تستی وجود دارد به نام PSA. از شما خون می گیرند و عدد PSA شما را در می آورند. این تست فقط برای مردان است و می تواند بزرگ شدن غده پروستات بعلت کهولت سن یا وجود سرطان را نشان بدهد. مخترعین این روش عدد ۴ را حد نهایی برای سلامتی می دانند و اگر عدد از ۴ فراتر برود یعنی شما باید بلافاصله تست های مختلفی انجام بدهید که علت را دریابید. همچنین اگر عدد شما از مثلاً یک به چهار را ظرف ۶ ماه طی کند این باز زنگ خطر است.
سال ها پیش در یک مهمانی با یک پزشک متخصص کلیه آشنا شدم که وقتی صحبت از تست PSA کردم گفت ولی ما در ایران عدد ۷ را منطقه خطر می دانیم (در دلم گفتم شما که PSA را اختراع نکردید چطور حد آنرا شما تعیین کردید؟). بهرحال چند ماه بعد من به عدد ۴ رسیدم و یک دکتر متخصص کلیوی دیگر و همکلاس دبیرستان مسئله را سرسری گرفت و گفت هیچ چیز نیست. سه ماه بعد در امریکا عمل شدم و غده سرطانی خارج شد. آقا به حرف مخترعین گوش کنید و از خودتان قانون الکی اختراع نکنید.
عدد کلسترول برادرم ۲۴۰ بود. آنکسی که تست کلسترول را اختراع کرد و گفته از عدد ۲۰۰ به بالا منطقه خطر است ولی برادرم عقیده داشت که دکترهای اروپا و ایران ۲۴۰ را عدد خطر می دانند. بحث اینجانب با آن جانب به جائی نرسید تا اینکه سکته کرد ولی شانس آورد و زنده ماند. امیدوارم که بالاخره قبول کرده باشد که منطقه خطر ۲۰۰ است نه ۲۴۰. با دوستی راجع به مرض قند صحبت می کردم. پرسید عددت چند است؟ گفتم ۱۱۰ یعنی حداکثر ممکن قبل از شروع مرض قند. گفت نه بابا عددت عالی است اینجا دکترها می گویند از ۱۲۵ به بعد منطقه خطر است. گفتم اون دکتری که روش تست را اختراع نکرده غلط می کند در مورد عدد آن اظهار عقیده کند.
می روم گواهینامه خلبانی UL بگیرم. آنها که UL را اختراع کردند گفتند که اگر شما گواهینامه
ماشین دارید یعنی آنقدر سلامت هستید که می توانید یک هواپیمای کوچک دو نفره را خلبانی کنید ولی قانونگذاران ما که از مخترعین هواپیما بیشتر سرشان می شود اینرا قبول ندارند.
در امریکا چهار گواهینامه اصلی خلبانی وجود دارد:
۱- گواهینامه ATP یا مسافربری که گواهی درجه یک پزشکی می خواهد
۲- گواهینامه CPL یا بازرگانی که گواهی درجه دو پزشکی می خواهد
۳- گواهینامه PPL یا شخصی که گواهی درجه سه پزشکی می خواهد
۴- گواهینامه LS یا همان UL خودمان که هیچ معاینه پزشکی ندارد.
برای گرفتن گواهینامه UL یا همان LS در ایران تستی که از من گرفته شد معادل درجه دو یا درجه یک آمریکا بود. مطمئناً از درجه سه بسیار فراتر بود زیرا من دو بار گواهی پزشکی درجه سه در امریکا را گرفته ام و ظرف ۴۵ دقیقه در مطب دکتر انجام شده.
در حالیکه تست من در ایران در دو بیمارستان و یک مطب انجام شد. حالا مطلب جالبتر اینکه اخیراً امریکا تصمیم گرفته که حتی برای گواهینامه PPL یا شخصی معاینه پزشکی را ملغی کند و آنرا شبیه LS در امریکا بنماید. یعنی اگر گواهینامه رانندگی دارید یعنی به اندازه کافی سلامت هستید. این لایحه دیروز در سنای امریکا تصویب شد و مانده که از مجلس نمایندگان نیز عبور کند که قانون بشود یعنی آن ۴۵ دقیقه در مطب دکتر هم دیگر لازم نیست. حالا ایران چه کار می کند؟
بنده یک ماه پیش به یک مدرسه خلبانی در فرودگاه پیام مراجعه کرده و گفتم که می خواهم گواهینامه شخصی بگیرم. گفت سنتان چقدر است؟ گفتم ۶۲ گفت فکر نمی کنم بتوانید. حداکثر سن برای گواهینامه شخصی ۶۰ است! دقت کنید که در امریکا فقط گواهینامه ATP دارای حد است آنهم برای پرواز هواپیمای مسافربری و آن حد ۶۴ سال است. یعنی در حالیکه در امریکا یک ۶۴ ساله می تواند پشت ارباس A-380 ششصد نفره بنشیند در ایران من ۶۲ ساله نمی توانم پشت یک سسنای ۱۷۲ چهار نفره بنشینم؟ جناب معلم خلبان با سازمان هواپیمایی کشوری چک کرد و گفت بله همانطور که گفتم شما با بیش از ۶۰ سال سن نمی توانید با هواپیمای یک موتوره و گواهینامه شخصی پرواز کنید..
باز آنها که هواپیما و لاگ بوک نگهداری از ساعات پرواز را اختراع کرده اند گفته اند تمام ساعات پرواز شما اعم از گلایدر، هواپیماهای سبک یا بوئینگ ٧۴٧ متعلق به دیروز یا صد سال قبل همه با هم جمع شده و میشوند ساعات پرواز شما. اما در ایران ساعات پروازهای قدیمی حساب نمیشود و هواپیمای گلایدر و اولترالایت هم برای هواپیماهای بزرگتر حساب نمیشوند.
باز هم اختراع را شخص دیگری کرد ولی عددش را ما تعیین کردیم. آخر ما هوش و ذکاوتمان از تمام مردم دنیا بیشتر است و درست است که نمی توانیم هواپیما بسازیم چون کار مشکلی است ولی می توانیم قوانین آنرا تغییر بدهیم چون آن کار آسانی است. خداوند یک پولی به این مخترعین بدهد که اختراع بیشتری بکنند و یک عقلی به ما که فقط قوانین آنها را کپی کنیم و در آنها دست نبریم.
