پیشرانه های احتراق داخلی بیش از یکصد سال از که در خودروها مورد استفاده قرار گرفته اند و با وجود اینکه امروزه به مرور موتورهای برقی، پیشرانه‌های احتراق داخلی را از میدان به در خواهند کرد اما این پیشرانه ها در طی حیات خود پیشرفت های بسیاری را تجربه کرده اند و به این زودی ها نیز از بین ما نخواهند رفت.
اما در ادامه نگاهی خواهیم داشت بر تفاوت موتورهای احتراق داخلی قدیمی و مدرن. همراه
خودروبانک باشید.
راندمان اولین تفاوت موتورهای احتراق داخلی قدیمی و جدید در راندمان آنها است. کمپانی های خودروسازی، امروزه به فناوری های بسیاری دسترسی دارند که می توانند موتورهای با راندمان بالاتری را تولید کنند. برای مثال سیستم سوخت پاشی انژکتوری هوا و سوخت را درست پیش از ورود به محفظه ی احتراق با یکدیگر مخلوط می کند که همین کار می تواند راندمان موتور را تا 11 درصد افزایش دهد.
کمپانی هایی مثل نیسان و بی ام و نیز به توربوشارژرها علاقه زیادی دارند چون این سامانه می تواند از گازهای خروجی اگزوز برای فشرده سازی هوا و ارسال هوای فشرده به داخل سیلندر استفاده کند. این هوای فشرده شده می تواند به میزان زیادی راندمان موتور را بالا ببرد. سیستم دیگر نیز زمان بندی متغیر سوپاپ ها است که به موتور این امکان را می دهد تا دقیق به میزان نیاز سوخت و هوا را مکش کند و به این ترتیب راندمان موتور افزایش پیدا می کند.
قدرت بیشترخریداران
خودرو امروزه بیش از هر زمان دیگری به مصرف سوخت قدرت تولیدی موتور توجه می‌کنند. خودروهای مدرن امروزی دارای وزن بیشتری در مقایسه با خودروهای قدیمی هستند و حداکثر سرعت قابل دستیابی آنها نیز بالاتر از خودروهای گذشته است بنابراین خودرو سازان نیاز دارند تا موتورهای قوی تری را برای اتومبیل های خود تولید کنند.
به مثالی که برایتان می زنیم توجه کنید در سال ۱۹۸۳ یک شورلت مالیبو با موتور ۶ سیلندر وی شکل خود که ۳.۸ لیتر حجم داشت می توانست ۱۱۰ اسب بخار قدرت تولید کند، بیست سال بعد شورلت مالیبو با موتور ۳.۶ لیتری شش سیلندر توانایی تولید ۲۵۲ اسب بخار قدرت را دارد.
یکی از سیستم هایی که به افزایش قدرت موتور کمک می‌کند سیستم زمانبندی متغیر سوپاپ ها است. این سیستم می‌تواند به موتور کمک کند تا در فشار بالاتر نیز به فعالیت خود ادامه دهد و سوخت کمتری نیز مصرف کند.
موتور های کمکی پیشرانه های مدرن امروزه دارای فناوری های هستند که به آنها اجازه می دهند با مصرف سوخت کمتر قدرت بیشتری را تولید کند اما این تمام ماجرا نیست چون پیشرانه های مدرن از یک مزیتی برخوردار هستند که موتور های قدیمی فاقد آن هستند و آن نیروی کمکی است.
در خودروهای هیبریدی یک موتور برقی که نیروی خود را از باتری ها دریافت می کند می تواند در مواقع لزوم به کمک موتور بنزینی بیاید.
موتورهای مدرن امروزی فناوری های بسیار دیگری نیز دارند برای مثال در گذشته گیربکس های ۴ و ۵ سرعته گزینه های فوق العاده عالی محسوب می شدند اما امروزه گیربکس های ۷ و ۸ سرعته کاملا عادی هستند و حتی برخی خودروسازان که محصولات قدرتمندی تولید می‌کنند به سراغ گیربکس های ۱۰ سرعته رفته اند. استفاده از این گیربکس ها خود کمک می کند تا خودروسازان به راندمان بالاتر و مصرف سوخت کمتری دست پیدا کنند حتی خودروسازانی که به گیربکس ۱۰ دنده نیز رضایت نمی‌دهند به سراغ گیربکس های ضریب متغیر رفتند که از بین این خودروسازان می توان به نیسان اشاره کرد. یک گیربکس ضریب متغیر می تواند تعداد نامحدودی دنده را در اختیار راننده قرار دهد و نیروی موتور را با بهترین راندمان به چرخ ها انتقال دهد.
در خودروهای هیبریدی نیز موتور برقی بدون تولید هیچگونه آلایندگی می توانند در سرعت های پایین خودرو را به حرکت درآورد و انرژی مورد نیاز خود را نیز از باتری دریافت می‌کند. همچنین وجود موتور الکتریکی در خودروهای هیبریدی به خودروسازان این امکان را می‌دهد تا از موتور احتراقی کوچکتر ضعیف تر و کم مصرف تری در خودروها استفاده کنند البته خودروسازانی هم هستند که اتومبیلهای هیبریدی قدرتمند را با موتورهای احتراقی قوی روانه بازار می‌کنند.
در انتها اگر نگاهی به سرگذشت موتورهای احتراقی داشته باشید متوجه خواهید شد که اصول و اساس کار آنها بدون تغییر باقی مانده است و سازندگان تنها از فناوریهای در بخش سوخت رسانی و احتراق برای افزایش راندمان موتورهای استفاده کردند با این حال می‌توان زمان حاضر را عصر طلایی موتورهای احتراقی دانست چرا که این موتورها کم مصرف تر و قوی تر از هر زمان دیگری هستند.
