حتی افرادی که علاقه چندانی به حوزه
خودرو ندارند، کم و بیش با شرکت تسلا و بنیان گذار آن، ایلان ماسک، آشنا هستند. هنگامی که نام تسلا را می شنوید، مواردی همچون دیدگاه مبتنی بر توسعه فناوری، توسعه خودروهای الکتریکی و متمایز بودن از رقبا به ذهن می آیند. اما این شرکت با معرفی تسلا مدل سه، یک رویکرد جدید در طراحی شاسی و سیستم تعلیق را دنبال کرد. با وجود آنکه قرار بود تسلا مدل سه یک خودروی نسبتا خوش قیمت باشد که در دسترس همگان قرار دارد، تسلا در طراحی این خودرو از اصول معمول توسعه خودرو استفاده نکرده است. خبرگزاری اتوکار در مصاحبه ای با برخی مهندسان تسلا، روند توسعه این مدل را مورد واکاوی قرار می دهد.
روند معمول در ساخت خودروهای امروز، این است که خودروساز پس از تایید طراحی و مشخصات فنی که قرار است خودرو با آن ویژگی ها عرضه شود، اقدام به توسعه طرح خود بر روی یک پلتفرم معمول و سیستم تعلیق آزموده شده می کند و در مدت زمانی کوتاه، خودرو آماده معرفی به بازار می شود. با این وجود، تسلا در این مورد بیش از حد حساسیت به خرج داده است. تسلا برای طراحی مدل سه، به مهندسانش دستور داد تا سیستم تعلیق کاملا منحصر به فردی را برای این خودرو طراحی کنند.
مهندسان تسلا در نخستین بخش به سراغ
لاستیک رفتند. تولید کنندگان دیگر، معمولا یکی از سایزهای استاندارد را برای خودروی خود انتخاب می کنند، اما به بیان مهندسان تسلا، باید برای انتخاب این قهرمانان ناشناخته، دقت زیادی به خرج داد. تایر انتخاب شده برای خودرو تاثیر مهمی بر لذت و کیفیت رانندگی، سلامت سیستم تعلیق و راحتی سرنشینان دارد. تسلا از سال 2015 به مدت سه سال با تولید کنندگان مطرح تایر در ارتباط بود تا بهترین ترکیب را برای تایر تسلا مدل سه پیدا کند. این روند بیش از یافتن تایر مناسب برای تسلا مدل اس به طول انجامید، با وجود آن که قیمت تمام شده خودرو کمتر بود.
تسلا می گوید خودروهای الکتریکی که نیاز به عملکرد بالا دارند، بسیار بیشتر از خودروهایی که از موتورهای احتراق داخلی استفاده می کنند تحت فشار هستند و اگر عملکرد آن ها نقصی داشته باشد، در قضاوت کلی مشتریان نسبت به خودروهای تمام الکتریکی تاثیر گذار خواهد بود. امروزه حرکت در مسیری با سرعت 155 مایل بر ساعت یا حدود 250 کیلومتر بر ساعت، برای خودروهایی که از پیشرانه های درون سوز استفاده می کنند، امری طبیعی است. در مقابل، تسلا مدل سه بیش از 1700 کیلوگرم وزن دارد و لاستیک ها باید بتوانند به راحتی چنین وزنی را در سرعت بالا تحمل کنند. علاوه بر آن، وظیفه تایرهای تسلا مدل سه سنگین تر است، چرا که گشتاور قابل توجه موتور الکتریکی به آنها اعمال می شود و در هنگام ترمز گیری، سیستم بازیابی ذخیره انرژی ترمز برای تولید برق بر فعالیت آن ها تاثیر می گذارد.
از سوی دیگر نیازمند یک سیستم تعلیق فوق العاده پیشرفته برای خودروهای الکتریکی هستیم، چرا که بخش عمده ای از جرم خودرو، به دلیل قرار گرفتن باتری ها در کف خودرو، در قسمت تحتانی خودرو متمرکز شده است. سیستم تعلیق باید بتواند در سر پیچ ها وزن را بین چرخ ها به خوبی توزیع کند و صدای جیغ لاستیک ها در نیاید. با این وجود، تسلا دریافت که انجام این کار چندان راحت نیست، پس با قرار دادن فوم های جذب صدا، اقدام به رفع این مشکل نمود. سیستم تعلیق این خودرو طوری ساخته شده است که تا جای ممکن، ارتعاش پیدا نکند و نهایت میزان ارتعاش آن، سه هرتز خواهد بود تا رانندگی راحت و آرامی را به سرنشینان ارایه دهد.
دیسک های ترمز تسلا مدل سه، برای کارکرد در یک دوره 150 هزار مایلی (240 هزار کیلوتری) بهینه شده اند. خوردگی و زنگ ضدگی عمده مشکل پیش آمده در دیسک های ترمز خودروهاست. مهندسان تسلا برای جلوگیری از خوردگی دیسک های ترمز، دیسک ها را با تکنیک های جدیدی ساختند و از مواد با کیفیت تری در ساخت آن ها استفاده کردند که گرچه می تواند موجب افزایش هزینه شود، اما عمر دیسک ها را افزایش می دهد و میزان خرابی آن ها را کم می کند.
