مبنای حقوق و پاداش در صنعت خودرو

به نقل از دنیای اقتصاد، افشای فیش حقوقی و پاداش‌های دریافتی برخی مدیران ایرانی از جمله خودروسازان، در حالی این روزها خبرساز شده که در سایر کشورها نیز پرداخت حقوق و مزایای کلان، مرسوم است. این ماجرا که ابتدا از بیمه مرکزی کلید خورد، حالا دامنه آن به شرکت‌های خودروساز نیز رسیده و سبب شده ذهنیتی منفی در جامعه نسبت به مدیران ایرانی پیدا شود. از نظر افکار عمومی، عملکرد مدیران کشور در بخش‌های مختلف، چندان قابل دفاع نبوده و پرداخت حقوق و مزایای بالا و همچنین در نظر گرفتن پاداش‌های کلان برای آنها، منصفانه نیست.

این در شرایطی است که مدیران خارجی، حقوق و پاداشی بسیار بیشتر از همتایان ایرانی خود می‌گیرند و کمتر کسی نیز نسبت به این موضوع اعتراض دارد. به‌عنوان مثال، کارلوس گوسن مدیرعامل رنو-نیسان، به تنهایی در سال 2014 بیش از یک میلیارد ین (معادل 4/ 8 میلیون دلار) از شرکت نیسان حقوق دریافت کرده است. وی در این سال همچنین حدود 2/ 8 میلیون دلار نیز از شرکت رنو دریافتی داشته و با این حساب، مجموع حقوق وی در سال 2014، چیزی نزدیک به 6/ 16 میلیون دلار بوده است. گوسن البته حدود یک میلیارد ین نیز به‌عنوان پاداش دریافت کرده تا یکی از پردرآمدترین مدیران جهان لقب بگیرد. از سوی دیگر، مارتین وینترکورن مدیرعامل پیشین فولکس واگن نیز در سال مورد بررسی حدود 16 میلیون یورو درآمد کسب کرده که نزدیک به 14 میلیون یوروی آن حکم پاداش را داشته است. در این شرایط، پرسش اینجاست که چرا مدیران خارجی با چنین حقوق و پاداش کلانی، چندان مورد انتقاد افکار عمومی نیستند، اما در ایران با وجود دریافتی‌های بسیار کمتر، اوضاع کاملا برعکس است. به‌نظر می‌رسد دلیل این تفاوت برخورد را باید در عملکرد مدیران مربوطه جست‌وجو کرد، چه آنکه در دنیا بر اساس عملکرد و اثرگذاری مدیران در میزان تولید، کیفیت کالا و افزایش فروش و جلب رضایت مشتریان، حقوق و پاداش می‌دهند. این در حالی است که در ایران مبنای حقوق و پاداش‌های کلان اغلب مشخص نبوده و حتی در برخی موارد دست مدیران برای تصمیم‌گیری چندان باز نیست تا عملکرد آنها دقیقا مورد ارزیابی قرار گیرد.