ماشین دنا

دنا بخصوص در نسخه ساده، شباهت‌های بسیاری با سمند دارد. مثلاً در زاویه کناری از خطوط طراحی یکسان بهره برده، پیشرانه اتمسفریک EF7 را در سینه دارد و با شاسی و پلتفرم و بسیاری از ویژگی‌های فنی یکسان، سواری تقریباً نزدیک به برادرش را ارائه می‌کند. با این حال ظاهر زیباتر، کابین شیک‌تر، آپشن‌های کامل‌تر و برخی اصلاحات فنی در این محصول، بسیاری از مشتریان را مجاب کرده تا مبلغ بیشتری بابت این سمند ارتقاء‌یافته پرداخت کنند تا بدین مزایا دست یابند. البته اگر به دنبال نسخه کامل‌تری از این محصول باشید می‌بایست با پرداخت وجه اضافه مدل توربو پلاس (یا نوع اتوماتیک) را انتخاب کنید تا از پیشرانه به مراتب قوی‌تر و آپشن‌های بهتر بهره‌مند شوید اما نسخه تنفس‌طبیعی ساده هم از مزیت‌هایی مثل قیمت مناسب‌تر و حساسیت کمتر پیشرانه به کیفیت سوخت برخوردار می‌باشد. از دیگر ویژگی‌های مثبت دنا می‌توان به مواردی نظیر: فضای کابین و صندوق مناسب، کیفیت سواری قابل قبول، قدرت موتور کافی و از همه مهم‌تر بهره‌مندی از شبکه خدماتی گسترده ایران‌خودرو یاد کرد. ضمناً پیشرانه 16 سوپاپ EF7 هم علیرغم عقب ماندن از تکنولوژی روز جهان، حداقل از انواع 8 سوپاپ (مثل XU7 یا M15) اندکی مدرن‌تر به نظر می‌رسد و راندمان بهتری دارد.

دنا

با تمامی این صحبت‌ها مشکلات دنا هم کم نیستند. اولین و مهم‌ترین مورد همین قدیمی بودن پلتفرم خودرو است چراکه ترکیب این مهم با کمبود آپشن‌های ایمنی، میزان امنیت سرنشینان را در هاله‌ای از ابهام قرار داده است. البته مشاهدات عینی ثابت کرده که خانواده سمند حداقل از برخی خودروهای ساخت داخل که به ارابه مرگ مشهورند مقداری ایمن‌تر هستند، اما با این حال نماینده پا به سن گذاشته ایران‌خودرو در این پارامتر از شرایط ایده‌آل فاصله زیادی دارد. جدا از این مورد، بروز برخی ایرادات الکترونیکی و مونتاژی در کنار استفاده از متریال خشک در داخل کابین، نشان از کیفیت ساخت پایین دنا دارد؛ هرچند سایر رقبای حاضر در این رده قیمتی هم در این بخش چندان بهتر ظاهر نشده‌اند.

کابین دنا فضایی گرم و صمیمی را پیش روی سرنشینان قرار داده است. البته از نظر کیفیت متریال مورد استفاده و دقت مونتاژ، فاصله زیادی با سطح ایده‌آل وجود دارد اما با این حال خطوط هماهنگ داخلی و داشبورد خوش‌استایل ماشین، حس خوبی به انسان منتقل می‌کنند. بخصوص اگر وضعیت طراحی داخلی سایر محصولات این رده قیمتی را در نظر بگیریم، می‌توانیم از اندک ضعف‌های موجود گذر کنیم. از لحاظ ارگونومی هم شرایط راضی‌کننده است و به غیر از جایگذاری نامناسب کلیدهای تنظیم صندلی، مشکل خاص دیگری داخل اتاق به چشم نمی‌خورد؛

داخل دنا

نشانگرهای پشت آمپر با تم اسپرت و در عین حال خوانا، فرمان چهارشاخه مجهز به کلیدهای کنترلی و آپشن‌هایی مثل نمایشگر مرکزی و تهویه مطبوع اتوماتیک، از دیگر مشخصات کابین دنا هستند که اندکی حس و حال مدرن بودن را هم در فضا جاری ساخته‌اند. فضای کلی این محصول برای 4 سرنشین بزرگسال و یک کودک تقریباً کافی به نظر می‌رسد و محفظه صندوق عقب 500 لیتری‌ نیز جهت مسافرت‌های خانوادگی کارآمد می‌باشد.

دنا به نوعی یک فیس‌لیفت موفق از سمند محسوب می‌شود؛ موفق از این نظر که علیرغم استفاده از پلتفرم و خطوط کلی مشترک در بدنه، ظاهری کاملاً متفاوت را به نمایش گذاشته که نسبت به گذشته جسورتر، مدرن‌تر و زیباتر به چشم می‌آید. البته در این نسخه برخلاف مدل پلاس شاهد درب‌ها و خطوط کناری مشابه با سمند هستیم اما چراغ‌های زیبا، جلوپنجره اسپرت و بازطراحی کاپوت و صندوق و آینه‌ها به پیشرفت ظاهری مناسبی ختم شده که با سلیقه اکثر ایرانی‌ها جور در می‌آید. تنها مشکل در بحث ناهماهنگی میان اجراء خلاصه می‌گردد. در واقع دماغه دنا با الهام از محصولات فورد و میتسوبیشی ترسیم شده اما طراحان برای قسمت انتهایی نیم‌نگاهی به مرسدس بنز C کلاس داشته‌اند و ترکیب این سبک‌های متفاوت، مقداری از هارمونی کلی اتومبیل کاسته است. ضمناً حضور خودروهای زیبا و مدرن چینی در کنار نسخه به‌روز شده دنا یا همان مدل پلاس، ظاهر نسخه ساده را مقداری قدیمی و ازمدافتاده نشان داده‌اند؛ اما با این حال همچنان میتوان از این محصول به عنوان خودرویی خوش قیافه و به مراتب جذاب‌تر از برخی رقبای هم‌قیمت نظیر تندر 90 یاد نمود.

با گشودن درب موتور دنا با همان پیشرانه به اصطلاح ملی EF7 مواجه میشویم. این انجین 16 سوپاپ دقیقاً 1645 سی‌سی حجم دارد و با سیستم پاشش سوخت چندنقطه‌ای و نسبت تراکم 11 قادر است 113 اسب بخار قدرت (در 6000 دور در دقیقه) و 155 نیوتن‌متر گشتاور (در 3500 الی 4500 دور در دقیقه) تولید نماید که برای وزن 1258 کیلوگرمی ماشین تقریباً کافی به نظر می‌رسد. البته مشخص است که از چنین اعداد و ارقامی نباید انتظار شتاب‌ اعجاب‌انگیزی داشته باشیم اما همین که خودرو قادر است در حوالی 12 ثانیه (در شرایط استاندارد) از سکون به مرز سرعت 100 کیلومتر بر ساعت برسد و شتاب‌گیری را تا سرعت 189 کیلومتر برساعت ادامه دهد تا حدودی راضی‌کننده است.

دنا

یک گیربکس 5 سرعته دستی هم نیروی حاصل از موتور را به چرخ‌های جلو هدایت می‌کند و متاسفانه برای مدل تنفس‌طبیعی، جعبه‌دنده اتوماتیک در نظر گرفته نشده است. مصرف سوخت ترکیبی رسمی دنا اتمسفریک 7.43 لیتر در هر صد کیلومتر اعلام شده و طبق ادعای کمپانی این عدد در مسیرهای برون‌شهری می‌تواند تا 5.9 لیتر کاهش یابد. البته بد نیست اشاره کنیم که اعداد رسمی برای شرایط کاملاً استاندارد (ارتفاع برابر با سطح دریا، شیب مسیر صفر درجه، بنزین با کیفیت ایده‌آل، فشردن پدال گاز یکنواخت و..) هستند و در عمل مصرف سوخت دنا بالاتر از این صحبت‌ها خواهد بود.

اگر به دنبال یک خودرو آپشنال هستید باید مقداری بودجه خود را افزایش دهید و انواع پلاس، یا پلاس توربو دنا را انتخاب کنید. اما با این حال نسخه پایه این محصول هم از آپشن‌هایی نظیر: "کیسه هوا برای راننده و سرنشین کناری، ترمزهای مجهز به ABS و EBD، فرمان هیدرولیک مجهز به کلیدهای کنترلی، سیستم تهویه مطبوع اتوماتیک با دریچه جداگانه برای سرنشینان عقب، سیستم مالتی‌مدیا، چراغ‌های مه‌شکن جلو وعقب، قابلیت تنظیم ارتفاع نور چراغ جلو از داخل، چراغ مشایعت، آینه‌های جانبی برقی تاشونده، شیشه بالابرهای برقی، ایموبلایزر، سنسور دنده عقب، صندلی‌های برقی جلو و مواردی از این دست" بهره می‌برد تا نیازهای حداقلی سرنشینان را برطرف سازد. همچنین امکان سفارش گزینه‌های دیگر نظیر رینگ‌های آلومینیومی و کروزکنترل هم برای این خودرو وجود دارد و برخی از کدهای اتاق‌ دنا از چنین امکاناتی بهره می‌برند.

در این رده قیمتی خودروهایی نظیر پژو 207 صندوقدار دنده‌ای، پژو پارس LX، برلیانس H330 دنده‌ای و رنو تندر 90 حضور دارند که دنا در میان چنین گزینه‌هایی می‌تواند یک انتخاب به نسبت منطقی به حساب آید. درست است که ظاهر مدرن 207، بازار دست‌دوم بسیار خوب پارس، زنجیرتایم پیشرانه برلیانس و کیفیت ساخت و کم‌استهلاکی تندر 90 را ندارد اما در عوض از اتاقی بسیار جادارتر از 207 سدان، شتابی برتر از پارس TU5، و ظاهری به مراتب زیباتر از امثال تندر 90 برخوردار است و در بازار دست دوم و قطعات یدکی نیز یک سر و گردن برتر از خانواده برلیانس ظاهر می‌گردد.