با سفر رییس جمهور حسن روحانی به فرانسه، دومین قرار داد خودرویی هم میان ایران و فرانسه به امضا خواهد رسید، ولی این در حالی اتفاق می‌افتد که مسئولان صنعتی کشور وعده امضای سومین قرارداد خودرویی را به مشتریان داخلی داده‌اند.
باوجود اینکه هنوز به طور قطعی شرکت سوم طرف قرارداد مشخص نشده است، ولی شایعات و حرف‌های زیادی به گوش می‌رسد که شرکت تابع پژو سیتروئن از گروه PSA پژو قرار است فعالیت خود را دوباره با
سایپا آغاز کند. این شرکت پیش از این با همکاری سایپا به مونتاژ سیتروئن زانتیا می‌پرداخت. در هرصورت، در شرایطی وعده سومین قرارداد خودرویی پس از برجام از سوی مسئولان صنعتی داده شده که امضای هرقرارداد با انتقادهای فراوانی از سوی مخالفان همراه بوده است. در این بین برخی از مدیران و زمام داران صنعت
خودرو معتقدند که برخی مخالفت‌ها به دلیل تضاد منافع شرکت‌هاست و برخی دیگر نیز به عملکرد ناخوشایند این شرکت‌ها در بازار ایران شکایت دارند.
و اما سوال اینجاست که تا چه حد نیاز به عقد قرارداد با شرکتهای اینچنینی و زیرمجموعه شرکتهای خودروسازی است. قراردادهایی که بیشتر شرکتهای خودروسازی را مونتاژ کار می‌کند و این در حالی است که با لغو تحریم‌های خودرویی، زمینه ارتقا دانش فنی بسیار بالا رفته و می‌توان به جای سرمایه گذاری در عقد اینچنین قراردادها، به سرمایه گذاری در بخش ارتقای دانش فنی و تولید بومی خودروهای جدید با استاندارد‌های بالا بعلاوه کمک خارجی‌ها روی آورد تا بیشتر شاهد شکوفایی صنعت خودروی کشور باشیم، تا اینکه برترین مونتاژکاری منطقه را ازآن خود کنیم.
به نظر شما آیا امضای قرارداد با شرکت های پژو و رنو که هم اکنون زیرساخت های آن در داخل وجود دارد بهتر است یا اینکه به سمت خودروسازان جدیدی مانند فولکس واگن برویم و سعی کنیم تکنولوژی های این چنین شرکت ها را به داخل منتقل کنیم؟
