با گذشت قریب به شش ماه از آغاز تحریم های صنعت خودروسازی و نزدیک به یک سال از آغاز جهش قیمت ارز، هنوز تکلیف قیمت گذاری خودروهای داخلی مشخص نشده است و این مسئله حالا در حال تبدیل شدن به یک بحران تمام عیار است که می تواند ماهیت وجودی صنعت خودروسازی و قطعه سازی کشور را با مخاطره روبرو سازد. تلاش خودروسازان و قطعه سازان طی ماه های گذشته برای تطبیق نرخ محصولات خود با قیمت های جدید ارز هنوز به جایی نرسیده است و هر دو صنعت در معرض خطر ورشکستگی قرار گرفته اند. این درحالیست که بنا بر آمار مسئولین، هزاران نفر بیکار شده اند و صد ها هزار نفر در صنعت قطعه سازی و صنایع وابسته در آستانه از دست دادن شغل قرار گرفته اند، حال در چنین شرایطی یک دوراهی سخت پیش روی مسئولان صنعت خودروسازی کشور قرار گرفته است که بررسی عواقب آن حیاتی به نظر می رسد.
نخستین راه که به پیشنهاد خودروسازان نیز نزدیک است، آزاد سازی قیمت گذاری خودروهای تولیدی تا نزدیک به سطح قیمت بازار است. با اینکار به یکباره امکان تامین قطعه برای حدود 30 هزار
خودرو زمین گیر در کارخانه ها ایجاد شده و خودروهای ثبت نامی احتمالا با سرعت تحویل مشتریان می شوند، اما چنین راهکاری یک عیب بزرگ دارد. در واقع به دلیل عرضه تعداد بسیار زیادی از خودروهای گران قیمت شده به بازار، احتمالا بازار خودرو برای ماه های متوالی در رکود مطلق فرو خواهد رفت و حتی این امر در کنار افزایش هزینه های خانوار می تواند زمینه را برای توقف خرید و فروش و ایستادن چرخ صنعت خودرو از حرکت فراهم آورد.
راهکار دوم افزایش پلکانی قیمت خودروها متناسب با کشش بازار است. در این شیوه علیرغم درخواست خودروسازان برای افزایش 50 تا 80 درصدی قیمت خودرو، شاهد افزایش مقطعی 10 الی 20 درصدی ظرف هر چند ماه خواهیم بود و احتمالا قیمت های حاشیه بازار نیز متناسب با چنین قیمت هایی بالا خواهد رفت و بار دیگر زمینه ایجاد رانت و دلالی برای ثبت نام کنندگان فراهم می شود. در این شرایط چرخه سوداگری صنعت خودرو همچنان ادامه خواهد داشت اما تورم نیز به قوت خود باقی می ماند و هیچ بعید نیست که در بلند مدت قیمت های بازار رکورد های جدیدی را ثبت کند. در این شرایط مشتریان به امید افزایش قیمت بار دیگر سرمایه خود را برای خرید خودرو بکار خواهند بست، اما رکورد تورمی نیز تشدید می شود و در بلند مدت بازار خودرو کوچک و کوچکتر خواهد شد.
بنابراین هیچ یک از این دو راه حل نمی تواند شرایط را بهبود ببخشد اما تصمیم گیری بین این دو انتخاب به حدی سخت است که مسئولین تاکنون نتوانسته اند تصمیم خود را بین این دو گزینه بد یا بدتر اتخاذ نمایند و از این رو صنعت خودرو در بن بستی تمام عیار گرفتار شده است.
