ماشین تویوتا CHR توربو

بررسی اجمالی

برای سالیان طولانی ما تویوتا را به عنوان خودروسازی ساده پوش و محافظه کار میشناختیم که با کمترین پیچیدگی فنی و ظاهری محصولاتش را به بازار عرضه میکرد و به لطف کیفیت بالا و دوام بسیار خوب قطعات به فروش مناسبی دست می‌یافت؛ حتی گاه مخالفان تویوتا ادعا میکردند، راز دوام بالای محصولات تویوتا در همین سادگی و نبود سیستم‌های فنی پیچیده نهفته شده. اما تویوتا در برخی از محصولات ثابت کرده توان ساخت خودروهایی با پیچیدگی ظاهری و فنی را دارد. یکی از این محصولات، C-HR است. خودرویی که بر خلاف خط مشی قدیمی خودروساز ژاپنی محافظه کاری را به کل کنار گذاشته و هر آنچه از خلاقیت به ذهنش رسیده را عملی نموده است. ظاهر بسیار شلوغ و مملو از خطوط شکسته و منحنی، کابین خاص و فضایی، استفاده از پیشرانه‌های توربو و هیبریدی و آپشن‌های رفاهی و ایمنی پرشمار نشان میدهند که این کراس‌اوور جمع و جور ژاپنی تصمیم دارد توانایی‌های خود را در پارامترهایی به غیر از دوام و کارایی نیز به رخ رقبا بکشاند. البته قیمت گران C-HR در ایران باعث شده که این مزیت‌ها مقداری کمرنگ شوند چرا که نماینده تویوتا در قیاس با رقبایش افزایش قیمت بیشتری را در کشورمان تجربه کرده و حالا از نظر قیمتی در رده خودروهای بزرگ‌تر و قویتر از خود قرار گرفته است، در حالی که شرایط در بازارهای جهانی متفاوت است.

بررسی تویوتا CHR توربو

تویوتا C-HR یک کراس‌اوور جمع و جور است و در نگاه اول گزینه کاملی به نظر می‌رسد. هم طراحی بسیار خوبی دارد، هم خودرو امن و مطمئنی است و هم در تیپ فول از آپشن‌های مناسب بهره برده. نشان تویوتا هم که به تنهایی کیفیت و دوام قطعات را معنا میکند. در موارد فنی نیز وجود پیشرانه‌ توربو و یا نسخه هیبریدی مجهز به موتور کمکی برقی میتوانند طیف گسترده‌ای از سلایق را راضی نگاه دارند. ضمن اینکه در نمونه توربو امکان خرید مدل دو دیفرانسیل هم وجود دارد که برای مسیرهای خاکی و روستایی گزینه کارآمدی محسوب میشود.
اما تمامی اینها فقط یک روی سکه بودند و C-HR با توجه به قیمت گران و وجود رقبای قدر، نقطه ضعف‌های زیادی از خود نشان میدهد. مثلاً با این پول میشود خودروهای بسیار بزرگ‌تر حتی 7 نفره خریداری کرد، در حالی که فضای کابین و صندوق C-HR برای خانواده‌های جمعیتی مناسب نیست. البته شاید بگوئید این محصول با این ظاهر اسپرت و جوان پسندانه اصلاً برای استفاده‌های خانوادگی ساخته نشده و مخصوص جوانان است که در این صورت هم خودرویی مثل نیسان جوک اسپرت با قیمت ارزانتر و شتاب و هندلینگ بسیار برتر میتواند رقیب سرسختی برای نماینده تویوتا باشد.

تازه C-HR بدلیل استفاده از پیشرانه توربو (و یا هیبرید) پیچیدگی فنی بالاتری نسبت به محصولات تنفس طبیعی بازار نظیر هیوندای توسان و کیا اسپورتیج و میستوبیشی ASX دارد که این قضیه میتواند بخشی از برگ برنده تویوتا در خصوص کم استهلاکی را خنثی نماید.
پس شاید بتوان گفت C-HR نه برای خانواده گزینه ایده‌آلی است و نه به طور کامل میتواند نیازهای جوانان را ارضا نماید اما با این حال قادر است برای کسانی که به اعتبار برند، کیفیت و دوام بالای قطعات و حس خوب خاص بودن، بیش از سایر موارد کاربردی و یا توانایی‌های حرکتی اهمیت میدهند، انتخاب شایسته‌ای باشد. تازه C-HR از نظر فضای لوکس کابین، برخی آپشن‌ها و کیفیت سواری هم برتری محسوسی در قیاس با امثال نیسان جوک اسپرت دارد و به نوعی میتواند حس لاکچری بیشتری به سرنشینان منتقل نماید.

داخل تویوتا CHR توربو

با ورود به داخل کابین تویوتا C-HR با فضایی بسیار شیک و مدرن روبرو میشویم؛ پلاستیک‌های بکار رفته هم از کیفیت بسیار مطلوبی برخوردارند و ترکیب این قضیه با چیدمان مناسب قطعات و خطوط هیجان‌انگیز داخلی، فضایی روح‌بخش را برای سرنشینان به تصویر کشیده‌اند. همچنین کنسول مرکزی به سمت راننده متمایل شده تا حس اسپرت کابین افزایش یابد.

البته روی صندلی عقب اوضاع به خوبی قسمت جلوئی نیست و شیب انتهای سقف در کنار محدودیت فضای پا و ترکیب آنها با پنجره‌های کوچک عقبی، باعث شده‌اند که سرنشینان بزرگسال در این قسمت سواری راحتی را تجربه نکنند، هرچند حتی در این بخش هم اوضاع کلی از نیسان جوک بهتر ارزیابی میشود. پس همانطور که قبلاً گفتیم C-HR یک کراس‌اوور کامپکت مخصوص جوانان و یا خانواده‌های کم جمعیت (دارای فرزندان خردسال) می‌باشد و از این رو برای استفاده‌های چند منظوره و خانوادگی نمیتواند چندان کارآمد ظاهر شود. از لحاظ ارگونومی هم به غیر از مشکلی که در خصوص صندلی عقب اشاره شد، ایراد دیگری در ماشین دیده نمیشود و نقاط کور بدنه هم به لطف وجود انواع سنسور و دوربین و رادار به خوبی پوشش داده شده‌اند.
در خصوص کیفیت سواری هم باید گفت C-HR سواری ایده‌آلی ندارد و بدلیل کلاس خاص بدنه و همچنین استفاده از لاستیک‌های فاق کوتاه، گاه ضربات را به داخل کابین منتقل می‌نماید اما با این حال اگر قصد مقایسه با سایر کراس‌اوورهای اسپرت را داشته باشیم میتوانیم در این پارامتر به C-HR نمره قبولی را اعطا کنیم.

طراحی تویوتا CHR توربو

از هر زاویه که به تویوتا C-HR بنگرید چیزی جز جسارت و خلاقیت و هیجان مشاهده نخواهید کرد. استفاده بسیار از خطوط شکسته و ترکیب هوشمندانه آنها با منحنی‌های هیجان‌انگیز کناری خیلی عالی از کار درآمده‌اند. چراغهایی که به نوعی با خطوط بدنه در هم آمیخته شده‌اند، گلگیرهای پف کرده که رینگ‌های بزرگ زیبای ماشین را احاطه نموده‌اند و دقت به جزئیاتی نظیر طراحی خاص آینه‌های جانبی و بالچه انتهایی که به خوبی با فرم خاص سقف هماهنگ شده، همگی نشان از توانایی بالای طراحان تویوتا دارند. البته اگر از طرح‌های شلوغ و پیچیده خوشتان نمی‌آید ممکن است این ظاهر برایتان مقداری عجیب و نازیبا جلوه کند، بخصوص در قسمت انتهایی که تویوتا شلوغ‌کاری زیادی داشته و شاید سلیقه همه را راضی نگاه ندارد.

مشخصات تویوتا CHR توربو

تویوتا C-HR در کشور ما در دو نسخه توربو و هیبرید عرضه شده است که مدل توربو از یک پیشرانه بسیار کوچک 4 سیلندر 1.2 لیتری مجهز به پرخوران استفاده میکند و نمونه هیبرید شرایطی مشابه تویوتا پریوس دارد و در آن شاهد ترکیبی از یک موتور 4 سیلندر تنفس طبیعی 1.8 لیتری و پیشرانه الکتریکی هستیم.
وظیفه انتقال قدرت هم به عهده جعبه دنده CVT است که البته نسبت به نسخه‌های قدیمی جعبه‌دنده‌های ضریب پیوسته خیلی هوشمندتر و سریعتر شده است.

البته اگر شتاب و توانایی‌های حرکتی برایتان خیلی مهم باشد باید کلاً قید تویوتا C-HR را بزنید و به سراغ محصولات چالاک‌تری نظیر نیسان جوک اسپرت بروید اما اگر میخواهید میان دو مدل C-HR موجود در کشور گزینه اندکی سریع‌تر را انتخاب کنید میتوانید به سراغ نمونه هیبریدی بروید که هرچند به ظاهر گشتاور زیادی ندارد اما به لطف حالت خطی گشتاور موتور برقی که از ابتدا در دسترس قرار دارد میتواند شتابی در حدود 11 ثانیه را ثبت کند که اندکی (حدود 0.4 ثانیه) از نسخه توربو بهتر است. اما تفاوت اصلی در هنگام مصرف سوخت خودش را نشان میدهد یعنی جایی که نسخه هیبرید با مصرف رسمی 3.9 لیتر در هر صد کیلومتر برای رانندگی ترکیبی 2.4 لیتر کم‌مصرف‌تر از مدل توربو ظاهر میشود. هرچند هزینه خرید باطری‌ها و همچنین تعمیرات پیچیده‌تر مدل هیبرید ممکن است در طول زمان این صرفه‌جویی را تا حدودی خنثی نماید.
البته نسخه توربو هم مزیت‌هایی مثل حداکثر سرعت بالاتر (180 کیلومتر بر ساعت که 10 کیلومتر بالاتر از نسخه هیبریدی است) و امکان انتخاب نمونه 4 چرخ متحرک را دارد که نسخه هیبرید از آن بی‌بهره است.

امکانات و تجهیزات تویوتا CHR توربو

تویوتا C-HR در تیپ‌های متنوعی به بازار عرضه شده که در نسخه پایه سطح امکانات ضعیف است، اما در مدل فول وضعیت 180 درجه تغییر میکند و شرایط به سطح ایده‌آل نزدیک میشود. از جمله امکانات مدل‌های آپشنال C-HR میتوان به مواردی نظیر: ترمز پارک برقی بهمراه سیستم اتوهلد، سیستم کنترل حرکت در سربالایی و سرپایینی، کروز کنترل هوشمند، دوربین و سنسورهای پارک، سیستم اتوپارک، برف‌پاک‌کن هوشمند، چراغهای اتوماتیک با قابلیت گردش در پیچ‌ها، بلوتوث، تهویه مطبوع خودکار دو منطقه‌ای، گرمکن و تهویه صندلی های جلو، تنظیم گودی کمر برقی برای صندلی راننده، کیلس و استارتر دکمه ای، نمایشگر چند منظوره و بسیاری موارد دیگر اشاره کرد.
همچنین در بحث ایمنی هم وجود گزینه‌های مناسب نظیر سیستم های ترمز و پایداری شامل ABS, EBD, BAS, VSC, TRC، سیستم کنترلی TSC، کیسه هوای جلو/جانبی/پرده‌ای بعلاوه زانویی راننده، تابلو‌خوان، رادارهای نقطه کور و خروج از خط، در کنار 5 ستاره کامل موسسه تست تصادف اروپا Euro-NCAP که اتفاقاً با امتیازات مناسبی هم به دست آمده‌اند نشان از امنیت بالای تویوتا C-HR دارند.

رقبای تویوتا CHR توربو در بازار

اگر بخواهیم معیار مقایسه را بر اساس قیمت قرار دهیم، باید بگویم با توجه به قیمت گران تویوتا C-HR اکثر رقبای قیمتی این محصول را خودروهای بزرگتری نظیر کیا اسپورتیج، رنو کولیوس و نیسان ایکس‌تریل تشکیل میدهند که در سگمنت متفاوت و خانوادگی‌تری قرار دارند. اما در رده قیمتی مقداری پایین‌تر رقبای نزدیک‌تر نظیر نیسان جوک هستند که از نظر ابعاد و کارآیی شرایط نزدیک‌تری به C-HR خواهند داشت. نیسان جوک اسپرت علیرغم قیمت مناسب‌تر از شتاب و هندلینگ برتری برخوردار است و در شرایط رانندگی مسابقه‌ای به راحتی C-HR را کنار میزند؛ اما محصول تویوتا هم با داشتن برگ‌های برنده‌ای نظیر طراحی جذاب‌تر، مصرف سوخت کمتر (بخصوص در نسخه هیبرید)، فضای کابین مقداری بزرگ‌تر (بویژه روی صندلی عقب) و کیفیت سواری برتر و چند آپشن اضافه (در نسخه فول) میتواند حرف‌های زیادی برای گفتن داشته باشد. همچنین با توجه به قیمت میتوان نیم نگاهی هم به محصولات بزرگ‌تر نظیر DS 6 داشت، چراکه این مسافر فرانسوی با ساختار لوکس کابین و توانایی‌های حرکتی نسبتاً برتر از C-HR میتواند رقیب قابل احترامی باشد، هرچند از نظر اعتبار برند و وضعیت خدماتی و بازار دست دوم، حداقل در کشور ما تویوتا شرایط بسیار بهتری دارد. ضمن اینکه امکان انتخاب نسخه دو دیفرانسیل و یا هیبرید تویوتا C-HR وجود دارد که در مورد DS این طور نیست. در آخر میتسوبیشی ASX هم علیرغم اینکه از نظر خصلت‌های لوکس و جذابیت‌های ظاهری به پای محصول تویوتا نمیرسد و در عین حال پرمصرف‌تر هم هست اما میتواند با توجه به قیمت ارزان‌تر و توانایی‌های حرکتی قابل قبول و فضای کابین مقداری جادارتر، به عنوان یک خودرو چندمنظوره دو دیفرانسل، گزینه‌ای منطقی باشد.