تقریباً نزدیک به یک سال از اعلام باز بودن واردات خودرو توسط مجلس و وزارت صنعت میگذرد و در این بین از فاطمیامین، وزیر وقت صمت گرفته تا نمایندههایی که سینهچاک برای باز شدن مجدد واردات خودرو در صحن علنی رای مثبت دادند و همگی سعی در برطرف کردن موانع رنگارنگ برای ورود مجدد خودروهای روز دنیا به بازار کسلکننده خودرویی کشور کردند، اما افسوس که هنوز هم حتی یک دستگاه خودروی وارداتی پلاک ملی دریافت نکرده و این خودروهای پرحاشیه در پیچوخم مشکلات مختلف و بروکراسی بیپایان گم شدهاند. حال پس از گذشت این زمان طولانی، فاطمیامین سکاندار واردات خودرو استیضاح و برکنار شد و از عمر مجلس یازدم هم کمتر از یکسال باقیمانده و کورسوی امید واردات خودرو کمکم رو به خاموشی است.
پس از اعلام عمومی وزارت صمت برای از سرگیری واردات خودرو، شرکتهای مختلفی برای این امر قدم جلو گذاشتند و بسیاری نیز توانستند مجوزهای لازم و همچنین ثبت سفارش برای واردات خودروهای مختلف با سقف قیمتی و قوانین تعیین شده را انجام دهند، حتی نمونههای مختلفی نیز برای گذراندن تستهای اولیه به کشور وارد شد اما تابحال هیچکدام نتوانستند خود را به پلاک ملی برسانند و هر کدام در قسمتی از این راه طولانی و بروکراسی ترسناک گیر کردهاند. در اصل مشکلات واردات خودرو را میتوانیم به دو دسته طبقهبندی کنیم. ابتدا بحث ارز اختصاصی برای واردات خودروها است که ابتدا قرار بر ارز نیمایی بود و سپس نظر وزارت تغییر کرد و حال داستان اختصاص ارز حاصل از صادرات مطرح شده است. داستانی که بسیاری از شرکتها را از این میدان رقابت خارج کرد و موجب انصراف آنها از این ماراتن سنگین شد. البته که نامشخص و مبهم بودن وضعیت فروش خودروها در انتهای مسیر نیز مزید برعلت برای کنار کشیدن بسیاری از قدیمیهای شرکتها شده است.
اما سد بزرگتر برای باقی بازیگران این زمین، بروکراسی بیانتها و عجیب استاندارد است که موجب شده بسیاری از خودروهایی وارد شده جهت تستهای اولیه در پشت این سد متوقف شوند. مشکلی که بارها از سوی وزارت صمت نیز پیگیری شده اما گویا قرار نیست این مانع سنگین راهی برای عبور خودروهای وارداتی باز کند. خودروهایی که در بازارهای بزرگ جهانی به راحتی توانستهاند استانداردهای مختلف را بگیرند و به رقابت با رقبای گردنکلفت خود بپردازند اما به نظر میرسد کار برای آنها در بازار بسته خودرویی کشور که تعداد بسیار محدودتری از خودرو عرضه میشود، بسیار دشوارتر است. خودروهایی که اکثر آنها توسط دو خودروساز دولتی کشور تولید میشوند و همگی آنها روی پلتفرمهای بسیار قدیمی پیادهسازی میشوند، اما محصولات این سوگولیها برای عبور از استانداردهای چندینگانه، شیرینتر از وارداتیهای بروز جهانی هستند. رمان عجیبی که مشخص نیست راهحل آن در دستان کدام شخص است تا بالاخره مردم ایران نیز بتوانند پس از سالها رنگ و بوی خودروهایی بروز و جهانی را ببینند.
روشن است که این دو مشکل بزرگ ذکر شده در این مقاله، دو سد عظیم برای واردات خودروهای صفرکیلومتر هستند و یقیناً اگر این دو مشکل به سرعت حل نشوند، میتوان به وضوح گفت که واردات خودروهای دست دوم نیز در حد یک شعار باقی خواهد ماند و باید در ادامه و با شکستن اعتماد عمومی به این انبوه خبرهای خوش، منتظر بازگشت وضعیت اسفناک رشد قیمتها در بازار خودرویی کشور باشیم.