رولزرویس پس از کش و قوس‌های فراوان، بالاخره از برند جدید خود با نام "داون (Dawn)" پرده برداری کرد، پس بدون مقدمه چینی بحث خود را آغاز می‌کنیم.
با وجود اینکه این محصول در قالب یک برند جدید ظاهر شده است، ولی همچنان یک طراحی آشنا دارد و قریب به اتفاق 80 درصد از طراحی اصلی آن شبیه به نسخه‌های پیشین رولزرویس از جمله گوست و فانتوم است که از طرفی می‌توان برچسب حفظ طراحی اصیل و نماد رولزرویس، یا از طرفی دیگر هم می‌توان برچسب ناتوانی طراحان رولزرویس در ارائه یک طرح جدید را بر پیشانی این
خودرو چسباند که به شخصه گزینه اول را بیشتر از گزینه دوم قبول داریم. به هر حال، این محصول دارای یک طراحی نسبتا یکسان با سایر محصولات رولزرویس است که جلوپنجره مشبک رادیاتور مستطیل شکل، چراغ‌های اصلی تمام LED با یک ردیف چراغ نواری شکل در زیر آن و...، عاملی شده‌اند تا این شباهت‌ها قوت گیرد. ولی در عوض سیستم‌هایی جدید همچون کنترل آب و هوای خودکار پیشرفته برای استفاده بهینه و درست از سقف متحرک خودرو و یک سیستم صوتی قدرتمند با 16 بلندگوی استریو و... برای "داون" در نظر گرفته شده است. در ضمن به لطف موتورهای جدید حرکتی و استفاده از سقفی پارچه‌ای، راننده قادر به باز یا بسته کردن سقف خودرو تنها در عرض 20 ثانیه و در سرعتی کمتر از 50 کیلومتر بر ساعت خواهد بود که خود مزیتی بس بزرگ نسبت به فانتوم به حساب می‌آید. در کل رولزرویس به جای توسعه یک طراحی جدید ظاهری، بر روی تجهیزات و قطعات تزیینی داخلی کابین تمرکز داشته است.
در زیر کاپوت این محصول نیز رولزرویس یک پیشرانه دوازده سیلندر 6.6 لیتری را به خدمت گرفته که با قدرتی 563 اسب بخاری و گشتاوری 780 نیوتن متری، قادر به ثبت شتابی صفر تا صد 4.9 ثانیه‌ای و حداکثر سرعتی 250 کیلومتر بر ساعتی خواهد بود.
