نسل اول رنج روور ملقب به "سری کلاسیک" بر خلاف رقیب قدرتمند خود یعنی جیپ واگونییر، از ابتدا به نیت لوکس‌گرایی ساخته نشد. از این رو با وجود تجهیز بودن به برخی آپشن‌های پیشرو و درنتیجه داشتن قیمت بالاتر نتوانست محبوبیت و سهم بازار رقبایی چون جیپ و سایر آفرودرهای توانمند آمریکایی را کسب کند. از این رو با تصمیم هوشمندانه لندروور، برند رنج روور از نسل دوم به سگمنت لوکس وارد شد تا در این سگمنتِ کم رقیب‌تر، سهم کمتر بازار خود را با کسب درآمد بیشتر از کلاسی گران‌تر جبران کند.
ثمره این تلاش موفق، ثبت برند رنج روور به عنوان زیربرند سگمنت شاسی‌بلندهای لوکس لندروور بود که تا امروز به خوبی کلاس و بازار خود را حفظ کرده است.
ایووک، نو رسیده از کلاس بزرگان
مدل Evoque (ایووک/بخوانید: ای-وُک) برای اولین‌بار در سال 2011 و بر اساس مدل مفهومی لندروور LRX که در سال 2008 معرفی شد، در سگمنت کراس‌اوور ساب کامپکت لوکس به مرحله تولید انبوه رسید. این مدل بخصوص تا سال 2018 بر خط تولید قرار داشت و از این رو نسل اول ایووک به شمار می‌آید. نسل دوم اما از سال 2018 با اعمال تغییرات فنی و ظاهری بسیار با چهره‌ای جدید بر خط تولید قرار گرفت.
ایووک تلاش دیگر لندروور برای کسب سهم بیشتر از بازار جهانی شاسی‌بلندهای لوکس است در غیر این صورت لندروور هرگز در سگمنت کراس‌اوور محصولی ارایه نمی‌کرد. حالا با داغ‌تر شدن تب خرید خودروهای مرتفع، لندروور نیز در کلاس پرفروش کراس‌اوور دست برده و از این حرکت به خوبی پاسخ گرفته است.
جنتلمن جوان
اگر لندروور آن شخصیت عادی و روزمره لب ساحل است، بدون شک رنج روور کسی است که جز با کت و شلوار در مهمانی‌های گران قیمت و مجلل حاضر نمی‌شود. نمای ظاهری ایووک با الهام‌گیری و وفاداری به طراحی ابتدایی لندروور LRX مفهومی به تولید رسید. از این رو طول خودرو و سقف پانورامیک آن دقیقاً با LRX مشترک است.
بی‌نیاز به بیان، نمای ظاهری ایووک هر المان واضح و مشخص رنج روور را با خود یدک می‌کشد اما تنها تفاوت آنجایی است که این المان‌ها به منظور هماهنگی بیشتر با کلاس و ابعاد 4371×1900×1635 این کراس‌اوور 5 درب، کمی کوچک‌تر و باریک‌تر قلم خورده‌اند. با این حال چراغ‌های جلو و عقب در ترکیب با جلو پنجره منحصر به فرد، قوس گلگیرهای جلو و عرض نسبتاً زیاد این خودرو جای هیچ شکی باقی نمی‌گذارد که با یک رنج روور خوش استایل و جمع و جور مواجه هستید.
این ترکیب زیبا و دلپذیر از سوی گِری مکگاورن، سر طراح نام آشنا و مدیر استودیو طراحی لندروور ارائه شد که جای هر گونه نقد را بسته است. این طراح توانمند ضمن ارائه دو مفهومی مهم یعنی LRX و رنج استورمر، مسئولیت تحولات طراحی محصولاتی چون رنج روور 2010، رنج روور اسپرت و لندروور دیسکاوری 4 را نیز عهده‌دار بوده است.
این خودرو خوش سیما در سه ساختار 3 درب، 5 درب و 3 درب کانورتیبل به تولید رسید تا یکی از معدود شاسی‌بلندهای کانورتیبل جهان باشد. این خودرو از ساختار یونی بادی (مونوکوک) استفاده می‌کند چراکه در حقیقت بیشتر یک کراس‌اوور است تا یک شاسی‌بلند حقیقی. کاپوت، سقف و در یکپارچه عقب نیز به منظور کاهش هرچه بیشتر وزن از آلومینیوم ساخته شده‌اند و از این رو مجموع وزن نهایی 1.6 تا 1.7 تن (وابسته به آپشن) را برای این کراس‌اوور به ارمغان آورده است. به همین دلیل رنج روور ایووک کوچک‌ترین، سبک‌ترین و اقتصادی‌ترین محصولی است که رنج روور تاکنون به تولید رسانده است.
جزئیات، کلید لوکس‌گرایی
اما ایووک قرار نیست تنها یک "کراس‌اوور" باشد. از این رو توجه به جزئیات به منظور ارتقا سطح لوکس‌گرایی برای این جنتلمن بریتانیایی از مهم‌ترین قدم‌هایی است که لندروور برداشت. به همین دلیل ایووک در چهار تریم متفاوت به تولید رسید که تریم دینامیک با داشتن بالاترین سطح توان فنی بر عملکرد تمرکز دارد و تریم پرستیژ با داشتن برترین سطح آپشنی لوکس‌ترین مدل به شمار می‌آید.
لندروور برای ایووک 12 رنگ‌آمیزی متنوع در نظر گرفت که با سه رنگ متضاد سقف بصورت آپشن ترکیب بسیار زیبایی را در اختیار مشتری قرار می‌داد. همچنین برای ایووک 5 ریم (Rim) آلیاژی با طراحی‌های متفاوت در نظر گرفته شده بود تا تنوع و حق انتخاب مشتری به حداکثر برسد.
لازم به ذکر است که ایووک بصورت استاندارد تنها به دوربین دید عقب مجهز است که درصورت سفارش مشتری می‌تواند تا تعداد پنج دوربین مجزا در اطراف خودرو ارتقا یابد.
هرچند تنوع و حق انتخاب گسترده مشتری به اینجا نیز ختم نمی‌شد. نمای داخل ایووک نیز با پارچه‌های رنگی متضاد شامل 12 رنگ متنوع شامل چوب کاری‌های متفاوت قابل سفارش بود و همچنین امکان انتخاب سقف ثابت پانورامیک، گرمکن صندلی، شیشه‌ها و برف پاک‌کن‌ها دست مشتری را بسیار باز می‌گذاشت.
در بخش فنی نیز 4 پیشرانه پیشنهادی در اختیار مشتری قرار داشت که دو نمونه از آن‌ها توربودیزل 2.0 و 2.2 لیتری و دو تای دیگر توربو بنزینی 2 لیتری بودند. در میان این چهار پیشرانه ارائه شده نمونه 2 لیتری توربو بنزین اکوبوست و 2.2 لیتری توربودیزل دوراتورک هر دو متعلق به کمپانی بزرگ فورد هستند. حق انتخاب گیربکس نیز به دو نمونه 6 سرعته اتوماتیک یا 9 دنده ZF اتوماتیک محدود می‌شد.
گوشه‌ای از آپشن‌های کاربردی ایووک مورد بررسی می‌توان به سیستم روشنایی در روز LED، آنتن دم کوسه‌ای دوبل، سنسورهای سونار (سنسور پارک صوتی)، ورود و استارت بدون کلید، سیستم استارت/استاپ، صندلی‌های جلو تنظیم شونده با گرمکن سه حالته و سه حافظه مجزا، شیفترهای اسپرت تعویض دنده از پشت فرمان، دوربین دید عقب، سیستم تهویه مطبوع دیجیتالی دو منطقه‌ای، سیستم کنترل فرود از تپه (HDC)، کنترل پایداری، ترمز پارک اتوماتیک برقی، قابلیت تشخیص هوشمند یا انتخاب دستی تنظیم سیستم تعلیق و انتقال نیرو به منظور عبور از سطوح برفی، سنگلاخ و شنزار اشاره کرد. مجموع این پیچیدگی‌ها و تنوع بسیار در طراحی، ایووک را به یکی از خواستنی‌ترین و کاربردی‌ترین کراس‌اوورهای لوکس بازار جهانی بدل کرده است.
تجربه سواری
در برخورد اول با ایووک به عنوان کراس‌اووری از کلاس ساب کامپکت لاکچری، بلافاصه در می‌یابیم که عرض 1900 میلی‌متری آن باعث می‌شود چندان کامپکت و فشرده به نظر نرسد و این نکته بسیار جذاب است. تنها با اندکی برانداز کردن خطوط بدنه و طراحی عضلانی این خودرو به سرعت احساس می‌شود که کراس‌اوورهای امروزی که از کره‌جنوبی روانه بازار می‌شود، بیشتر به اسباب‌بازی‌های پلاستیکی کودکان شباهت دارد تا خودرویی حقیقی.
با نشستن پشت فرمان ایووک می‌توان احساس کرد که این مدل ارزان‌ترین و اقتصادی‌ترین مدل سری لوکس رنج روور است. اگرچه نمای داخلی از دیدگاه لوکس‌گرایی چیزی در کلاس خود کم نگذاشته است اما نام رنج روور باعث می‌شود همواره به دنبال چیزهای بهتر و برتری باشید که نیست. البته نمی‌توان چندان به ایووک سخت گرفت چراکه در قیاس با سایر رقبای کراس‌اوورهای ساب کامپکت این خودرو قطعاً یک برنده است اما نباید آن را با برادرهای بزرگ‌تر خود مانند رنج روور اسپرت یا مثلا ولار مقایسه کنید.
در نمای داخل سعی بر استفاده از طراحی مینیمال و عملکردی شده است و از این رو شاید طراحی آن را بر حسب سلیقه شخصی نپسندید اما بدون شک به عملکرد ادوات و کنترل‌گرها هیچ ایرادی نمی‌توانید بگیرید. با ورود به فضای داخلی خودرو و استشمام بوی چرم دو رنگ با تزئینات زیبای آلومینیوم مات، حس یک خودرو لوکس به خوبی به سرنشین القا می‌شود. نام رنج روور حک شده بر غربالک فرمان نوید از سواری متفاوت با خودروهای رایج هم کلاس خود را می‌دهد هرچند که نمای داخل با وجود زیبایی کمی معاصر و تکراری به نظر می‌رسد.
با آگاهی از تجهیز بودن خودرو به پیشرانه 2.0 لیتری چهار سیلندر بنزینی توربو به قدرت 240 اسب بخار در دور 5500 و گشتاور 340 نیوتن‌متر در دور 1750 مشترک در میان محصولات گروه جگوار-لندروور، هیچ خبری حس و حالی که باید از یک رنج روور تمام عیار به راننده القا شود نبود. اما با روشن کردن پیشرانه شیفتر گیربکس 6 سرعته اتوماتیک به شکل جذابی از کنسول میانی بالا آمد تا برای به راه انداختن این بزرگ مرد کوچک جثه آماده شود.
برای بیشتر خودرو دوستان وجود شیفتر دنده‌های امروزی به شکل چرخشی (همانند ایووک)، بصورت کلید‌های فشاری یا لمسی یا حتی به شکل اهرم های دیجیتالی بغل فرمانی و بصورت خلاصه هر شکلی که از استاندارد سنتی یک خودرو رایج خارج باشد جالب است اما جذاب به نظر نمی‌آید. اگرچه واردکننده و مالک فعلی خودرو از عملکرد و ظراحی ظاهری شیفتر گردشی ایووک بسیار لذت می‌برد اما به شخصه آن را نپسندیدم.
با قرار گیری در حالت D و بالا بودن شیشه‌ها، پیشرانه بسیار نرم و بی‌سروصدا شروع به حرکت می‌کند. ایووک در عبور از پیچ‌های تند پارک جنگلی، بسیار پایدار و تیز عمل می‌کند که دلیل این پایداری را در سه فاکتور مهم یعنی تایرهای بسیار گران قیمت پیرلی P-Zero سایز 245، عرض قابل توجه و صندلی‌های اسپرت دربر گیرنده جست‌و‌جو کرد که تنها با تکیه به همین سه فاکتور می‌تواند از تمامی کراس‌اوورهای حال حاضر کشور از دیدگاه پایداری فراتر ایستد.
با رسیدن به خیابان‌های صاف، هموار و خلوت اطراف دریاچه چیتگر و پیش از فشردن پدال گاز به این فکر فرو رفتم که به عنوان مثال خودرویی چون جک S5 با پیشرانه 2 لیتری توربو 175 اسب بخاری 265 نیوتن‌متری عملکردی بسیار چابک و رضایت بخش دارد و یکی از کراس‌اوورهای محبوب بازار کشور از دیدگاه شتاب و سرعت و چالاکی است، حالا این ایووک با 65 اسب بخار قدرت بیشتر و 75 نیوتن‌متر گشتاور بالاتر چگونه عمل خواهد کرد؟
با وجود داشتن پدال‌های تعویض دنده از پشت فرمان، شتابگیری ایووک از حالت سکون به اندازه‌ای سریع است که برای تعویض به موقع دنده باید یک چشمتان به دورسنج موتور و چشم دیگرتان بر روی جاده باشد چرا که شتاب 0 تا 100 کیلومتر بر ساعت آن کمتر از 7 ثانیه اعلام شده است. چنین شتابگیری قابل توجهی از انتقال حداکثر گشتاور در دور بسیار پایین 1750 نشات می‌گیرد که در کمترین خودرو توربو همکلاسی چنین پدیده‌ای مشاهده می‌شود. از این رو هیچ یک از رقبای همکلاس کره‌ای و چینی موجود در بازار کشور حتی با پیشرانه‌های قوی‌تر توان رقابت با این جنتلمن انگلیسی را ندارند.
مصرف سوخت ایووک با پیشرانه دو لیتری توربو در حالت استاندارد معادل 11.9 لیتر در هر یکصد کیلومتر در شهر و 8.4 لیتر در هر یکصد کیلومتر در جاده اعلام شده که مصرف متوسط حدود 10 لیتر در هر صد کیلومتر را به همراه دارد و با توجه به جثه، وزن و توانایی‌های فنی بسیار اقتصادی و فراتر از انتظار است.
اما اجازه ندهید که ایووک شما را گول بزند. بر خلاف آنکه این خودرو به گروه خودروهای لوس و به عبارت خودمانی "بچه ننه" کراس‌اوور تعلق دارد اما در عین حال زاده برندی است که بر موج اعتبار آفرود سواری در قاره اروپا یکه‌تازی می‌کند. با وجود داشتن ساختار مونوکوک و سیستم تعلیق مکفرسون استرات در جلو و مولتی‌لینک (چند نقطه اتصالی) در عقب شاید همانند هر کراس‌اوور مشابه دیگری به نظر برسد اما سواری آن از رقبای کره‌ای مشابه بیش از پنج برابر نرم‌تر و پایدارتر است و دقیقاً این جا است که ظرافت مهندسی و فوت کوزه‌گری برند لندروور آشکار می‌شود.
ایووک مورد بررسی از نوع دو دیفرانسیل، با تکیه بر سیستم چهارچرخ متحرک دائم ساخته شرکت نامدار سوئیسی هَلدِکس (Haldex) مجهز به دیفرانسیل مرکزی و قفل دیفرانسیل و بهره وری از ارتفاع کف از سطح زمین برابر با 215 میلی‌متر، زاویه حمله 25 درجه و زاویه فرار 33 درجه ضمن داشتن قابلیت عبور از 50 سانتی‌متر آب، توان آفرود بسیار بالایی دارد که عنوان "برترین توان آفرود در کلاس" را برای آن به ارمغان آورده که تنها ایراد آن شاید تایرهای شهری فاق کوتاهش باشد.
همچنین صندوق عقب ایووک که به لطف تایر زاپاس موقت بسیار جادار است ضمن جای دادن تجهیزات مورد نیاز برای خانواده‌ای 4 تا 5 نفره در کنار اعتماد به توانایی‌های فنی می‌تواند به یک آفرودر ایده‌آل آخرهفته‌ای بدل شود و همه رقبای خود را شرمنده همنشینی با آفرودرهای حرفه‌ای موجود در بازار کشور کند.
بازار ایووک در ایران
با توجه به گفته‌های واردکننده و مالک فعلی این ایووک، قیمت پلاک گذرموقت آن چیزی در حدود 800 میلیون تومان و پلاک منطقه آزاد نیز حدود 600 میلیون تومان رقم می‌خورد. با مد نظر قرار دادن منحصر به فرد، خوش نام و معتبر بودن برند لندروور و نام رنج روور و مقایسه آن با رقیبی چون لکسس NX که به هیچ وجه توان آفرود ندارد و با کارکردی مشابه چیزی در حدود 1 میلیارد تومان به بالا آب می‌خورد، ایووک انتخاب معقول‌تری به حساب می‌آید. البته جالب است بدانید که چند دستگاه از این خودرو و حتی نسخه کروک آن به صورت پلاک ملی به کشور وارد شده‌اند که قیمت هایی بالای 2 میلیارد تومان را یدک می‌کشند.
شاید بسیاری نبود قطعات، دشواری و هزینه‌های بالای نگهداری این خودرو منحصر به فرد را دلیلی برای عدم انتخاب آن برشمارند اما به خاطر داشته باشید آن دسته از هموطنانی که که 600 تا 800 میلیون (در بسیاری از مثال‌های دیگر تا بیش از 3 میلیارد تومان!) برای خودرویی خاص هزینه می‌کند: 1) نگرانی بابت هزینه‌های نگهداری خودرو مذکور ندارند 2) خودرو مورد نظر را پیش از به خرج افتادن فروخته و با مدل روز جایگزین میکنند. از این رو رنج روور ایووک همچنان به عنوان یک آلترناتیو جذاب همچون شیطان در وجود ثروتمندان ماشین باز رخنه می‌کند. کراس‌اووری منحصر به فرد و انگشت شمار که ترکیب سواری اقتصادی درون شهری و آسایش آفرود آخر هفته‌ای را به مالک هدیه دهد جز در ایووک در هیچ کراس‌اوور مشابه دیگری وجود ندارد.
در آخر از جناب حسن قاضیان که خودرو و وقت خود را به منظور تهیه این تست فنی در اختیار اعضای خودروبانک قرار دادند کمال قدردانی و تشکر را به جا می‌آوریم.
| رنج روور ایووک |
| مثبت | اعتبار برند، پرستیژ، قدرتمند، ترکیب بی نقص شهری-آفرودی، بسیار خاص و منحصر به فرد، بازار دست دوم داغ |
| منفی | قیمت بالا، دشواری نگهداری و تامین قطعات در ایران، عدم دسترسی به نمایندگی مجاز یا مکانیک خبره |
