جرمی کلارکسون طی سالهای اخیر برخورد ملایمتری با خودروهای پورشه داشته است. با توجه به اینکه این مجری برنامه گرند تور منتقد همیشگی پورشه ۹۱۱ است، کاملا باعث تعجب بود که او سال گذشته گفت عاشق پورشه 911 GT2 RS مخصوص مسابقه است. حتی این
خودرو دومین
ماشین مورد علاقه او در سال ۲۰۱۸ لقب گرفت.
قدردانی نوظهور او از پورشه به این خودروی ۶۹۱ اسب بخاری محدود نمیشود: کلارکسون همچنین گفته
پورشه پانامرا توربو (مدلی که وقتی اولین بار سال ۲۰۰۹ سوار آن شد گفت خودرویی است که هیچ هدفی ندارد) ماشینی است که او دوست دارد هر روز در بریتانیا با آن رانندگی کند.
البته او اصلا علاقهای به خودروهای شاسی بلند ترکیبی ندارد، پس دوست داریم بدانیم نظرش درباره پورشه
ماکان چیست. او به تازگی نظرش درباره این خودرو را در مجله ساندی تایمز منتشر کرده است.
این منتقد بحث برانگیز پس از بازگشت از تعطیلات در ایتالیا که در آنجا هم از پورشه ماکان استفاده کرده این خودرو را تست کرده است. اگرچه او هیچ چیزی از این خودرو حین تعطیلات به خاطر نمیآورد، اما از رانندگی مجدد این کراساور در بریتانیا خوشحال بوده و به شدت از رنگ سبز متالیک خودرو تعریف کرده است.
مثل خیلی دیگر از خودروهای مدرن، داشبورد ماکان هم دارای یک صفحه تاچ اسکرین بزرگ است، اما کلارکسون از این خوشحال بوده که پورشه هر سطح صافی را با دکمهها پر کرده و چندین دکمه هم روی سقف قرار داده است.
با توجه به اینکه پورشه دیگر از موتورهای دیزلی در خودروهای خودش استفاده نخواهد کرد، شاید به این فکر کنید که استفاده از موتور بنزینی باعث خوشحالی کلارکسون شود، اما او نتیجه گیری کرده موتور چهار سیلندر ۲ لیتری توربوشارژ ماکان به اندازه کافی قدرت ندارد. توان ۲۴۷ اسب بخاری و گشتاور ۳۷۰ نیوتن متری اصلا مشهود نبودند و “تنها در صورتی خودرو شتاب میگرفت که پای خود را روی پدال گاز فشار داده و پایتان به جاده برسد.”
ادامه نقد او هم پر از نکات منفی مثل فضای پشتی محدود، رانندگی ناهموار، تجربه رانندگی ناخوشایند و ناکارآمد بودن پورشه ماکان به عنوان یک خودروی چهار چرخ محرک است.
نکته دیگری که کلارکسون به آن اشاره کرده این است که پلتفرم ماکان با نسل اول آئودی Q5 یکسان است. علاوه بر اینکه این خودرو براساس خودروی دیگری ساخته شده که “مثل یک کاغذ دیواری با لایههایی از پوچی است”، همچنین نشان میدهد “خریداران پورشه ماکان پول خود را صرف ماشینی میکنند که حتی در عصر برنز هم کارایی نداشتند.”