خرید خودرو افسانه ایی FW14B ویلیامز توسط سباستین فتل

سباستین فتل اعلام کرده است که توانسته خودرو FW14B ویلیامز را که متعلق به راننده مشهور فرمول یک، نایجل منسل، بوده است به کلکسیون شخصی خود اضافه کند.

در دنیای فرمول یک خودرو FW14B یک خودرو افسانه ایی است، جدای از بحث راننده بزرگ آن و رنگ آمیزی زیبای این خودرو واقعیت هایی در رابطه با آن وجود دارد که ارزش والای این شاهکار مهندسی را رقم زده است. این خودرو در زمان خود پیشتاز فن آوری بود. سیستم تعلیق فعال، کنترل کشش فوق‌العاده و گیربکس نیمه اتوماتیک بخشی از این شاهکار مهندسی را تشکیل می‌دهند.

نایجل منسل توانست در فصل ۱۹۹۲ پس از صبر فراوان برای رسیدن به قهرمانی جهان توسط همین خودرو با پیروزی در ۱۰ مسابقه از ۱۶ مسابقه فصل به این مقام دست پیدا کند. در این فصل از مجموع ۱۶ مسابقه نایجل توانسته بود ۱۵ مسابقه را از جایگاه نخست استارت بزند.

حال سباستین توانسته مالکیت این خودرو افسانه ایی را برای خود کند. فتل در این باره گفت:

خرید این خودرو برای من بسیار ارزش دارد، این یک خودرو نمادین در دنیای موتوراسپرت است و دقیقا مانند خودرو های من بر روی بدنه خود شماره ۵ را دارد.

مشخص نشده است که قهرمان آلمانی برای مالکیت این خودرو چه مبلغی پرداخته است اما آخرین بار در سال ۲۰۱۹ در حراجی Bonhams برای یکی دیگر از این خودروها مبلغ ۳میلیون یورو پرداخته شده است. جالب است بدانید در مجموع ۶دستگاه از این خودرو برای منسل ساخته شده بود.

در زیر مصاحبه پاتریک هد(مدیر فنی تیم ویلیامز در سال ۱۹۹۲)با مجله Autosport را مشاهده خواهید کرد، مصاحبه ایی که در سال ۲۰۱۷ انجام شده و در آن پاتریک دلایل خاص بودن این خودرو را تشریح کرده است.

اولین بار در سال ۱۹۹۱ با این خودرو در مسابقات فرمول یک شرکت کردیم اما در آن سال اصلا خودرو قابل اعتمادی نبود و امتیازات زیادی را از دست دادیم. اما هنگامیکه مشکلات خودرو را برطرف کردیم یک برتری عالی برای تیم ویلیامز ایجاد کرد. راننده می‌توانست ۴تا۵ برابر سریعتر اقدام به تعویض دنده کند و این یعنی عدم افت دور موتور.

تفاوت اصلی بین مدل سال ۱۹۹۱(FW14) با مدل FW14B در سیستم تعلیق فعال مدل ۹۲ بود.

اکنون که به گذشته نگاه می‌کنیم ارزش این کارها بیشتر نمایان می‌شود. به خاطر حضور آدرین نیوی طراحی آیرودینامیکی این خودرو بسیار کارآمد بود و نیاز به کمترین تغییرات طراحی را داشتیم. در رابطه با سیستم تعلیق فعال از سال ۱۹۸۵ با پیوستن مجموعه AP به تیم ویلیامز کار خود را آغاز کرده بودیم. آنها در حال توسعه سیستم تعلیقی جدید برای خودروهای جاده ایی بودند اما تصمیم گرفتند این کار خود را متوقف کنند و به تیم ما ملحق شوند. در آن سالها ویلیامز از سیستم ترمز ساخت AP استفاده می‌کرد.

طراحی سیستم تعلیق جدید آنها در ابتدا اساسا یک سیستم مکانیکی بود اما ما نیاز داشتیم تا آنرا به شکل هوشمند در بیاوریم تا بتوانیم بصورت الکترونیکی آنرا کنترل کنیم.

هدف اصلی ما کنترل ارتفاع بخش جلویی و عقبی خودرو بصورت جداگانه و پیوسته بود که پیچیدگی های طرح را زیاد کرده بود. در انتها توانستیم موفق شویم و این سیستم این امکان را به ما می‌داد تا در با تغییر هوشمندانه ارتفاع خودرو از کم فرمانی یا پیش فرمانی خودرو جلوگیری کنیم و راننده بتواند با حداکثر سرعت به پیچ وارد شده و خودرو از کنترل خارج نشود.