تفاوت نگاه‌ها در صنعت را ببینید، چگونه است که در شمال اتوبان تهران_کرج «جاده مخصوص»، میتوان صنعت هوافضا را پیش برد اما در پایین اتوبان در تولید یک قطعه کوچک در صنعت خودرمانده‌ایم و این همان تفاوت در دیدگاه و فرهنگ است.
حواشی اخیر صنعت خودرو همگان را به انتقاد و کنش بر این صنعت و تصمیم گیران آن وا داشته است، از مردم گرفته تا دولتمردان، همگان خود را مستحق بر اظهار نظر در باب این صنعت می دانند و گاهی نیز حس توهم توطئه شان کمی تحریک میشود و احساس می کنند مافیایی در صنعت خودرو وجود دارد که مانع از پیشرفت صنعت خودرو می شود. محمد باقر قالیباف رئیس مجلس شورای اسلامی نیز از این قاعده مستثنا نبوده و در هفته گذشته به انتقاد از وضعیت فعلی و مقایسه صنعت خودروسازی با صنایع نظامی و موشکی، خود را به جمع صاحب نظران اضافه کرد. قالیباف در جمع مردم خراسان جنوبی طی مراسمی عنوان کرد: برای حل مشکلات اقتصادی فعلی کشور باید اجازه ورود مردم در این زمینه را بدهیم.
وی در ادامه افزود: مجلس و دولت تلاش دارند در جریان بررسی برنامه هفتم، فرصت‌ها را به عنوان پیشران فراهم کنند تا با استفاده از فرصت‌های مادی کشور بتوانیم به سمت مولد سازی اقتصاد حرکت کنیم، اگر این مبانی را به درستی پیش ببریم می‌توانیم اقتصاد را به ثبات برسانیم.
اما آنچه در میان نطق قالیباف بسیار بحث برانگیز است بیان این جمله است: تفاوت نگاه‌ها در صنعت را ببینید، چگونه است که در شمال اتوبان تهران_کرج «جاده مخصوص»، میتوان صنعت هوافضا را پیش برد اما در پایین اتوبان در تولید یک قطعه کوچک در صنعت خودرو مانده‌ایم و این همان تفاوت در دیدگاه و فرهنگ است.
برای درک بهتر موضوع، قبل از بیان هر چیزی باید به سراغ برنامه هفتم توسعه برویم. بند 255 این قانون مربوط به بخش امنیتی- دفاعی است که بر سرازیر شدن دانش و فناوری نظامی بر صنعت خودرو و قطعه سازی تاکید دارد، این بند چراغ سبزی برای ورود وزارت دفاع و نیروهای نظامی به صنعت سیاست زده خودرو است. اکنون با اشراف بر این حواشی میتوان به سراغ کاستی های خط فکری موجود در صاحب منصبان کشور رفت.
نخست آنکه مگر صفر تا صد قطعات موشک در داخل کشور تولید میشود که چنین انتظاری را از صنعت خودرو در جامعه به وجود آورده ایم؟
آیا در بحث تولید منطقی است که تمامی اجزا و قطعات یک محصول را در داخل کشور تولید کنیم؟ کدام کشور در جهان چنین روندی را در پیش دارد؟
مگر توانمندی در یک صنعت موجب میشود که در دیگر صنایع خودکفا شد؟
اگر چنین باوری درست است، چگونه کشور روسیه که در صنایع نظامی و موشکی جایگاه بسیار قدرتمندتر و پیشرفته‌تری نسبت به ایران دارد، در صنعت خودروسازی پیشرفته و خودکفا نیست؟
مثال دیگر برای نقض این مدعا کشور کره شمالی است که در صنایع نظامی بسیار قدرتمند است اما در صنایع دیگر حرفی برای گفتن ندارد؟
چگونه کشور چین صنعت خودرو پیشرفته‌تری نسبت به صنایع موشکی و نظامی خود دارد؟
اگر در انتهای جاده مخصوص موشک تولید می‌کنیم چگونه در ابتدای این اتوبان با وجود شرکت‌های متعدد هواپیمایی و مجموعه «هسا»، نمی توانیم هواپیماهای ترابری و جنگنده تولید کنیم؟
جوانی که موتور سوخت جامد موشک می سازد چگونه نمی تواند موتور جت هواپیما تولید کند؟
جوانی که سیستم «اویونیک» و برق هواپیما می سازد چگونه نمی تواند قطعات الکترونیکی صنعت لوازم خانگی بسازد؟
اساسا مقایسه صنایع، چالش ها و تفاوت در سیاست گذاری آنها کاری نادرست و غیر حرفه ای است، مشکل امروز صنعت خودرو در فهم تخصصی بودن این صنعت است. مادامی که فعالان و نخبگان صنعت خودرو در خارج از گود نشسته اند و تفکر سیاسیون بر این صنعت حاکم است، و به جای ریل گذاری جهت رشد صنعت به فرافکنی می پردازند هیچ برون رفتی را از معضلات صنعت خودرو نمی توان متصور بود. به بیان بهتر توانمندی در یک صنعت نمی‌تواند ضامن پیشرفت دیگر صنایع کشور باشد.
کدام دیدگاه؟ کدام فرهنگ؟
اگر منظور از تفاوت دیدگاه و فرهنگ، توانمندی در ساخت خودرو توسط نهاد های نظامی؛ مونتاژ خودروهای چینی به اسم تولید داخل در مجموعه شهید زرهرند است بدانید که این همان دیدگاه غلط امروزی حاکم بر صنعت خودرو است. پافشاری و تاکید عجیب بر تولید داخل به هر نحو و مقایسه صنایع با یکدیگر اشتباه 40 ساله صنعت خودرو و متولیان این بخش است.
متاسفانه دولتمردان و سیاسیون کشور معتقد هستند که پیشرفت صنایع نظامی به دلیل تفاوت دیدگاه و فرهنگ در بین صنعتگران و صاحب نظران است، و معتقد هستند که با تزریق روحیه انقلابی و جهادی میتوان موتور صنعت خودرو را روشن کرد. استفاده از مستشاران و فعالان ایرانی صنعت خودرو در خارج از کشور به منظور تبیین سیاست گذاری و الگو برداری از الگو های به روز جهانی روش درست شکل گیری یک صنعت است همانند راهی که تهرانی مقدم و یارانش در سالهای جنگ طی کردند.
اما پرسش اصلی آن است که مگر صنعت خودرو توسط چه کسانی بنا شده است؟ مگر صنعت خودرو در زمان پس از انقلاب توسط نیروهای مومن و انقلابی مدیریت نشد؟ مگر بسیاری از رزمندگان پس از جنگ با حفظ ارزش ها، روحیات جهادی و انقلابی خود بر بدنه صنعت خودرو وارد نشده اند؟
