تولید پیشرانه‌های با کیفیت و منطبق با استانداردهای جهانی یکی از نیازمندی‌های ارتقا صنعت خودرو کشور است و خودروسازان نیز ملزم هستند که در تولید خودرو و پیشرانه‌ها این موضوع را در نظر بگیرند.
اما چیزی که کاملا واضح و مشخص است تنها ساخت یک پیشرانه با استاندارد آلایندگی یورو6 برای کاهش آلودگی هوا کافی نیست و پیش نیازهای مهم‌تری مانند کیفیت سوخت نیز وجود دارد که به دلایل مختلف در کشورما نادیده گرفته می‌شود.
همانطور که مطلع هستید متاسفانه کیفیت سوخت تولیدی پالایشگاه‌های کشور از وضعیت مناسبی برخوردار نبوده و حتی کیفیتی پایین تر از استاندارد یورو 3 داشته و همچنین با عدد اکتان پایین خود برای بسیاری از پیشرانه‌های مجهز به توربوشارژ آسیب زا هم هست. در چنین وضعیتی که اصلی‌ترین موضوع یعنی کیفیت سوخت در شرایط مناسبی قرار ندارد، الزام شرکت‌های خودروساز به تولید پیشرانه‌های با استاندارد یورو 6 غیرمنطقی به نظر می‌رسد و در نهایت با مصرف سوخت بی‌کیفیت اثربخشی استاندارد یورو 6 در تولید پیشرانه از بین می‌رود.
این الزام به رعایت استاندارد یورو 6 در وهله دوم باعث افزایش زمان و هزینه‌های تولید پیشرانه و خودروهای مطابق با این استاندارد می‌شود و در نهایت نتیجه‌ای نیز حاصل نمی‌گردد. در ادامه این اتفاق منجر به افزایش قیمت تمام شده خودرو و افزایش زمان تحویل خودرو می‌شود که هم تولیدکننده خودرو و هم خریدار را تحت فشار قرار می‌دهد. تولیدکننده به دلیل وجود سیستم قیمت‌گذاری دستوری خودرو را با زیان و تاخیر در تحویل به فروش می‌رساند و خریدار نیز خودرویی را دریافت می‌کند که با کیفیت سوخت مصرفی کشور مطابقت نداشته و در برخی از مواقع نیز دچار آسیب خواهد شد.
در مجموع ایجاد الزام غیرمنطقی و تحمیل هزینه و زمان اضافی برای تولید پیشرانه یورو 6 در حالی که سوخت کمتر از یورو 3 موجود است، اتفاق صحیحی بنظر نمی‌رسد. پیش از ایجاد این قانون و الزام برای خودروسازان، نیاز است که قانونی برای بخش تولید سوخت و پالایشگاه‌های کشور قرار داده شود و آن‌ها را ملزم به تولید بنزین با کیفیت یورو 6 در سطح گسترده نماید و هنگامی که این کیفیت سوخت در دسترس عموم قرار گرفت، خودروسازان نیز می‌توانند با تولید پیشرانه یورو 6 این فرایند را تکمیل کنند.
