بوگاتی از ابرخودروی 4.1 میلیون دلاری توربیون خود رونمایی کرده است. این خودروی هیبریدی V16 که جایگزین شیرون می‌شود، تنها در 250 دستگاه تولید خواهد شد.
موتور احتراقی 986 اسب بخاری با دو موتور الکتریکی در محور جلو و یک موتور در محور عقب جفت شده است تا در مجموع 1775 اسب بخار قدرت و برد الکتریکی 37 مایلی (60 کیلومتری) را فراهم کند. توربیون در 2.0 ثانیه به سرعت 62 مایل بر ساعت (100 کیلومتر بر ساعت) می‌رسد، اما در سرعت‌های بالاتر از ریماک نورا الکتریکی پیشی می‌گیرد و در کمتر از 25 ثانیه به سرعت 248 مایل بر ساعت (حدود 400 کیلومتر بر ساعت) دست می‌یابد.
مقابله بوگاتی با موج ابرخودروهای الکتریکی و احتراقی دوصندلی که تاج عملکرد شیرون را ربوده‌اند، از اینجا آغاز می‌شود. ابرخودروی جدید این شرکت سبک‌تر، قدرتمندتر و بسیار سریع‌تر از مدل قبلی است که خود نیز خودرویی کند محسوب نمی‌شد. علاوه بر این، توربیون دارای جذاب‌ترین مجموعه نشانگرهایی است که تاکنون دیده‌ایم.
بعداً به طراحی و جزئیات می‌پردازیم، اما ابتدا به موتور و توانایی‌های آن نگاهی می‌اندازیم. زیرا این موتوری است که حتماً می‌خواهید درباره‌اش بدانید و صدایش را بشنوید. بوگاتی موتور 8.0 لیتری W16 را که در اشکال مختلف از زمان احیای این برند افسانه‌ای با ویرون در سال 2004 استفاده می‌شد، کنار گذاشته است. به جای آن، یک موتور V16 تنفس طبیعی 8.3 لیتری طراحی شده توسط کازورث قرار گرفته که تا 9000 دور در دقیقه می‌چرخد.
بوگاتی توربیونمتخصصان الکتریکی در ریماک، که در سال 2021 کنترل بوگاتی را به دست گرفتند، تصمیم گرفتند توربیون را کاملاً الکتریکی نکنند، اما از دانش خود برای ایجاد یک سیستم هیبریدی سه موتوره استفاده کرده‌اند که تقریباً قدرت کلی را دو برابر می‌کند و برد الکتریکی 37 مایلی (60 کیلومتری) را فراهم می‌آورد.
موتور V16 به تنهایی 986 اسب بخار (1000 اسب بخار) تولید می‌کند که تقریباً با خروجی موتور W16 ویرون اصلی (987 اسب بخار) برابری می‌کند، اما این کار را بدون کمک چهار توربوشارژر انجام می‌دهد. آنچه 20 سال پیش کافی بود، امروزه در حد لیگ کوچک است، بنابراین سیستم هیبریدی توربیون این مقدار را تا 789 اسب بخار (800 اسب بخار) افزایش می‌دهد.
برخلاف بوگاتی‌های دوران مدرن قبلی، این یکی واقعاً می‌تواند آواز بخواند. خودروهای W16 قدیمی در خم کردن قوانین فیزیک عالی بودند، اما صدای نسبتاً کسل‌کننده‌ای داشتند. موتور V16 جدید صدایی شبیه به اره زنجیری تزریق شده با نیتروژن تولید می‌کند، در حالی که دورها را می‌بلعد تا در مجموع 1775 اسب بخار (1800 اسب بخار) و مقدار نامشخصی، اما احتمالاً عظیمی از گشتاور تولید کند.
این افزایش قابل توجهی نسبت به 1479 اسب بخار (1500 اسب بخار) تولید شده توسط شیرون معمولی یا 1578 اسب بخار (1600 اسب بخار) شیرون سوپر اسپورت نیست. اما ارقام عملکردی نشان می‌دهد که بوگاتی قطعاً بازی را به جلو برده است.
نمای عقب بوگاتی توربیون چقدر سریع؟!
طبق داده‌های رسمی بوگاتی، توربیون 0.4 ثانیه سریع‌تر از شیرون اصلی به سرعت 62 مایل بر ساعت (100 کیلومتر بر ساعت) می‌رسد و این کار را در دقیقاً 2 ثانیه انجام می‌دهد. اما در این نقطه تازه شروع به حرکت کرده است. در سرعت 186 مایل بر ساعت (300 کیلومتر بر ساعت) که در "کمتر از" 10 ثانیه به آن می‌رسد، یا تقریباً همان زمانی که یک شاسی‌بلند کوچک معمولی برای رسیدن به 60 مایل بر ساعت نیاز دارد، فاصله‌ای 3-4 ثانیه‌ای با سلف خود ایجاد کرده است.
عملکرد
| شتاب | توربیون | شیرون |
| 0-100 کیلومتر بر ساعت (62 مایل بر ساعت) | 2.0 ثانیه | 2.4 ثانیه |
| 0-200 کیلومتر بر ساعت (124 مایل بر ساعت) | <5.0 | 6.1 |
| 0-300 کیلومتر بر ساعت (186 مایل بر ساعت) | <10 | 13.1 |
| 0-400 کیلومتر بر ساعت (248 مایل بر ساعت) | <25 | 32.6 |
بوگاتی توربیون و از آنجا به بعد، اوضاع واقعاً مسخره می‌شود، توربیون در "کمتر از" 25 ثانیه به سرعت 248 مایل بر ساعت (400 کیلومتر بر ساعت) می‌رسد. شیرون برای انجام همین کار به 32.6 ثانیه نیاز داشت، و ریماک نورا رکوردشکن 21.3 ثانیه زمان می‌خواهد.
حداکثر سرعت پیش‌فرض 236 مایل بر ساعت (380 کیلومتر بر ساعت) است، همان مقداری که شیرون به آن دست یافت، اما در حالی که وارد کردن "کلید سرعت" دوم در خودروی قدیمی‌تر محدودکننده را تا 261 مایل بر ساعت (420 کیلومتر بر ساعت) افزایش می‌داد، انجام همین کار در توربیون اجازه می‌دهد سرعت تا 277 مایل بر ساعت (445 کیلومتر بر ساعت) ادامه یابد.
ابرخودرو با ساعت‌سازی ملاقات می‌کند
این سرعت‌های بالا روی مجموعه صفحه نمایشگر خیره‌کننده‌ای نمایش داده می‌شوند که شبیه چیزی است که یک علاقه‌مند به ساعت با شور و شوق برای موتورسیکلت‌های سوپر اوایل دهه 1990 طراحی کرده باشد، و کمک می‌کند نام خودروی جدید بوگاتی را توضیح دهیم. توربیون دستگاهی است که در سال 1801 اختراع شد و هنوز هم به ساعت‌های بسیار گران‌قیمت، از جمله ساعت اختیاری 170 هزار دلاری و بیشتر در بنتلی بنتایگا، اضافه می‌شود تا دقت را افزایش دهد.
به نظر نمی‌رسد بوگاتی واقعاً یک ساعت توربیون داشته باشد، اما آنچه در اینجا اهمیت دارد، بیانیه‌ای است که درباره فناوری ماندگار ارائه می‌دهد. در حالی که هر خودروساز دیگری، از جمله پورشه، به روند داشبوردهای کاملاً دیجیتالی می‌پیوندد که اکنون عالی به نظر می‌رسند، اما در 30 سال آینده به طرز خجالت‌آوری قدیمی خواهند بود - اگر اصلاً هنوز کار کنند - بوگاتی سعی می‌کند چیزی بی‌زمان خلق کند.
پشت آمپر توربیون به همین دلیل است که مجموعه نشانگر پنج صفحه‌ای، که نقطه کانونی ترکیبی سرعت‌سنج-دورسنج آن در کنار یک صفحه نمایش قدرت قرار دارد که هم خروجی موتور احتراق داخلی و هم الکتریکی را نشان می‌دهد، تقریباً کاملاً آنالوگ است. تنها امتیاز به عصر دیجیتال ما، یک نمایشگر کوچک سرعت در پایه صفحه نمایش است.
اما وقتی دنده عقب را در جعبه دنده دوکلاچه هشت سرعته انتخاب می‌کنید، در دو ثانیه یک صفحه نمایش عمودی از بالای داشبورد بیرون می‌آید تا آنچه را که پشت سر شما اتفاق می‌افتد نشان دهد. یا می‌توانید آن را به طور مستقل فراخوانی کنید و در پنج ثانیه، یک نمایشگر افقی معمولی با دسترسی کامل به اپل کارپلی داشته باشید.
بقیه قسمت‌های داخلی، بسیار شبیه شیرون به نظر می‌رسد اما دارای جزئیات بسیار ظریفی است. یکی از آنها دکمه روی کنسول است که برای روشن کردن توربیون استفاده می‌شود و ادای احترامی به کلاسیک‌های اوایل قرن بیستم است. کشیدن آن موتور V16 را روشن می‌کند و فشار دادن آن موتور را خاموش می‌کند. جعبه پدال قابل تنظیم الکتریکی (صندلی‌ها ثابت هستند) نکته برجسته دیگری است، اما به راحتی جالب‌ترین بخش، فرمان است.
مانند فرمان کانسپت SUV کلاس X اخیر BMW، این فرمان نیز دو پره دارد که در ساعت 6 و 12 نصب شده‌اند. اما آنچه واقعاً آن را غیرمعمول می‌کند، توپی ثابت و این واقعیت است که پره‌ها پشت مجموعه نشانگرها نصب شده‌اند، به این معنی که لوگوی "B" بوگاتی همیشه عمودی می‌ماند و دید راننده به نشانگرها هرگز توسط پره‌ها مسدود نمی‌شود.
نمای عقب تفاوت بیشتر از آنچه به نظر می‌رسد
ما بررسی بخش خارجی را بری آخر گذاشته‌ایم زیرا، خب، می‌توانید به تصاویر نگاه کنید و خودتان تصمیم بگیرید که آیا آن را دوست دارید یا نه. و به این دلیل که به نظر ما، اگرچه زیبا و تکامل ظریفی در سبک به‌روزرسانی‌های پورشه 911 است، اما به اندازه موتور و جزئیات داخلی، بازی را جلو نمی‌برد.
این بدان معنا نیست که در اینجا سورپرایزهای خوبی وجود ندارد. درها اکنون از نوع لولایی هستند، به جای اینکه مانند یک سدان معمولی باز شوند، که جذابیت خیابانی بسیار مورد نیاز را اضافه می‌کند، و دارای یک انحنای رو به بالا در ستون B شبیه به میورا (یا شاید اسکودا یتی؟) هستند. و ستون فقراتی که از دماغه تا دم می‌رود اکنون برجسته‌تر است و شامل یک برف‌پاک‌کن شیشه جلو است که درست در وسط قرار گرفته، مانند خودروهای لمانز.
پوزه نعل اسبی نیز اغراق‌آمیزتر شده است و از W16 میسترال الهام گرفته، به سبک جت‌های جنگی جنگ سرد و تونل راه‌آهن. نام بوگاتی روی دم نیز روشن شده و در نوار LED بخش‌بندی شده که خط بالایی دم را دنبال می‌کند، گنجانده شده است. دمی که برای هر کسی که به عقب یک مک‌لارن P1 خیره شده باشد، به طور مشکوکی آشنا خواهد بود.
درهای خفاشی بوگاتی توربیون سبک‌تر از شیرون
حتی P1 هم یک دیفیوزر عقب به این بزرگی نداشت، اما توربیون به برخی فناوری‌های جدی اثر زمینی نیاز دارد تا آن را در سرعت‌های بالا پایدار نگه دارد، زیرا بال فعال در هنگام سرعت‌های بالا برای کاهش درگ با بدنه هم‌سطح می‌ماند. این بال تنها در سرعت‌های (نسبتاً) پایین‌تر برای افزایش نیروی رو به پایین یا برای عملکرد به عنوان ترمز هوایی بیرون می‌آید.
اگرچه طراحی تکاملی است، بوگاتی ادعا می‌کند که شاسی و ساختار بدنه توربیون کاملاً جدید است. باتری 25 کیلووات ساعتی در مونوکوک کربنی ساخته شده است، و ترفندهای رژیمی بیشتر از جمله تبدیل دیفیوزر به بخشی از ساختار ضربه‌گیر و تعویض بازوهای دوبل فولادی با آلومینیوم فورج شده، باعث می‌شود توربیون علی‌رغم فناوری هیبریدی اضافه شده، همان وزن 4,400 پوند (1,995 کیلوگرم) شیرون را داشته باشد.
موتور V16 خودروهای کمتر، قیمت بیشتر
بوگاتی 500 دستگاه شیرون ساخت، آخرین خودرو در ماه مه، نه سال پس از رونمایی اولیه خودرو در سال 2015، از خط تولید مولسهایم خارج شد. اما توربیون دو برابر نادرتر خواهد بود. تولید به 250 دستگاه محدود شده است، آزمایش‌ها از قبل آغاز شده و اولین مشتریان قرار است در سال 2026 خودروهای خود را دریافت کنند.
نه اینکه آن مشتریان میلیاردر احتمالاً اهمیتی بدهند، اما این انحصاری بودن با قیمتی همراه است که حتی از قیمت شیرون هم بیشتر و غیرمنطقی‌تر است. ابرخودروی در حال خروج بوگاتی در پایان عمر خود در ایالات متحده 3.3 میلیون دلار قیمت داشت، اما قیمت 3.8 میلیون یورویی توربیون به علاوه مالیات احتمالاً به 4.5 میلیون دلار یا بیشتر تبدیل خواهد شد وقتی که در مسیر ورودی شما قرار بگیرد، و این در صورتی است که شما هیچ سفارشی‌سازی شخصی درخواست نکرده باشید.
اگرچه رانندگی با آنها عالی است و بسیار چابک‌تر از آنچه ممکن است تصور کنید، شیرون و ویرون قبل از آن به دلیل سنگین بودن بیش از حد و نداشتن خلوص، آنالوگ بودن و هیجان‌انگیز بودن سوپرخودروهای کم‌قدرت‌تر و ارزان‌تر، مورد انتقاد زیادی قرار گرفتند. اما توربیون با این موارد مقابله می‌کند. این خودرو به فناوری دیجیتال مد روز و توربوشارژرهای کند و صدا خفه کن نه می‌گوید و در عوض تنها موتور V16 تنفس طبیعی نصب شده روی هر خودروی جدیدی را به ما می‌دهد.
البته همچنان برخی چیزها تغییر نمی‌کنند. یک قطعه باند فرودگاه و یک کرنومتر به آن نشان دهید و این بوگاتی همچنان هر رقیبی را به خاک می‌سپارد.
