وقتی نگاهی به سود فروش سوخت توسط قاچاقچیان می‌کنیم تصور می‌شود که آن ها درآمد بالاتر از سایر مناطق دیگر داشته باشند. سود فروش ۶۰ لیتر سوخت قاچاق حدودا ۳۴۰ هزار تومان است و یک وانت بتواند روزانه ۶۰۰ لیتر قاچاق کند، درآمدی ۳ تا ۴ میلیون تومانی در روز خواهد داشت. حال مردم محلی و مرز نشین از وجود فقر بین قاچاقچیان می‌گویند. باید گفت مگر رانت ارزانی بنزین به جیب چه کسانی می‌روند؟
به گزارش
خودروبانک و به نقل از دنیای خودرو، هزینه سوخت بنزین قاچاقچیان از جایگاه سوخت برای رفت و برگشت حدود ۵۰ هزار تومان است و قاچاقچیان ناچارند سه میلیون تومان در ماه برای تعمیر و نگهداری خودروی خود بپردازند. پس در حقیقت هیچکس از این رانت سود نمی‌برد و رانت در ناکارآمدی سیستم مستهلک می‌شود. در این بین ۵۰ درصد محموله های قاچاق در طول مسیر یا توسط مامورین کشف شده یا از بین می‌روند و با احتساب این موارد هزینه رفاهی از دست رفته هر لیتر بنزین حدود ۲۲۵۰ تومان است. پس در اینجا بدون در نظر گرفتن هزینه های فرصت و خطرات جانی و نقص عضو قاچاق و هزینه سرمایه و استهلاک
خودرو به شرط فعالیت در تمام روزهای ماه حدود ۱۰ میلیون تومان درآمد بدست می‌آید. هزینه اجاره کارت سوخت ۱۵۰ هزار تومانی از ۶۰۰ هزار تومان را باید در نظر گرفت که باعث می‌شود تمام رانت به مالک خودرو برسد. در این بین افراد معدودی از قاچاقچیان هم هستند که ثروتی هنگفت دارند که با فروش اطلاعات توانسته‌اند به این ثروت برسند.
این افراد می‌دانند که چه زمان و چه مکانی برای تردد از مرز مناسب است و با فروش این اطلاعات به قاچاقچیان سودهای زیادی به دست می‌آورند و کل رانت نصیب آن ها می‌شود. پس عجیب نیست که وضعیت اقتصادی کشور در وضعیت خوبی به سر نمی‌برد و اکثر تصمیمات دولت چیزی شبیه به تصمیم به ارزان نگه داشتن بنزین دارد.
