قانون وراثت یا تنبلی طراحان پورشه؛ ملاقات با زیباترین پورشه 911 کلاسیک تهران

همواره خودروسازان آلمانی اصالت را در زمره اصول طراحی خود قرار داده‌اند برخلاف خودروسازان دیگر کشورها که بعد از چند نسل هیچ نسبتی بین طراحی دو نسل مشاهده نمی‌شود. ولیکن آلمانی‌ها نشان وراثت را از پدر به پسر و از پسر به نوه منتقل می‌کنند. در این میان اصیل‌ترین آلمانی را می‌توان پورشه نامید. در ابتدا باز باید به این نکته اشاره کرد که پورشه تلفظ آلمانی و صحیح این برند می‌باشد و شایسته‌تر است که از واژه پورش که تلفظ انگلیسی این برند است، استفاده نشود. از بین پورشه‌های کلاسیک و در حال تولید شاید بتوان جذاب‌ترین محصول این خودروساز را کد 911 پورشه نامید که به واقع می‌توان اسپرت‌ترین خودروی شهری قرن بیستم نام‌گذاری شود. پورشه 911 در 7 نسل تولید شده که هر نسل از 911 با کد مخصوص به خود شناسایی می‌شود مثل 901، 930، 964، 993، 996، 997 و 991 و تمام این مدل‌ها به جز سری 901 با کد 911 شناخته شده هستند. و تمامی نسل‌های آن موتور عقب و 6 سیلندر می‌باشند. نکته جالب توجه این است که تا نسل 996 آن از سیستم هواخنک بهره می‌برد و فاقد رادیاتور خنک‌کننده آب هست و برای مدت کوتاهی همین اتاق با موتور 4 سیلندر با کد 912 عرضه شد که به دلیل عدم استقبال از خط تولید خارج شد.
از نظر طراحی بدنه 911 به 3 دسته کوپه، کروک و تارگا تقسیم‌بندی می‌شوند ولی کوپه و کروک شناخته شده‌تر نسبت به تارگا هستند. برای معرفی، مدل تارگا نوعی می‌باشد که فقط حد فاصل بین شیشه جلو و عقب فاقد سقف می‌باشد و اولین‌بار توسط پورشه معرفی شده است. واژه تارگا در زبان ایتالیایی به معنی بشقاب است و خالی از لطف نیست که به این مثال اشاره شود که برای سالیان متمادی افرادی که از خیابان امیرآباد شمالی تهران عبور می‌کردند پورشه 911 فسفری رنگی را مشاهده می‌کردند با عبارت "فروشی نیست" در پشت شیشه جلو، که از نوع تارگا بود. با توجه به گسترده بودن و خصوصیات فراوان انواع مدل‌های 911 با توجه به ظاهر نسبتاً یکسان و اصیل آن، در این نوشتار صرفاً به پورشه 911 کلاسیک که حد فاصل سال‌های 1963 تا 1989 تولید شده، می‌پردازیم. پورشه 911 کلاسیک به دو دسته911F و911G تقسیم می‌شود و سری F حد فاصل سال‌های 63 تا 73 و سری گ (G به آلمانی گ تلفظ می‌شود) بین سال‌های 74 تا 89 تولید شده‌اند که هر کدام از این دسته‌ها به زیر مجموعه‌های اسپورت، تورینگ و... با مشخصات فنی موتور و گیربکس‌های متنوع عرضه شده‌اند.

در مشخصات ظاهری از قسمت جلو چراغ‌های 911 با شیشه برآمده و زهوار استیل شبیه و تقریباً هم اندازه چراغ‌های جلوی فولکس‌های قورباغه‌ای نسل اول و کامیون‌های بنز 1921 است با این تفاوت که یک زاویه شکسته نزدیک به 90 درجه‌ای در بالای شیشه چراغ در مدل‌های تارگا وجود دارد و تقریباً تا سال 1989 تغییرات زیادی در قسمت چراغ ایجاد نکردند. غیر از مدل‌های توربو که از سال 74 تولید آن شروع شد و زهوار چراغ به همراه آینه همرنگ بدنه شدند، و مدل‌های 911SC که برای 5 سال از سال‌های 78 تا 83 تولید شدهاند، چراغ های جلوی آن شبیه نسل دوم فولکس قورباغه‌ای است با این تفاوت که همرنگ آینه و بدنه است.

در نمای کناری تا سال 1971 آینه گرد استیل استفاده شده است. از سال 1972 آینه گرد جایش را به آینه‌ای 4 ضلعی با اضلاع نامساوی داده و در همین سال زه رکاب باریک‌تر می‌شود. در سال 74 با ظهور نسل گ سپرها پهن‌تر می‌شوند و چهره تهاجمی‌تر به خودرو داده شده و زه رکاب یکپارچه پلاستیکی می‌شوند. کماکان در همه سال‌ها لچکی بر روی 911 وجود دارد فقط در برخی سال‌ها مشکی رنگ می‌شوند و در برخی سال‌ها استیل و بعضی زمان‌ها همرنگ با دستگیر درب و تمام این جزئیات و ریزه‌کاری‌ها گواهی‌است برآن منتقدانی که پایبندی بر حفظ اصالت و روح طراحیه اولیه را تنبلی و عدم تمایل به تغییر در تیم طراحی پورشه می‌پندارند.
در سالیان اخیر خودروهای کلاسیک زیادی از نابودی نجات یافته‌اند، تعدادی به تیغ اسقاط و نابودی سپرده شده‌اند و نمونه‌های ارزشمند از کشور خارج شده‌اند و سر از حراجی در آن سوی مرز در آورده‌اند. این اتفاقات برای پورشه‌های موجود در کشور کمتر اتفاق افتاده ولی تعداد زیادی از آن‌ها در تصادف یا مهاجرت و عدم نگهداری مناسب از بین رفته‌اند و یا دستکاری غیر اصولی در کیت بدنه شده‌اند. خوشبختانه امروز به بررسی یک نمونه پورشه 911 کررا آر اس 1973 می‌پردازیم که تمام بلایایی که ممکن است بر سر خودروی کلاسیک بیاید را پشت سر گذاشته و از سلامت موتور و بدنه در حد عالی برخوردار است. احتمالاً قبل از اخذ پلاک ملی با پلاک تهران «س» یا «ص» در شهر تردد داشته است. کررا به اسپانیایی یعنی مسابقه و احتمالاً دلیل نامگذاری این تیپ به این نام قابلیت‌های مسابقه‌ای آن و آپشن‌های اسپرت‌تر آن نسبت به دیگر تیپ‌های 911 می‌باشد. از نمای کناری با نوشته کررا مواجه هستیم و روی قسمت نوار پایینی خودرو با پس زمینه نقره‌ای که همرنگ پره‌های رینگ ماشین می‌باشد که کاملاً با نمونه کارخانه‌ای تطابق دارد. زهوار لچکی و دستگیره درب استیل می‌باشند ولی متاسفانه به جای آینه‌های استیل از آینه‌های پورشه 911 کررا های مدل 76 به بعد استفاده شده که زیبا‌تر هستند ولی از چهره فابریک خودرو اندکی کاسته‌اند.

در نمای جلو خودرو کاملاً فابریک هست و چراغ‌های فابریک، راهنما به همراه چراغ کوچک و دریچه‌های هوا وجود دارند. که در برخی نمونه‌های 72 به بعد به صورت فابریک از پرژکتور به جای چراغ کوچک استفاده شده و مکان پرژکتور از زیر سپر به روی سپر منتقل شده است که هارمونی زیبایی را به وجود می‌آورد البته نمونه مورد بررسی بدون پرژکتور بود. یکی از نکات جذاب در طراحی پورشه‌های کلاسیک جایگاه قرارگیری برف پاک‌کن می‌باشد که دقیقاً در وسط قرار گرفته‌اند و شیشه‌شور در دو سمت آن است و در برخی از نسخه‌ها به سمت چپ مایل هستند و در برخی دیگر به سمت راست که در نسخه مورد بررسی در حالت استاندارد به سمت شاگرد خوابیده بود. درب باک با توجه به موتور عقب بودن بر روی گلگیر در سمت راننده قرار داشت. تریم داخلی کاملاً فابریک و تمیز بود به غیر از سیستم صوتی که با نمونه امروزی جایگزین شده بود. تمامی آمپرها سالم و مانند روز اول کار می‌کردند، سرعت‌سنج عدد 150 مایل بر ساعت را نشان می‌داد که برای خودرویی با تکنولوژی 45 سال قبل با سیستم هواخنک عددی ما فوق تصور است. در نمای پشتی با لوگوی 911 استیل که مخصوص کررا هست با بال افسانه‌ای مواجه می‌شویم. در قسمت موتور با موتوری 6 سیلندر خوابیده مانند فولکس‌واگن‌های کلاسیک به حالت بوکسوری رو‌برو هستیم. موتوری کاملاً نو با وایرهای قرمز رنگ و تمامی لیبل‌های فابریک کارخانه. یکی از جذابیت‌های این خودرو تعداد 6 عدد کاربراتور است که برای هر سیلندر مجزا می‌باشد و تاثیر زیادی بر راندمان خودرو دارد ولی در تنطیم موتور کار سختی را پیش روی مکانیک‌ها قرار می‌دهد.


برخی بر این باورند که تعداد کاربراتور بیشتر مصرف سوخت را افزایش می‌دهد ولی تاثیری در مصرف سوخت ندارد و مانند آبی است که به جای اینکه در یک جوی جاری باشد از 6 مجرا عبور می‌کند ولی تقسیم عادلانه آن کار سختی بود آن هم در زمانی که تکنولوژی مانند امروز به تعمیرگاه‌ها راه نیافته بود. این پیشرانه 6 سیلندری 2.7 لیتری بدون استفاده از هیچ سیستم پرخوران می‌تواند حداکثر 210 اسب بخار را در دور 6300 و 255 نیوتن‌متر را در دور 5100 تولید کند. دقت داشته باشید که با توجه به وزن بسیار کم این خودرو یعنی 1050 کیلوگرم، شتاب صفر تا صد آن تنها 5.5 ثانیه است و این یعنی پورشه 911 پیرمرد ما با یک گیربکس 5 سرعته ساده از بسیاری از خودروهای اسپرت امروزی سریع‌تر است! در پایان خودروی مورد بررسی زیباترین خودرویی بود که در سال 97 مشاهده کرده بودم و با نسخه کارخانه‌ای غیر از چند تفاوت کوچک موردی مشاهده نشد و تقریباً می‌توان گفت همانند خودرویی بود که تازه از کمپانی در سال تولید تحویل گرفته شده است. در مورد قیمت این خودرو باید گفت که اصلاً نمی‌توان روی چنین خودروی با ارزشی قیمتی گذاشت و به توجه به تعداد بسیار کم آن‌ها در کشور به واقع باید به آن‌ها به عنوان سرمایه‌های ملی نگاه کرد. با آرزوی بازسازی تمامی خودروهای کلاسیک با کیفیت پورشه مورد بررسی.