اگر از جمله افرادی هستید که هنوز خاطرات دو دهه پیش را به یاد می‌آورند، حتما می‌دانید که در آن زمان خبری از خودروهای شاسی‌بلند و کراس‌اوور در بازار جهانی نبود و اکثر محصولات خودروسازان در سگمنت‌های سدان یا هاچ‌بک عرضه می‌شد. این رویه از ابتدای قرن بیست و یکم به آرامی تغییر کرد و به یکباره خودروهای اسپرت چندمنظوره یا SUV و برادران کوچکتر آن‌ها یعنی کراس‌اوورها، به ستاره‌های محبوب صنعت خودروسازی جهان تبدیل شدند.
در چنین شرایطی، هر خودروسازی تمایل داشت تا به سرعت کراس‌اوورهای جدیدی را روانه بازار کند. در زمانی کوتاه، بازار خودرو جهان از انبوه کراس‌اوورهایی انباشته شد که مشتریان به سختی قادر به تمایز آن‌ها از یکدیگر بودند. این مساله حتی در برنامه تخت گاز (با بازی جرمی کلارکسون و جیمز می) به محل انتقاد دو مجری تبدیل شد، چرا که تعجیل خودروسازان در ساخت کراس‌اوورها این سگمنت را از شخصیت تهی کرده بود. یکی از کراس‌اوورهای شکست خورده همین دوره، پژو 4007 است که در این مطلب به تاریخچه جالب آن خواهیم پرداخت.
تغییر سریع در پژو، وقتی همه چیز خوب پیش نمی‌رود!
خودروساز فرانسوی پژو برای سال‌ها با ساخت سدان‌ها و هاچ‌بک‌های اقتصادی و پرفروش، موقعیت مناسبی را در بازار اروپا، آسیا و آمریکای جنوبی به دست آورده بود. حال با آغاز قرن 21 ام، سلیقه مشتریان تغییر کرده بود و پژو نمی‌توانست خود را با تغییر سلیقه مشتریان هماهنگ کند. مصرف‌کنندگان اکنون هاچ‌بک یا سدان نمی‌خواستند، بلکه به دنبال خرید شاسی‌بلندها و کراس‌اوورها بودند.
پژو که تا آن زمان هیچ تجربه‌ای در ساخت کراس‌اوورها نداشت، دست به دامان شرکای ژاپنی خود شد. توسعه یک پلتفرم انحصاری برای ساخت کراس‌اوورها زمان‌بر بود و به هزینه زیادی نیاز داشت و پژو در تلاش بود تا حد امکان محصول مقرون به صرفه‌ای را روانه بازار کند.
پژو 4007از بین خودروسازان ژاپنی که پژو دست یاری به سمت آن‌ها دراز کرده بود، میتسوبیشی درخواست پژو را اجابت کرد. حاصل همکاری خودروساز فرانسوی و ژاپنی، محصولی به نام پژو 4007 بود که برادر فرانسوی میتسوبیشی اوتلندر محسوب می‌شد. کلیه قطعات فنی این دو خودرو با یکدیگر مشترک بودند و تنها طراحی پژو 4007 و میتسوبیشی اوتلندر متفاوت بود. بعدها شریک پژو یعنی سیتروئن نیز کراس‌اووری به نام سیتروئن C کراس‌اوور را براساس پژو 4007 به بازار عرضه کرد.
استراتژی پژو موثر واقع نشد، شکست پژو 4007
پژو که تجربه‌ای در ساخت خودروهای کراس‌اوور نداشت، تمامی مراحل تولید محصول جدید خود را به میتسوبیشی سپرد تا پژو 4007 به صورت کامل در ژاپن تولید شود. همچنین مدیران بازاریابی پژو قیمت پایین‌تری را برای محصول خود در نظر گرفتند تا بلکه با این رویکرد بتوانند نظرات خریداران را به سمت خود جلب کنند. یکی دیگر از مزایا پژو 4007 برای خریداران نیز امکانات فوق‌العاده آن بود چرا که حتی در تیپ پایه SE نیز مالک به تجهیزاتی همچون کروز کنترل و سیستم تهویه مطبوع دسترسی داشت. تیپ قدرتمند GT نیز برای به چالش کشیدن دیگر بزرگان این عرصه تولید شد.
پژو 4007 با وجود آن‌که برنامه بازاریابی مدیران پژو روی کاغذ موفق بود اما پژو 4007 به محصولی نه چندان موفق تبدیل شد. این خودرو از سال 2007 تا 2012 روی خط تولید قرار داشت و در بازه 5 ساله، کمتر از 50 هزار دستگاه پژو 4007 فروخته شد. می‌توان گفت که پژو 4007 در رقابتی ناخواسته با برادر ژاپنی خود یعنی میتسوبیشی اوتلندر قرار گرفت. مشتریان نیز که برند میتسوبیشی را به پشتوانه محصولاتی همچون پاجرو نامی قابل اعتماد می‌دانستند، تمایل بیشتری به خرید اوتلندر واقعی داشتند تا نمونه فرانسوی آن. در نهایت تولید پژو 4007 در سال 2012 متوقف شد اما پژو از رویاهای خود دست نکشید، چرا که مدتی بعد پژو 4008 را بر اساس پلتفرمی مشترک با میتسوبیشی ASX روانه بازار کرد.
