به تویوتا بزرگترین و پرسودترین کارخانه اتومبیلسازی جهان که در حدود ۱۶۰ میلیارد دلار قیمت دارد و بیش از دو برابر رقیب بعدی فولکس واگن است باید سه صدآفرین گفت.
صد آفرین اول بزرگترین هدیه تویوتا به جهان سیستم تولید آن Toyota Production System است که توسط مؤسس تویوتا Sakichi Toyoda و پسرش Kiichiro Toyoda و مهندسین این شرکت Taiichi Ohno و Eiji Toyoda ابداع شد و در ابتدا به نام Just-In-Time Production شناخته می شد.
این سیستم بین سال های ۱۹۷۵-۱۹۴۸ تکمیل شد. دنبال کردن این سیستم می تواند تولید شما را ارزان بکند و تویوتا این طوری تویوتا شد و توانست بهترین محصولات را ارزانتر از بقیه بسازد. اکنون تمام سازندگان جهان کمابیش روش تولید تویوتا را دنبال می کنند اگرچه نام های دیگری روی آن گذاشته اند که معلوم نشود از کجا کپی کرده اند. سیستم های Lean Manufacturing، Six Sigma و خیلی اسم های دیگر در واقع همان سیستم تولید تویوتا هستند. من با این روش ها در سال ۱۹۸۳ در کلاس های شبانه دانشگاه آشنا شدم و بعدها آن را در شرکت هایی که کار می کردم، تدریس و اجراء کردم و در اوائل دهه ۱۹۹۰ نیز خودم آن را در کالج هایی تدریس می کردم.
صد آفرین دوم را من تولید لکسس در سال ۱۹۸۹ می دانم که به جهانیان نشان داد که تویوتا می تواند ماشینی دو برابر بهتر از بهترین
ماشین های لوکس جهان را به نصف قیمت آنها بفروشد و سود هم ببرد. البته این صد آفرین را می توان به نوعی نتیجه صد آفرین اول نیز دانست. این سیستم تولید ارزان تویوتا بود که در آنها چیزی هدر نمی رود و تمام منابع به بهترین نحو استفاده می شوند که باعث تولید لکسس شد.
صد آفرین سوم بنظر من فروش انبوه ماشین های هیبریدی پریوس در سال ۱۹۹۷ بود که یکبار دیگر تویوتا را در صدر سازندگان متفکر جهان قرار داد.
حالا وقت صد آفرین چهارم بود و تویوتا هم و غم خود را روی ماشین های هیدروژنی الکتریکی گذاشت و صدها میلیون دلار در آن خرج کرد. در این میان مهندسی به نام مارتین ابرهارت از شرکت وایس تکنولوژی شرکتی به نام تسلا درست کرد که نابغه ای به نام ایلان ماسک وارد آن شد و ابرهارت را اخراج کرد و خودش شد مدیرعامل. تسلا صد آفرین چهارم تویوتا را متأسفانه دزدید.
اکنون بخصوص با فشار چین برای تولید انبوه ماشین های الکتریکی احتمالاً تا ۲۰۲۰ همه هیدروژنی ها الکتریکی ساز هم خواهند شد که از غافله عقب نمانند ولی الکتریکی سازها هیدروژنی ساز نخواهند شد. گاهی اوقات حتی بزرگان هم می توانند اشتباهات بزرگ بکنند. جالب است که بدانید که بنز و تویوتا هر یک ده درصد سهام تسلا را داشتند ولی بمحض موفقیت های اولیه تسلا آنرا با سود خوب فروختند. آیا به پولش احتیاج داشتند؟ آیا غرورشان اجازه نمی داد که صاحب کارخانه ای باشند که قرار است رقیب خودشان بشود؟
هنگامیکه لکسس به بازار عرضه شد یک چیز خیلی واضح بود. هر دستگاه لکسس که فروش می رفت یعنی یک دستگاه بنز یا ب ام و یا جگوار بفروش نرفته. وقتی تسلا به بازار آمد فروش هر دستگاه تسلا به معنی فروش نرفتن یک دستگاه بنز، یا ب ام و، یا جگوار و یا لکسس بود و تسلا دارد سالی یکصد هزار دستگاه ماشین سوپرلوکس می فروشد. این صد هزار تا از فروش سازندگان فوق کم کرده است.
آنها راجع به آن اصلاً خوشحال نیستند و دارند سعی می کنند ماشین های تمام الکتریکی خود را هرچه زودتر روانه بازار کرده و جلوی این ضرر را بگیرند.
