با بررسی آمار های مربوط به میزان رضایت عمومی از کیفیت اولیه خودروهای داخلی مشخص شده است که عیوبی که از دیدگاه خریداران در بین سال های 92 تا 96 در خودروها وجود داشته همچنان به قوت خود باقی است و خودروسازان در طی این سال ها اقدامات چشمگیری در راستای رفع این عیوب انجام نداده اند.
به نقل از دنیای اقتصاد، بر اساس آمار های منتشر شده «رگلاژ نبودن درب خودروها»، «مصرف بالای سوخت» و «صدای اضافی داخل اتاق» سه ایراد پایدار خودروهای داخلی است. این سه ایراد را می توان در آمارهایی که شرکت بازرسی کیفیت و استاندارد ایران در کتابچه سالانه خود و در قالب «میزان رضایتمندی مشتریان از کیفیت اولیه خودروها» منتشر کرده یافت.
ایرادهای مذکور در طی سال های 92 تا 96 به قوت خود باقی مانده و در سال 96 رگلاژ نبودن درب
خودرو با اختصاص 39.2 درصد از شکایات بیشترین فراوانی عیوب را به خود اختصاص داده است. مصرف بالای سوخت با 19.2 درصد سهم و صدای اضافی درون اتاق با 15.5 درصد سهم در جایگاه های بعدی قرار گرفته اند.
از دیگر ایراداتی که خریداران خودروهای داخلی در خصوص کیفیت اولیه خودرو ها مطرح کرده اند می توان به پایین بودن شتاب و ضعیف بودن کولر اشاره کرد.
از برقراری سه عیب ابتدایی مذکور در خودروهای داخلی طی 5 سال گذشته (ابتدای 92 تا انتهای 96) می توان به این نتیجه رسید که خودروسازان کشور چندان توجه ای به شکایات و نارضایتی های مردمی نداشته اند.
به غیر از مصرف سوخت که به هر حال تحت تاثیر عواملی خارج از اختیار خودروسازان است سایر عیوب در نوع خود عجیب و غیر قابل پذیرش است.
برای افکار عمومی حتی در سال 92 نیز که خودروسازی کشور درگیر مسائلی همچون تحریم ها بود رگلاژ نبودن و صدای اضافی در اتاق خودرو پذیرفتنی نبود. به علاوه ایرادات فوق حتی در زمان نبود تحریم ها نیز همچنان به قوت خود باقی مانده اند. با این اوصاف به‌نظر می‌رسد رفع عیوب فوق نه به تحریم ارتباط دارد و نه تکنولوژی خاصی را می‌طلبد و مشکل اینجاست که رفع آنها که در صدر شکایات مشتریان است، در اولویت خودروسازان قرار ندارد.
باید به این نکته نیز توجه کرد که ایراداتی همچون «رگلاژ نبودن در»، «مصرف بالای سوخت»، «صدای اضافی داخل اتاق»، «پایین بودن شتاب» و «ضعیف بودن کولر» توقع نسبتا پایین مشتریان ایرانی از خودروهای داخلی را نشان می دهد و در واقع این آمار ها حکایت از این موضوع دارد که خریداران ایرانی به دنبال مسائل پیچیده‌ای در خودروهای تولید داخل نیستند.
خودروسازان در رفع عیوبی تا این حد ساده و پیش پا افتاده، درمانده‌اند و بنابراین نمی‌توان پذیرفت محصولات تولیدی آنها در بخش‌های ایمنی و فنی و رفاهی، دارای عیوب فاحش نیستند؛ کما اینکه سایر آمارهای کیفی، ضعف‌های بزرگ‌تری را در خودروهای داخلی نشان می دهد. این مساله را هم نباید فراموش کرد که عیوب پنجگانه موردنظر، به کیفیت اولیه خودروها (احتمالا سال اول استفاده) مربوط می‌شود و معمولا عیب و ایرادهای بزرگ‌تر، بعدها خود را نشان می‌دهند.
با توجه به وضع مجدد تحریم ها علیه کشورمان نمی توان توقع داشت که ایرادات فوق به این زودی ها برطرف شود، حتی این موضوع نیز دور از انتظار نیست که با توجه به مشکلات به وجود آماده در حوزه تامین قطعات از منابع خارجی اصلی و افت سطح کیفی قطعات داخلی، شاهد نارضایتی بیشتر از کیفیت خودروهای داخلی و عملکرد خودروسازان داخلی باشیم.
عیوب خودروها به تفکیک برند
در بخش دیگری از آمار های منتشر شده در کتابچه سالانه شرکت بازرسی کیفیت و استاندارد ایران میزان رضایت مندی مشتریان بر اساس نوع برند محصولات مورد بررسی قرار گرفته است. بر این اساس، خودروهای موجود در شش برند آلمانی، ژاپنی، کره‌ای، چینی، فرانسوی و ایرانی دسته‌بندی و بررسی شده اند.
همانطور که کاملا قابل پیش بینی است از دیدگاه مشتریان کمترین عیب و ایرادهای اولیه در خودروهای آلمانی دیده می شود که به طرز جالبی نیز دارای فراوانی کمتری نسبت به سایرین است. ژاپن و کره و چین به ترتیب در جایگاه های دوم تا چهارم قرار گرفته اند.
در بررسی شرکت بازرسی کیفیت و استاندارد ایران مشخص شده که خودروهای فرانسوی در رده پنجم جدول رضایتمندی مشتریان قرار دارند. به‌عبارت بهتر، از دید مشتریان ایرانی، عیب و ایرادهای اولیه موجود در خودروهای فرانسوی، بیش از برندهای آلمانی، ژاپنی، کره‌ای و چینی بوده است.
جایگاه انتهایی در خصوص میزان رضایت مندی در اختیار خودروهای تولید داخل کشور که با فاصله بیش از سایرین جلب توجه می کند. نکته ای حائز اهمیت است این است که در آمار های منتشر شده میزان رضایت مندی مشتریان با فراوانی برندها رابطه عکس دارد. خودروهای به اصطلاح ایرانی دارای بیشترین تیراژ و کمترین رضایت مندی هستند و پس از آنها از بعد فراوانی به ترتیب فرانسوی‌ها، چینی‌ها، کره‌ای‌ها، ژاپنی‌ها و آلمانی‌ها قرار دارند.
