میتسوبیشی دبونایر V 3000 رویال AMG یک AMG واقعی اما کاملا متفاوت است. این خودرو که ترکیبی از تیونینگ آلمانی و زرقوبرق ژاپنی است، شاید بهترین نشانه از دوران خودش باشد. یعنی خلاصهای از چیزی که ژاپن میخواست به آن تبدیل شود - سازنده خودروهای لوکس در سطح جهانی که قابلیت رقابت با برندهای بزرگ اروپایی را دارد. چه روشی برای این کار بهتر از اینکه تیونینگ یکی از محصولات عالی خود را به دست یک تیونر آلمانی بسپارید؟
در سال ۱۹۸۷، زمانی که این میتسوبیشی توسط AMG تیونینگ شد، ژاپن در حال رشد بود. اقتصاد حبابی، باعث شد بازار خودرو رونق پیدا کند و خودروسازان تصمیم بگیرند خودروهای خاصی مثل یونوس مزدا کازمو، آکورا NSX، و هیولاهایی مثل تویوتا سوپرا و مزدا RX-7 را توسعه دهند.
پس از ویرانیهای جنگ جهانی دوم و حین تلاش برای بازسازی، مردم ژاپن نیز از این رشد اقتصادی خوشحال بودند. دبونایر AMG خودرویی بود که قطعا قابل توجه یک مدیر جوان و سختکوش قرار میگرفت که میخواست چنین هدیهای برای خودش بخرد. یا یک مدیر اجرایی میانسال که میخواست یک مدل لوکس و اسپرت به کلکسیون میتسوبیشی خودش اضافه کند.
دبونایر AMGدر آن زمان، چند سال پیش از آن که AMG قراردادی با مرسدس بنز امضا کرده و روند ادغام کاملش با سرمایهگذار اصلی خود را آغاز کند، یک شرکت مستقل بود. آن شرکت خودروهای شخصی مشتریان را تقویت میکرد، مدلهای خاصی را تولید میکرد، و در مسابقات مختلف هم با مرسدس همکاری داشت. بنابراین سفارشیسازی یک میتسوبیشی برای آنها کمی غیرعادی بود، اما غیرقابل تصور نبود.
دبونایر AMG قدرت بیشتری ارائه نمیکرد (موتور V6 آن هیچ تغییری نکرده بود) و شاهد ارتقای خاصی در شاسی نبودیم (این مدل همچنان دیفرانسیل جلو باقی ماند)، اما هدف از این تیونینگ چیز دیگری بود. یک کیت بدنه، یک فرمان منحصر با لوگوی AMG، چرخهای آلیاژی ویژه و از همه مهمتر اینکه این یک مدل رسمی بود. یک AMG واقعی که با یک محصول ژاپنی واقعی عرضه شد. دبونایر AMG برای خریدار مناسبش تعریفی از یک خودروی جذاب در آن دوران بود.
اگرچه ظاهر این خودرو در دوران کنونی جذاب به نظر نمیرسد، اما کاملا مشخص است که این مدل در آن زمان جذابیت زیادی داشته است. ظاهر کلی آن، که ترکیبی از طراحی سنتی و آیندهنگرانه بود، حتی اگر جذاب نباشد دوستداشتنی هست. پس از دبونایر AMG، یک میتسوبیشی دیگر یعنی گالانت هم توسط AMG تیونینگ شد.