در روزهای اخیر زمزمههای جدی افزایش قیمت خودرو به گوش میرسید اما در نهایت تصمیم شورای رقابت بر آن شده که هر سه ماه یکبار به درخواست خودروسازان، قیمتها را بازنگری و تغییر دهد. حال سوال اینجا است که این افزایش قیمتها به چه دلیل اتفاق خواهد افتاد و چرا هر سه ماه یکبار (سالی چهاربار) امکان افزایش و بازنگری در قیمت برای خودروسازان فراهم شده است؟ آیا کیفیت خودروها بهتر شده است؟ آیا محصولات جدیدی وارد بازار شده است؟ آیا تیراژ خودرو به بیش از میزان تقاضا در بازار رسیده است؟ و چندین سوال دیگر.
اما بهتر است با دیدی متفاوت به این افزایش قیمتهای پیدرپی نگاهی بیاندازیم. چند سالی است تب و تاب خرید خودرو بسیار داغ شده و هر چند با شانس کم، اما مصرفکننده حاضر است برای هزارومین بار شانس خود را امتحان کند. شرکت خودروساز به واسطه تحریمها به شدت از نظر ظرفیت تولید سالهای طلایی گذشته خود، که عددی در حدود 1 میلیون در سال بود، فاصله گرفتهاند اما در مقابل چیزی از تقاضا کم نشده است. از طرف دیگر، خودروسازان نیز با افزایش قیمت خودروهای تولیدی خود البته با همان کیفیت ناب(!) قبلی، سعی دارند تا کمبود تولید و هزینههای گزاف خود را جبران کنند.
افزایش قیمتهایی که عواقبی در این شرایط جامعه به دنبال خواهد داشت و حتی این افزایشها ممکن است در بازارهای موازی همچون مسکن نیز تاثیرگذار باشند و باعث رشد آنها نیز بشود.
شاید این افزایش قیمتها غیر مرتبط با تولید خودروهای جدید نبوده به نظر میرسد شیوه قیمتگذاری خودروهای جدید کمی غیرمعقول بودهاند که تعجب همگان را به خود جلب کرد. این مورد در اختلاف قیمت احتمالی محصول جدید ایران خودرو که از قبل اعلام شده بود و حدود قیمت نهایی آن در زمان پیش فروش با توجه به میزان پیش پرداخت خود را به وضوح نشان داد. اما قیمت خودروهای جدید به گفته مدیران ارشد خودروسازیها رقابتی تعیین شده، که البته باید پرسید دقیقاً رقابت با چه خودرویی؟ نه وارداتی هست و نه خودروسازهای خارجی در داخل تولیداتی دارند.
در آخر از مسئولان خواهش دارم، علاوه بر نظارت به قرعهکشی خودرو که بهتر است کمی بروزتر اتفاق بیافتد، بر قیمتگذاری خودرو هم در این شرایط خاص نظارت جدی و دقیق داشته باشند تا عواقب افزایش قیمت بیدلیل، دامنگیر مصرفکننده را نگیرد. مصرفکنندگانی که با این شیب افزایش قیمت، شاید دیگر توان خرید هیچ محصولی را در طول زندگی خود نداشته باشند!
