رنو 17 یک خودرو کوپه موتور جلو بود که طی دهه 1970 و 1980 توسط رنو به تولید میرسید. این خودرو براساس نسخه قبلی خود یعنی رنو 15 شکل گرفته بود و ساختار مشابهی با آن داشت اما جزئیات این دو خودرو نسبت به یکدیگر متفاوت بود. در سال 1975، خودروساز فرانسوی تصمیم گرفت تا نسخهای اسپرت و جوانپسند از این خودرو را به بازار عرضه کند. این خودرو رنو 17 گوردینی نام گرفت.
رنو 17 گوردینی از چراغهای چهارتایی گرد در قسمت جلو بهره میبرد و شیشههای لچکی آن قابلیت حرکت به بالا یا پایین را داشتند. شیشه عقب خودرو نیز با حفاظ آلومینیومی پوشانده شده بود تا خودرو اسپرت جلوه کند.
رنو 17 در ابتدا با دو موتور عرضه شد. پیشرانه نخست 1565 سی سی حجم داشت و از رنو 15 و رنو 16 به این خودرو آمده بود و روی تیپ TS نصب میشد. پیشرانه دوم اندکی قویتر بود، 1605 سی سی حجم داشت و از سیستم تزریق مستقیم سوخت بهره میبرد که قدرت خروجی آن را به 108 اسببخار رسانده بود و برای تیپ گوردینی به کار گرفته شد. رنو 17 گوردینی دیفرانسیل عقب بود و هر چهارچرخ آن مجهز به ترمزهای دیسکی بودند. چرخهای جلو خودرو نیز توسط گیربکس 5 سرعته دستی هدایت میشدند.
رنو 17 گوردینی در نسخه استاندارد با سقف فولادی عرضه میشد اما مدتی بعد مشتریان به نسخه کانورتیبل آن با سقف تاشو دسترسی پیدا کردند. در سال 1976، رنو 17 فیس لیفت شد و چراغهای جلو و جلوپنجره از یکدیگر جدا شدند. همچنین کاپوت فرمی صافتر نسبت به گذشته پیدا کرد. چراغهای عقب نیز به وسیله خط نوری به یکدیگر اتصال یافتند. تولید رنو 17 گوردینی تا سال 1979 ادامه داشت و سپس با رنو فیوگو جایگزین شد.