ماشین دنا پلاس توربو

اگر به دنبال یک خودرو سریع و پرشتاب باشید، در این رده قیمتی انتخاب چندانی پیش روی شما قرار ندارد. در واقع اکثر محصولات چینی این قسمت از بازار به پیشرانه‌های تنفس طبیعی 1.5 یا 1.6 لیتری تجهیز شده‌اند که در نهایت فقط برای یک رانندگی عادی و بدون تنش مناسب هستند و در بهترین حالت میتوانند با کشش کافی، کارتان را راه بیندازند. مگر اینکه به فکر گزینه‌های دست دوم قدرتمند نظیر هیوندای اوانته یا ام جی 550 و 6 باشید که آنها هم بدلیل سن بالا و هزینه نگهداری بیشتر، مشتریان متفاوتی دارند. پس تنها گزینه باقی مانده دنا پلاس توربو است. خودرویی که حتی پس از تمامی اصلاحات ظاهری و فنی همچنان ذات قدیمی خود را از پشت زوایای تند و تیز بدنه لو میدهد اما به لطف حضور پرخوران توربو در زیر کاپوت و اضافه شدن آپشن‌های قابل قبول، توانسته جذابیت‌هایی برای مشتریان (بخصوص دوست داران شتاب و سرعت) بوجود آورد. البته امیدوار بودیم در مدل توربو با توجه به بهبود توانایی‌های حرکتی فکری هم بحال ارتقاء ترمزها و هندلینگ ماشین بشود اما متاسفانه مسئولان ایران‌خودرو به غیر از استفاده از رینگ‌های بزرگ‌تر و لاستیک‌های فاق‌کوتاه‌تر (که البته در بهتر شدن هندلینگ بی‌تاثیر نبوده) تغییر مهم دیگری روی ماشین انجام نداده‌اند و در نتیجه باید بگوییم دنا پلاس توربو بیشتر برای شتاب‌گیری در مسیرهای مستقیم مناسب است و در پیچ و خم جاده‌ها قابلیت‌های متوسطی (در قیاس با محصولات روز) از خود نشان میدهد.

دنا پلاس توربو دنده ای

البته سایر خودروهای این رده قیمتی هم از این حیث عملکرد چندان افتخار آمیزی ندارند، اما بعضی از آنها (مثل بسترن B30) به لطف داشتن ESP میتوانند امنیت بالاتری به شما ارزانی دارند. کیفیت سواری دنا پلاس توربو نیز همچون سایر محصولات این خانواده قابل قبول است و خشکی حاصل از کوتاه شدن فاق لاستیک‌ها در نسخه توربو، تاثیر منفی چندانی روی کیفیت سواری نگذاشته است. البته برای خرید این محصول باید به این مهم آگاه باشید که پیشرانه‌های مجهز به پرخوران، نیاز به دقت بیشتری در نگهداری دارند و در صورت استفاده غلط ممکن است هزینه بیشتری در قیاس با انواع تنفس طبیعی برایتان ایجاد نمایند، همچنین برخی اشکالات در کیفیت مونتاژ دنا دیده میشود که برای خودرویی در این رده قیمتی مقداری ناامید کننده است.

در داخل کابین هم با فضایی مشابه دنا ساده روبرو هستیم و فقط در برخی جزئیات نظیر طراحی جدید دسته دنده یا دوخت قرمز رنگ بکار رفته در بعضی قسمت‌ها، تفاوت‌هایی با نمونه عادی دیده میشود. تم کلی کابین مقداری قدیمی و تکراری شده اما هنوز هم میتواند در قیاس با رقبای نه چندان قدر این رده راضی کننده باشد. بخصوص که خطوط کلی داشبورد از هماهنگی مناسبی برخوردارند و اِلمان‌های اسپرت نظیر فرمان 4 شاخه و نشانگرهای نسبتاً جذاب پشت‌آمپر حس خوبی به راننده و سرنشینان منتقل میکنند. البته ممکن است رنگ نه‌چندان جالب قسمت‌های طرح چوب و کیفیت پایین متریال مورد استفاده تا حدی توی ذوقتان بزند اما در مجموع و به نسبت رقبا میتوان طراحی کابین دنا پلاس را قابل قبول توصیف نمود. در خصوص ارگونومی هم هرچند شرایط به حد ایده‌آل نمیرسد اما با مقداری ارفاق نمره قبولی را دریافت خواهد کرد.

داخل دنا پلاس توربو

از نظر فضاسازی نیز با وجود اینکه صندلی‌های بزرگ‌تر و سقف قطورتر (جهت قرار دادن سانروف) باعث شده فضای کلی مقداری تنگ‌تر از امثال سمند باشد اما با این حال همچنان میشود برای استفاده‌های خانوادگی روی دنا پلاس حساب باز کرد. محفظه صندوق عقب هم جای کافی را برای استفاده‌های معمول در اختیارتان قرار میدهد و مشکلی در این خصوص دیده نمیشود.

دنا پلاس در واقع نسخه فیس‌لیفت شده دنا ساده محسوب میشود اما برخلاف اکثر فیس‌لیفت‌های دیده شده در جهان، عمده تغییراتش به بخش کناری معطوف شده است. معمولاً کمپانی‌های خودروسازی بدلیل هزینه بسیار زیاد بازطراحی قسمت‌های کناری و همچنین اثرگذاری کمتر این بخش در تغییرچهره نهایی خودرو، از خیر فیس‌لیفت نیم‌رخ ماشین میگذرند و تمامی تلاش خود را روی قسمت دماغه و انتهای اتومبیل میگذارند؛ برای همین گلگیر عقب دوو ریسر با دوو سیلو و حتی اپل آسترا در گذر سالها شبیه بهم باقی مانده است! اما ایران‌خودرو برای فیس لیفت دنا دقیقا عکس این روند را طی کرده و با تغییرات ظاهری اندک در قسمت جلو و عقب، تمامی تمرکز خود را روی اصلاح قسمت کناری گذاشته و حالا دنا پلاس با درب‌های کاملاً جدید که خط شانه مدرن و پررنگش تا گلگیر عقب ادامه یافته از مدل ساده تمیز داده میشود. البته این بازطراحی تاثیر مثبتی در بهبود نیم رخ اتومبیل داشته و حالا فرم کلی ماشین به خودروهای جدیدتر نزدیک شده است؛

دنا پلاس توربو

بخصوص که در مدل توربو رینگ‌ها یک سایز بزرگتر و با گلگیرهای بلند اتومبیل، هماهنگ‌تر شده‌اند. اما متاسفانه این خط شانه جسورانه جدید، هارمونی چندانی با سایر خطوط بدنه ماشین ندارد. تغییرات قسمت جلو و عقب هم در به‌روز رسانی گرافیک داخلی چراغها و استفاده از نئون و ال‌ای‌دی و همرنگ شدن قسمت میانی سپر با جلوپنجره و مواردی از این دست خلاصه میشوند. پس در یک جمع بندی خلاصه میتوان گفت که ظاهر دنا پلاس در تمامی زوایا زیباتر از دنا ساده شده اما پیشرفتش آنقدرها محسوس نیست که به شما حس یک خودرو متفاوت را بدهد. همچنین در نسخه توربو به غیر از رینگ‌ها، تغییر دیگری در ظاهر ماشین ایجاد نشده است.

با گشودن درب موتور با همان پیشرانه 4 سیلندر 1.65 لیتری EF7 TC که قبلاً روی سورن توربو استفاده شده بود مواجه شدیم؛ البته خبر خوب این است که ایران‌خودرو با اصلاح برخی قسمت‌ها از جمله سیستم اینترکولر مشکلات نمونه‌های قبلی را برطرف کرده و حالا پیشرانه دنا پلاس توربو در مواجهه با افزایش حرارت موتور کمتر اسیر افت توان می‌گردد. اما مشخصات روی کاغذ دقیقاً مشابه سورن توربو است و در بهترین حالت 150 اسب بخار قدرت و 215 نیوتن‌متر گشتاور در دسترس قرار دارد که به ترتیب 35 اسب‌بخار و 58 نیوتن‌متر بیشتر از نسخه تنفس‌طبیعی است. این اعداد به خودی خود نوید یک شتاب عالی را میدهند و جای تعجب ندارد که دنا پلاس دنده‌ای با این پیشرانه قادر است برای خودروهای هم رده و حتی گران‌تر از خود شاخ و شانه بکشد. البته نسخه اتوماتیک که از یک گیربکس 6 سرعته خودکار بهره برده، بدلیل وزن سنگین‌تر و پرت انرژی بیشتر، حدود یک ثانیه کندتر از مدل 5 سرعته دستی است و بجای 10 ثانیه (شتاب رسمی اعلامی برای مدل دنده‌ای) در 11 ثانیه از سکون به سرعت صد کیلومتر بر ساعت دست میابد.

موتور دنا پلاس توربو

اما یک نکته جالب این است که میزان مصرف سوخت ترکیبی برای دنا پلاس توربو حدود 0.2 لیتر در هر صد کیلومتر بیشتر از مدل تنفس طبیعی اعلام شده که با توجه به قدرت و گشتاور بالاتر این مدل که تازه در دور موتور پایین‌تر هم بدست می‌آید خیلی عجیب است.

دنا پلاس توربو با امکانات نسبتاً خوبی به بازار عرضه میشود که از جمله آنها میتوان به مواردی نظیر: ترمزهای چهار چرخ دیسکی مجهز به ABS و EBD، كيسه هواي راننده و سرنشين جلو، فرمان هیدرولیک مجهز به کلیدهای کنترلی، سیستم تهویه مطبوع اتوماتیک بهمراه دریچه جداگانه برای سرنشینان عقب، سیستم مالتی‌مدیا، دوربین دید عقب، قابليت تنظيم ارتفاع نور چراغ جلو از داخل خودرو، چراغهای روشنایی در روز، چراغ ولکام و چراغ مشایعت، کروز کنترل، آينه‌هاي جانبي برقي تاشونده، سنسورهای پارک عقب و صندلی‌های جلو با تنظیمات برقی اشاره نمود. البته در این لیست جای خالی موارد مهمی مثل سیستم کنترل پایداری الکترونیکی دیده میشود، ضمن اینکه متاسفانه برخی امکانات نظیر سانروف و ایربگ‌های جانبی که قبلاً در تمامی مدل‌های دنا پلاس (حتی تنفس طبیعی) وجود داشتند اکنون فقط روی نسخه گران‌تر توربو اتوماتیک بصورت استاندارد قرار میگیرند و برای سایر مدل‌ها بصورت آپشن سفارشی درآمده‌اند.

همانطور که در مقدمه اشاره کردیم، دنا پلاس توربو دنده‌ای (البته با حذف گزینه‌های دست دوم) پرشتاب‌ترین گزینه محدوده قیمتی خودش به حساب می‌آید و از این رو برای دوست داران شتاب و سرعت یک گزینه جذاب به نظر میرسد. بخصوص در شرایط فعلی که کمبود قطعات یدکی در بازار بیداد میکند، این محصول به لطف حضور طولانی و پرتیراژ در کشور میتواند خیال مصرف کننده را از بابت شرایط خدماتی و بازار دست دوم آسوده نماید. اما با این حال با همین بودجه میتوان به گزینه‌های دیگر نظیر تندر پلاس هم اندیشید. خودرویی که هرچند از نظر شتاب، راحتی، آپشن و هندلینگ در جایگاه پایین‌تری از دنا پلاس توربو قرار میگیرد اما بدلیل استهلاک فنی بسیار کمتر و داشتن 3 ستاره ایمنی از موسسه معتبر Euro-NCAP میتواند جایگزین مطمئن و کم دردسرتری باشد. در این رده برلیانس H330 هم وجود دارد که در ازای توانایی‌های حرکتی ضعیف‌تر مزیت‌هایی نظیر استهلاک کمتر، طراحی ظاهری به‌روزتر و از آنها مهمتر گیربکس اتوماتیک (با قیمت مشابه دنا پلاس توربو دنده‌ای) را به شما ارزانی میدارد. هرچند از نظر قیمت و وفور قطعات یدکی و بازار دست دوم همچنان دنا گزینه برتر میدان به حساب می‌آید. در نهایت میشود با مقداری افزایش بودجه (قیمت مشابه با دناپلاس توربو اتوماتیک) به سراغ بسترن B30 رفت که مشابه اکثر خودروهای چینی از نظر قیمت قطعات و بازار دست دوم به پای نماینده ایران خودرو نمیرسد و با موتور تنفس طبیعی خود یارای رقابت با پیشرانه قدرتمند توربو دنا را ندارد اما در عوض با توجه به کیفیت بالاتر و استهلاک پایین‌تر و وجود 5 ستاره ایمنی CNCAP میتواند رقیب قابل احترامی محسوب شود.