سیتروئن در گذشته خودروهای جسورانه‌ای از جمله DS، ون H و M35 ساخته است. اما هیچ یک از آن‌ها به اندازه کارین، خودروی مفهومی هرمی که در سال ۱۹۸۰ رونمایی شد عجیب نبودند.
کانسپت کارین که در نمایشگاه خودرو پاریس رونمایی شد یک ایده عجولانه بود. در واقع سیتروئن هیچ چیزی برای نمایش دادن در آن مراسم نداشت و از ترور فیوری درخواست کرد تا یک خودروی جذاب برای آن‌ها طراحی کند. کارین در این مراسم مورد انتقاد بسیاری از حاضران قرار گرفت.
دلیل اصلی این انتقادها ظاهر هرمی شکل خودرو با پنل‌های شیشه‌ای عجیبش بود، حتی با وجود اینکه شکل ظاهری آن کاملاً جدید نبود. لانچیا سیبیلو طرح مشابهی را در سال ۱۹۷۸ به نمایش گذاشت، اما ظاهر کارین خیلی افراطی‌تر بود.
البته ممکن است سیتروئن در طراحی کارین از دو خودروی مفهومی که در اوایل دهه ۱۹۷۰ طراحی کرده بود، یعنی GS کوپه و GS کامارگو الهام گرفته باشد.
کارین ترکیبی از ویژگی‌های ظاهری آشنا و طرح‌هایی آینده‌نگرانه بود. در حالی که بدنه آن خیلی عجیب‌تر از خودروهای مفهومی اواخر دهه ۱۹۷۰ بود، چراغ‌های جلوی کارین یادآور سیتروئن SM یک GT قدرتمند بود که این شرکت فرانسوی در اواخر دهه ۱۹۶۰ طی همکاری با مازراتی توسعه داد. چرخ‌های عقب نیمه‌پوشیده هم شبیه مدل‌های تولیدی CX و GS بودند.
اما حجم عظیم پنل‌های شیشه‌ای بود که کارین را به یک طراحی عجیب و غریب در آن دوران تبدیل کرد. پنل سقف با اندازه‌ای تقریباً برابر با یک کاغذ A3، کوچکترین سقف خودرو بود که تا آن زمان تولید شده بود.
کارین، مانند بسیاری از خودروهای مفهومی آن دوران، درهای پروانه‌ای داشت که با توجه به ارتفاع کم خودرو کاملاً ضروری بودند.
اوضاع در داخل کابین هم خیلی عجیب بود، جایی که سیتروئن یک پیکربندی سه صندلی با صندلی راننده مرکزی را انتخاب کرده بود. صندلی راننده کمی جلوتر از صندلی‌های کناری قرار داشت، چیدمانی که مک‌لارن در دهه ۱۹۹۰ با ابرخودرو F1 به محبوبیت رساند.
سیتروئن کارینبا این حال، کارین اولین خودرو با صندلی راننده مرکزی نبود. این ویژگی قبلاً در نمونه اولیه یک لندرور ۱۹۴۷، خودروی سینمایی FAB 1 در دهه ۱۹۶۰ و کانسپت 365P برلینتا اسپشیاله که فراری در سال ۱۹۶۶ ساخته بود، مورد استفاده قرار گرفته است.
داشبورد سراسری پیشرفته به نظر می‌رسید، در حالی که فرمان یک ستون بلند و ضخیم داشت. این طراحی جایی برای قرار دادن یک صفحه نمایش احاطه شده توسط کنترل‌ها در داخل فرمان ایجاد کرده بود.
پایین فرمان یک بخش Vشکل داشت که کنترل‌های اضافی روی آن قرار گرفته بودند. سیتروئن ادعا می‌کرد که این طراحی باعث می‌شود راننده بدون اینکه دستش را از روی فرمان بردارد تمام امکانات خودرو را کنترل کند.
البته این شرکت فرانسوی جزئیاتی درباره پیشرانه کارین منتشر نکرد. شاید به این دلیل که این کانسپت را به عنوان یک خودروی قابل استفاده طراحی نکرده بود. اما کارین یک خودروی ساکن نبود و حداقل یکبار در حال رانندگی دیده شده بود.
برخی از گزارش‌ها به استفاده از موتور چهار سیلندر در کارین اشاره می‌کنند، اما بعید است که این کانسپت از یک پیشرانه خاص استفاده کرده باشد و احتمالاً از موتور یک مدل موجود در آن استفاده شده است.
در حالی که سیتروئن کارین را به عنوان خودرویی با فناوری‌های آینده به نمایش گذاشت، هیچ کدام از ویژگی‌های آن در خودروهای تولیدی بعدی این شرکت مورد استفاده قرار نگرفت. البته ممکن است که در طراحی تسلا سایبرتراک تا حدودی از آن الهام گرفته شده باشد.
کارین هم‌اکنون در موزه سیتروئن نگهداری می‌شود، جایی که این شرکت تقریباً ۳۰۰ مدل که طی ۱۰۰ سال گذشته ساخته را در آنجا نگهداری می‌کند.
