در همین حین که کمک‌راننده‌های الکترونیکی پیشرفته‌تر می‌شوند، پژوهش جدیدی توسط اداره بیمه ایمنی بزرگراه و آزمایشگاه ایج‌لب دانشگاه ام‌آی‌تی نشان می‌دهد که رانندگان ممکن است به دلیل استفاده از این سیستم‌ها بیشتر در معرض خطر قرار بگیرند؛ دلیل آن هم این است که راننده با خودش فکر می‌کند اگر خودروی من وقتی از مسیر خارج شد بتواند خودش را متوقف کند، چرا من باید همیشه حواسم به جاده باشد؟
این تیم پژوهشی، عادت‌های رانندگی ۲۰ داوطلب اهل ایالت ماساچوست را در طول یک ماه حین یادگیری نحوه کار سیستم‌های کمک‌راننده مورد مطالعه قرار دادند. آن‌ها این موضوع را بررسی کردند که سوژه‌ها هر چند وقت یکبار دو دست خود را از روی فرمان برمی‌دارند و شروع به استفاده از گوشی یا امکانات کابین می‌کنند.
پس از تقسیم گروه داوطلبان به دو گروه ۱۰ نفره، لندروور رنجروور اسپرت دارای کروز کنترل تطبیقی در اختیار نیمی از آن‌ها قرار گرفت، در حالی که بقیه پشت یک ولوو S90 دارای کروز کنترل تطبیقی و کمک‌راننده پایلوت که خودرو را در مسیر خودش نگه می‌دارد نشستند.
در حالی که همه چیز در اوایل آزمایش کاملا عادی بود، پس از یک ماه، حواس سوژه‌ها بیشتر پرت شد و به طور قابل‌توجهی تمرکز خود را روی مسائل دیگری غیر از رانندگی قرار دادند. ایان ریگان پژوهشگر ارشد این پژوهش در این باره گفته است:
داوطلبان پس از یک ماه استفاده از خودروها، نشانه‌های بیشتری از حواس‌پرتی نسبت به رانندگی را پس از استفاده از کمک‌راننده پایلوت نشان دادند. باید به این نکته توجه داشته باشید که این امکانات ایمنی برای جایگزینی راننده طراحی نشده‌اند. جاده‌های عمومی مکان‌های کاملا غیرقابل‌پیش‌بینی هستند، یعنی راننده باید همیشه هوشیار باشد. این آزمایش نتایج جالبی را به همراه داشت، اما به این نکته هم توجه کنید که این یک آزمایش با حضور تعداد کمی شرکت‌کننده بود؛ برای قطعی شدن این نتایج، انجام پژوهش دیگری با سوژه‌های بیشتر و در یک دوره زمانی طولانی‌تر موردنیاز است.
