به نظر دنیل ریکیاردو مکس ورشتپن در ابتدای ورود به تیم ردبول مسئولیت رانندگی برای این تیم را به درستی درک نکرده بود.
در سال ۲۰۱۶ و پس از حواشی ایجاد شده در مسابقه روسیه، مکس جایگزین دنیل کویات شده و موفق شد در اولین مسابقه خود با تیم ردبول در پیست کاتالونیا کشور اسپانیا به پیروزی دست پیدا کند.
در توانایی رانندگی مکس هرگز تردیدی وجود نداشته است، اما بی تجربگی او باعث شده بود تا حوادث متعددی را در پیست ایجاد کند و برخورد هایی را با دیگران تجربه کند که قابل پیشگیری بودند. همین مورد باعث شده بود تا اعتراض دیگر رانندگان نسبت به مکس زیاد باشد.
ریکیاردو تا جای ممکن تلاش میکرد تا با مکس درگیر نشود اما در نهایت در یک درگیری شدید برای کسب رده در مسابقه باکو ۲۰۱۸ دنیل و مکس به شدت با یکدیگر برخورد کردند که باعث حذف هر دو آنها از جریان مسابقه شد.
در پایان همان سال ریکیاردو تیم ردبول را به مقصد رنو ترک کرد، تصمیمی که شاید به خاطر فشار تیم ردبول و سوگلی بودن مکس گرفته شده بود. دنیل معتقد است که ورشتپن در آن دوران نا بالغ بوده است و اگرچه شیوه رانندگی او فوایدی داشته است اما مکس نسبت به تیم احساس مسئولیت لازم را نداشته است.
به نظر من مکس اعتبار لازم را کسب کرده است و لابق این اعتبار هم هست، اما در آن دوران مکس به هیچ کس و هیچ چیز اهمیت نمیداد و فقط به فکر کسب نتیجه فردی خودش بود. در زمان سبقت گیری هیچ وقت به خطراتی که ایجاد میکرد توجه نداشت. به هر روشی به دنبال عبور کردن بود و در این راه خسارت هایی را هم وارد کرد. او مسئولیت کار تیمی را به درستی درک نکرده بود و عادت داشت آزادانه عمل کند، من میخواهم از این خودرو سبقت بگیرم و خواهم گرفت، نگرشی که چند باری نیز برای او جواب داد.
البته دنیل خودش در سال ۲۰۱۴ در چنین جایگاهی قرار داشته است. زمانیکه هم تیمی سباستین فتل ای شد که چهار بار پیاپی به همراه تیم ردبول قهرمان جهان شده بود و توانست در پایان فصل عملکرد بهتری را نسبت به فتل نشان دهد. فتل نیز در پایان آن سال از تیم ردبول به فراری نقل مکان کرد. دنیل در این باره توضیح داد:
من میدانستم که چه توانایی دارم اما فرصت بروز آنرا نداشتم، در آن فصل وقتی در کنار فتل قرار داده شدم مطمئن بودم که لیاقت رقابت در کنار قهرمان جهان را خواهم داشت آنهم بدون نیاز به درگیری و برخورد.در واقع هیچ انتظار و فشاری بر روی من نبود، تنها فشاری که وجود داشت از سمت خودم بود برای اثبات توانایی هایم. از نظر ذهنی کار راحتی داشتم که وارد مسابقه شوم و بچه ای باشم که لبخند میزند و هیچ کس از او انتظاری ندارد.
در این شرایط بود که توانستم آن سبقت های جذاب را بگیرم و دیگران را غافلگیر کنم، همه فکر میکردند که خوب این هم یک جوانی است که از برنامه ردبول بالا آمده و شانس با او یار بوده است که ردبول راننده دیگری نداشته است. اما من میدانستم که برای ماندن در تیم باید به سرعت خودم را ثابت کنم در غیر این صورت صندلی خود را از دست خواهم داد برای همین تمام تلاش خود را کردم تا اعتبار ام لطمه نبیند.
