چطور می‌توان انتظار لبخند در چهره کسی را داشت که در یک صبح سرد پا به خیابان‌های شهری مملو از دود و آلایندگی می‌گذارد، این است حال و روز برخی کلان شهرهای جهان و کشور خودمان که به لطف خودروسازان و شرکت‌های صنعتی بزرگ، در دود و دمی فرو رفته که با نسخه‌های طبیعی همچون پدیده‌های گرد و غبار در شهرهای جنوبی کشور برابری می‌کند.
به گزارش خودروبانک، سطح آلودگی‌های هوا در شهرستان‌های بزرگ تبدیل به پدیده‌ای بدنام شده که دیروز و امروز و فردای شهرهای بزرگ را در سیاهی خود فرو برده است. تهران، شاید یکی از مهم‌ترین شهرهایی باشد که به تنهایی سطح آلودگی آن با شهرهای 24 میلیونی بزرگ چین و هند برابری می‌کند! در صورتی که جمعیت شاید یک دوم نسبت به جمعیت شهرهای بزرگ کشورهایی مثل چین و هند دارد. دلایل بروز چنین مشکلاتی را تنها در سه چیز می‌توان پیدا کرد، جمعیت بالا، نبود تامین مالی برای طرح های آلودگی هوا و صد البته تکنولوژی پایین خودروهای تولیدی که متاسفانه با وجود چنین مشکلاتی، حامیان صنعت خودروسازی کشور کماکان به تولید چنین خودروهایی پافشاری می کنند و تقصیر را به گردن شرکت‌های صنعتی و وارونگی دمای شهرها می‌اندازند!
مگر پیش از این‌ها پدیده وارونی هوا وجود نداشته که حالا سفت و سخت به دفاع از خودروسازان دولتی می‌پردازند. حال جالب اینجاست که با وجود لغو تحریم‌ها، خودروهایی که حتی یورو 2 یا 3 هم نیستند، همچنان جایگاه خود را در سبد کالای صنعت
خودرو دارند و تنها خودروهایی جدید به این سبد اضافه خواهد شد تا با قیمت‌های بالای خود، فروش این دسته از خودروهای سه دهه پیش را تضمین کنند.
حال خودروسازان کشور و حامیان آن‌ها، تنها چند روش را پیش روی شما می‌گذارند تا سطح آلایندگی شهرها را به حداقل برسانند، اول از همه اجرای طرج زوج و فرد که به نظر نمی‌رسد چندان کارساز باشد و همچنان شاهد ذرات هستیم. دوم استفاده از وسایل حمل و نقل عمومی است که در روزهای عادی نبود طرح زوج و فرد، شاهد ازدحام آن‌ها هستیم و راه حل سوم نیز استفاده از خودروهای هیبریدی و یورو 5 و 6 است که هرکدام قیمتی بالای 100 میلیون داشته و در تضاد کامل با دومین اصل بحثمان، یعنی فقر و نبود حمایت مالی در کلان شهرها است. پس بدون بازنشسته کردن خودروهای آلاینده تولیدی که گویا تا سالهای آتی نیز قرار است مهمان ما باشند، از دید
خودروبانک تنها باید به دو چیز امیدوار بود. یکی ارتقای سطح کیفی و خدمات حمل و نقل عمومی است که شاید با روندی که داشته ایم چندین سال تا مدینه فاضله فاصله دارد و دیگر هم بارش رحمت الهی است تا ما را از شر این آلودگی همیشگی رهایی بخشد!
