امروزه انواع مختلفی از چراغهای الکتریکی در خودروها به کار گرفته میشوند، چراغهای هالوژنی و لامپهای LED دو نوع مرسوم چراغ اتومبیل در خودروهای امروزی هستند. با این حال چراغهای الکتریکی سابقهای طولانی در صنعت خودروسازی دارند و از مدتها پیش در اتومبیلها به کار گرفته شدهاند.
تاریخچه استفاده از خودروها به سالهای پایانی قرن نوزدهم باز میگردد. در آن دوران خودروها معمولا کالسکههایی بودند که به جای اسب، از موتور برای پیش راندن آنها استفاده میشد. چراغهای روغنی و شمع تجهیزات روشنی کالسکهها در زمان قدیم بودند که بدون تغییر به اتومبیلها منتقل شدند. توجه داشته باشید که وضع جادهها در قرن نوزدهم چندان مناسب نبود و به همین خودروها با سرعت زیادی حرکت نمیکردند، از این رو تجهیزات روشنایی اولیه برای استفاده در آنها کفایت میکرد.
با بهبود خودروها در دهههای بعدی و افزایش سرعت وسایل نقلیه، نیاز به نورپردازی بهتر در اتومبیلها به دغدغه خودروسازان تبدیل شد. در آغاز قرن بیستم میلادی، لوئیس بلیورت فرانسوی چراغهایی را از جنس کاربید کلسیم ارائه کرد که بازدهی نوری مناسبی داشتند و هنگامی که یک انعکاس دهنده به آنها اضافه میشد، برای استفاده در شب کاملا مناسب به نظر میرسیدند. با این حال یک مشکل وجود داشت، سوخت این چراغها توسط یک مخزن تامین میشد که میتوانست انرژی لازم برای روشن بودن چراغ را تا چهار ساعت تامین کند و از آن پس راننده بایستی مخزن چراغ را تمیز کرده و مجددا پر میکرد.
نخستین خودروهاادغام سیستم روشنایی با ژنراتوری که بتواند برق چراغها را تامین کند، گام بعدی در توسعه سیستم روشنایی اتومبیلها بود. این سیستم در ابتدا بسیار هزینهبر محسوب میشد و استفاده از آن در خودروها به هیچ عنوان منطقی به نظر نمیرسید. با این حال متخصصان دیگری راه مقرون به صرفهای برای استفاده از چراغهای برقی در خودروها پیدا کردند.
نخستین خودرویی که به طور کامل از سیستم چراغهای برقی بهرهمند شد، خودرو تمام برقی کلمبیا ساخت شرکت هارتفورد بود که در سال 1898 معرفی شد. بعدها شرکتی به نام Pockley Automobile Electric Lighting Syndicate، چراغهای این اتومبیل برقی را با یک باتری هشت ولتی ادغام کرد و دیگر نیازی به پر کردن مخزن روغن چراغها نبود. برندهای لوکس کادیلاک و رولزرویس نخستین پیشگامان استفاده از چراغهای برقی در خودروها بودند.
