در حالی که هنوز سالها تا فراگیری خودروهای خودران باقی مانده است، برای خودروسازان، شرکتهای سواری اشتراکی و پژوهشگران ایمنی مهم است تا بدانند این خودروها چگونه ممکن است هک شوند یا به روشهای دیگری مورد استفاده قرار بگیرند که مدنظر سازنده نیست. پس از هک آناستار که توسط آن شخصی میتوانست از درون خانه خودش کنترل یک خودرو را به دست بگیرد، شرکتهای حاضر در بخش حملونقل فهمیدند که اگر یک مشکل امنیتی در یک خودرو یا سیستم متصل به یک خودرو وجود داشته باشد، کسی از آن سوءاستفاده خواهد کرد.
یکی از ادعاهای عجیب، نکتهای بود که برادر پابلو اسکوبار ارباب سابق قاچاق مواد مخدر به یکی از نشریات انگلسی گفته بود. او به مترو انگلستان گفته قاچاقچیان مواد مخدر به طور معمول از سیستم اتوپایلوت تسلا برای جابجایی مواد مخدر غیرقانونی بدون حضور شخصی پشت فرمان استفاده میکنند. او بدون اینکه مدرکی در این زمینه ارائه دهد گفته بود:
من شنیدهام که بسیاری از مردم مخصوصا در کشورهای آمریکای جنوبی از آن استفاده میکنند، و امروزه بسیاری از مردم میتوانند این سیستمها را هک کنند تا به شکلی که دوست دارند از آنها استفاده کنند. دلیل استفاده از خودروهای خودران برای ارتکاب جرم این است که انسانها ممکن است اشتباه کنند و غیرقابل اعتماد هستند، و همیشه برای منفعت اربابان خلافکار خود کار نمیکنند. اگر شما فردی را از یک پروژه مجرمانه حذف کنید، ریسک گیر افتادن را کاهش میدهید. اما این به آن معنا نیست که یک روبات پشت فرمان میتواند به خلافکارها کمک کند. آنها ممکن است برای گروههای خلافکاری از آدمهای پرحرف هم خطرناکتر باشند.
رابرت لیل، رئیس CanBusHack و یکی از بنیانگذاران دهکده هک خودرو گفته است:
این خودروها به هر جایی میروند یک ردپای دیجیتالی از خود به جا میگذارند. در حالی که یک مجرم ممکن است قبل از صحبت کردن با پلیس به پیامد حرفهایش فکر کند، اما برای یک خودروی خودران اصلا مهم نیست که رئیس خودش را لو بدهد. این فقط به دلیل جمعآوری اطلاعات زیاد توسط خودروهای خودران نیست که ممکن است هر مجرمی را لو دهد. بخشی از چیزی که به آنها کمک خواهد کرد، ارتباط با زیرساختی است که این خودروها از آن عبور میکنند. سنسورهای چراغهای راهنمایی، نشانهها و ارتباط با دیگر خودروها و همچنین سیگنالهای شبکههای موبایل که مدام در حال ارسال به برجهای محلی هستند، همگی راههایی برای تعیین محل دقیق یک خودرو هستند. در فیلمها دیدهایم که شخصیتهای منفی همیشه تلفنهای خود را خاموش میکنند تا پلیس آنها را ردیابی نکند. این در واقع همان سیستم ردیابی اما با استفاده از خودروهاست.
این سناریوها شامل خودروهای شخصی هستند. آنها حتی به دادههای زیاد مربوط به استفاده از سرویسهای سواری اشتراکی اشارهای نمیکنند. این سرویسها احتمالا در داخل و خارج از خودرو دوربینهایی دارند، که مراقب مسافران هستند و تمام دادهها را مستقیما با سرورهای شرکت به اشتراک میگذارند. حتی اگر خودروها مورد مشکوکی را تشخیص دهند، به احتمال زیاد توسط انسانها هم مورد نظارت قرار خواهند گرفت. بنابراین اگر کامپیوترها مجرمان را لو ندهند، انسانهایی که صدها کیلومتر دورتر از آنها هستند این کار را خواهند کرد. اگر بخواهید فعالیتهای غیرقانونی انجام دهید، این یک شرایط ایدهآل نیست، چون خرج و مخارج زیادی دارد.
میزان کار موردنیاز برای دور زدن همه این سیستمها، خیلی بیشتر از مزایای آن است. البته این به آن معنا نیست که چنین چیزی اتفاق نخواهد افتاد. حملات هدفمند علیه خودروهای افراد مهم هنوز هم امکانپذیر است و دستکاری در نرمافزار یک خودروی خودران برای انجام کارهایی مانند رانندگی از وسط بیابان که ردیابی آن دشوار است، هنوز امکان دارد. اما نیازمند کار زیادی است و مانند هرگونه سوءاستفاده از یک سیستم، وقتی لو برود توسط پژوهشگران امنیتی که برای خودروسازان، تامینکنندگان قطعات و شرکتهای سواری اشتراکی کار میکنند برطرف خواهد شد. بنابراین این نوع سوءاستفادهها خیلی کم مورد استفاده قرار خواهند گرفت.
یک مشکل بزرگتر، کارمندانی هستند که به این سیستمها دسترسی دارند و از آنها برای منفعت خودشان و یا ردیابی دیگران سوءاستفاده میکند. چندین نمونه از این افراد وجود دارند که از موقعیت خود در مقامات قانونی و شرکتهای فناوری برای این منظور استفاده میکنند.
تاکسیهای خودران هنوز در مراحل اولیه هستند و فقط در مناطق از پیش تعیینشده مورد استفاده قرار میگیرند، در حالی که خودروهای خودران شخصی حداقل تا چندین سال دیگر عرضه نخواهند شد و احتمالا در ابتدای کار به منظور جلوگیری از استفاده آنها در کارهای مجرمانه بسیار گرانقیمت خواهند بود. به عبارت دیگر، قطعا میتوانید از خودروی خودران خود برای انجام کارهای خلاف استفاده کنید، اما در اغلب موارد این کار بدتر از انجام جرایم به صورت سنتی با استفاده از مردم است.