشت.
با این حال در گذر زمان تعدیل قیمت نسخه‌های دست دوم سیمبل در قیاس با سایر محصولات باعث شد که این محصول در رده قیمتی با رقبای ساده‌تر قرار گیرد و از شانس بیشتری برای پیروزی بهره‌مند شود هرچند هنوز هم کار سیمبل در برابر خودروهای دست دومی نظیر: جک S3، چری آریزو 5 تنفس طبیعی، کیا سراتو دنده‌ای 1.6 لیتری لوآپشن، ام جی 360 تنفس طبیعی اتومات و... دشوار خواهد بود. بخصوص که این رده قیمتی اکنون یکی از شلوغ‌ترین قسمت‌های بازار ما از لحاظ تنوع به حساب می‌آید و مشتریان امروزی به آپشن‌های پرشمار و طراحی مدرن خودروهای چینی اهمیت بالایی میدهند.
اما با تمامی این صحبت‌ها و با توجه به کاهش اختلاف قیمت میان سیمبل با تند پلاس اتوماتیک میشود این محصول را جایگزین مناسبی برای تندر قدیمی دانست چراکه هم از نظر طراحی ظاهر و کابین پیشرفت محسوسی در برابر پدرش داشته و هم اینکه از لحاظ خصلت‌های فنی، هندلینگ و سطح آپشن خودرو بهتر و کامل‌تری شده است.
در مورد رقابت با ماشین‌های چینی هم برگ برنده اصلی محصولات اقتصادی رنو-داچیا یعنی دوام و جان سختی میتواند راهگشا باشد؛ بخصوص که سیمبل در بسیاری از قسمت‌های فنی از قطعات مشترک با تندر 90 استفاده می‌کند و از این رو علیرغم عرضه محدود، با مشکل قطعات یدکی شدیدی مواجه نخواهد بود.