تولید خودروهای تجاری در سال های اخیر به کمترین میزان خود رسید و در واقع تجاری سازان به جز در مواردی محدود، مجبور به توقف خط تولید خود شدند. با این حال دولت و سازمان های مربوطه به جای حل مشکل بیشتر تمرکز خود را مخصوصا در یکسال اخیر بر روی واردات این خودروها گذاشتند و از آنجایی که به دلیل تحریم ها امکان واردات خودروهای نو وجود نداشت به سمت واردات خودروهای کارکرده و دست دوم رفتند.
به گزارش خودروبانک و به نقل از دنیای خودرو، پس از اجرای این طرح به نظر می رسد هنوز مشکلاتی پیش پای خریداران این خودرها وجود دارد، از ثبت تقاضا تا مسئله خدمات پس از فروش که در کنار هزینه های بالای این خودروها، باعث بروز مشکلاتی هم برای واردکنندگان و البته مصرف کننده نهایی شده است.
از ابتدای این طرح برنامه مشخصی برای ارائه خدمات پس از فروش برای این خودروها وجود نداشت و این موضوع باعث وقفه ای در کار ترخیص کامیون های دست دوم اروپایی از گمرک شد. پس از آن وزارت صمت در آبان ماه سال جاری طی نامه ای به گمرکات کشور خواستار توقف ترخیص این خودروها با سه سال کارکرد به دلیل عدم احراز اهلیت خدمات پس از فروش این کامیون ها شد.
در این نامه که از سوی سعید عباسپور مدیرکل دفتر مقررات صادرات و واردات به مدیرکل مرکز واردات و امور مناطق آزاد و ویژه گمرک و مدیرکل دفتر نوسازی ناوگان حمل و نقل جاده ای ارسال شد، اعلام شد: با توجه به عدم احراز اهلیت خدمات پس از فروش توسط نمایندگی های رسمی خدمات پس از فروش کامیون های سه سال کارکرد، خواهشمند است تا رفع ابهام مذکور از ترخیص کامیون های موضوع نامه خودداری شود. پس از این نامه، دفتر واردات گمرک دستور توقف ترخیص کامیون های سه سال کارکرد را تا رفع ابهام صادر کرد.
ارائه خدمات پس از فروش با دریافت 10 درصد از ارزش کامیون های وارداتی
بر اساس خبرهای رسیده برخی از نمایندگان رسمی برندهای اروپایی در کشور برای ارائه خدمات پس از فروش به خودروهای وارداتی از واردکنندگان تقاضای مبلغ 200 تا 300 میلیون تومانی داشته اند و این بدان معناست که هر متقاضی باید حدود 10 درصد از ارزش یک خودرو را برای ارائه خدمات پس از فروش بپردازد.
شرکت های واقعی یا کاغذی؟
یکی از فعالان حوزه خودروهای سنگین که نخواست نامش فاش شود به دنیای خودرو گفت: گفته می شود یک یا دو شرکتی که هزینه 200 تا 300 میلیونی برای ارائه خدمات پس از فروش برای محصولات کارکرده اروپایی را باب کردند، همان شرکت های کاغذی هستند که در زمان فعالیت خود حتی نتوانستند برند تحت پوشش خود را در کشور توسعه دهند.
وی ادامه داد: این نمایندگان به اصطلاح انحصاری در سال هایی که اروپایی ها با ایران همکاری داشتند، فقط 5 یا 6 دستگاه از برند تحت اختیار خود را وارد کشور کردند و نتوانستند شرکت اروپایی را مجاب به تولید با سطح داخلی سازی کم در داخل کشور کنند.
هزینه های جانبی انگیزه مشارکت در طرح واردات را ازبین می برد
اگرچه این خودروها به دلیل تفاوت فنی و عمر پایین تر به نسبت خودروهای فرسوده فعال در کشور وارد شده، اما نمی توان از موضوع ارائه خدمات پس از فروش آن چشم پوشی کرد. یکی از دلایل تعجیل در واردات این خودروها قیمت پایین تر نسبت به مدل های موجود در بازار است، اما اگر قرار بر این باشد که علاوه بر هزینه های گمرک و واردات، 10 درصد از ارزش خودروها به عنوان ارئه خدمات پس از فروش دریافت شود، قیمت نهایی این خودروها با مدل های فرسوده در بازار چندان تفاوتی نخواهد داشت.
با اخذ این میزان مبلغ برای ارائه خدمات پس از فروش به طور حتم متقاضیان انگیزه خود برای خرید این خودروها را از دست خواهند داد و این طرح مانند سایر طرح های قبلی با شکست مواجه خواهد شد.
