چرخه خودروهای کلاسیک در ایران را به 3 دوره می توانیم تبدیل کنیم. دوره اول آن به زمان کاربری روزمره بر می گردد وتا قبل از دهه 80، دوره دوم زمان نابودی آنها و طرح تبدیل و جایگزینی با خودروهای روز بود که به کالای با قیمت نازل برای برخی خودروهای ارزشمند و کالایی با ارزش بالا، برای برخی خودروها که در کوی برزن رها شده بودند منتهی شد و دوره سوم از اواخر دهه 80 تاکنون، که با راه اندازی کلوپ های خودرویی و بازسازی آنها دوباره احیا شدند. در میان خودروهای کلاسیک، فولکس ترانسپورتر یا استیشن در اصطلاح عامیانه مورد بی مهری قرار گرفته بود. به دلیل متفاوت بودن کاربری به غیر از نسخه های کمپینگ خیلی مورد توجه عامه مردم قرار نمی گرفت. این اتفاق تا زمان راه اندازی اولین کافه سیار با شکل و شمایل زیبا کماکان پابرجا بود. ولی بعد از راه اندازی کافه ها و توجه مردم بعنوان کالایی برای کسب درآمد با ظاهری شیک و متفاوت قیمت این
خودرو نیز دستخوش تغییر قرار گرفت و اگرچه دیگر خودروها در نسخه بازسازی شده گران قیمت هستند.
خودروهای ون فولکس واگن در حالت احتیاج به بازسازی نیز در حال حاضر قیمت بالایی دارند. فولکس ترانسپورتر در 5 نسخه عرضه شده است که به لطف خدا از هر 5 نسخه در ایران موجود می باشد. نسل اول با شیشیه های دوتکه و موتور 1300 سی سی با سیستم برق 6 ولت عرضه شدند. نسل دوم با ظاهری به روزتر از سال 67 عرضه شدند با موتور 1600 سی سی و برق 12 ولت در نمای جلو چراغ ها کوچک تر شدند راهنما به صورت خطی در بالای سپر بود و چراغ عقب همان نسخه نسل اول بود در سال های اولیه، در فیس لیفت نسل بعدی همین نسل آرم فولکس در نمای جلو کوچک تر شد، راهنما به بالای چراغ ها با ظاهری مربع شکل انتقال پیدا کرد و چراغ عقب کشیده تر شد. لازم به ذکر است که هواکش کناری و انتهایی در مدل قبل از فیس لسفت حالت نیم دایره ای داشت و بعد با خطوط شکسته مستطیلی ارائه شد. از این نمونه در کافه های سیار بیشتر استفاده می شود و در خیابان سی تیر در شب ها رنگ های مختلف موجود هستند. یکی از نکات جالب توجه در مورد فولکس استیشن این نکته است که در محله اختیاریه تهران هنوز هم فراوان یافت می شود و می توان اختیاریه جنوبی را مهد فولکس تهران نامید، شاید دلیل اصلی آن را باید وجود یکی از تعمیرکارهای های قدیمی فولکس در این منطقه با نام آقا غلام دانست که به واسطه حسن خلق و شناخت صحیح از فولکیس طیف گوناگونی از افراد منطقه را در گذشته علاقمند به فولکس کرده بودند. در نسل سوم که با مدل های 1979 شروع می شوند با موتور 1800 عرضه شد و
ماشین ظاهر خودروهای دهه 80 میلادی را با طراحی مکعبی دارد که از نظر نگارنده دلچسب نیست.
در نسل چهارم در دهه 90 موتور از عقب به جلوی خودرو منتقل شد و رادیاتور به موتور محصول اضافه شد و در نسل پنج که از سال 2003 عرضه شدند، ظاهری زیبا و به روز بر مبنای نسل قبل به خود گرفت که عدم حضورش در سیستم حمل و نقل درون شهری حس می‌شود. به خودرویی که در نمایشگاه مورد بررسی پرداختیم بپردازیم. یک ون فولکس استیشن نسل اول، نکته ای که این خودرو را از دیگر فولکس های موجود در نمایشگاه متمایز می‌کرد، رنگ فابریکی بود که از روز اول بر روی خودرو پاشیده شده بود. این خودرو در اصطلاح بی رنگ بود با برق 6 ولت. در نمای داخل با داشبورد آهنی مواجه بودیم با صفحه کیلومتر 120 تایی با همان ظاهر کلاسیک. در جلو شیشه های دو تکه با آرم بزرک فولکس واگن که رفته رفته در هر نسل این آرم کوچک‌تر شد. چراع های جلوی این نسل با فولکس قورباغه ای تا سال 1967 مشترک می باشند.
در نمای کناری قالپاق های گود و براق جلب توجه می کرد. برخی به اشتباه به همه فولکس های نسل اول سامبا می‌گویند ولیکن فولکس های سامبا تعداد شیشه های بیشتری در کنار خودرو دارند. و بر روی سقف خودرو هم شیشه های کوچک وجود دارد. در نمای پشت هم چراغ های خطر کوچک قرار داشت. فولکس استیشن خودروی جذابی هست که در حال حاضر امکان کسب درآمد از آن میسر شده است ولی ای کاش صاحبین این نوع از مشاغل به حالت فابریکی خودرو دست نبرند زیرا دیده ام که سقف خودرو را بریده اند و لولا گذاشته اند تا حالت باز شو پیدا کند و یا تغییرات غیر فابریک دیگر در سیستم موتور و یا هر نوع تغییری که اصالت خودرو را زیر سوال ببرد. در آینده به تاریخچه فولکسی که شرح دادیم خواهیم پرداخت. و انواع تیپ های مختلف عرضه شده در دهه های مختلف را معرفی خواهیم نمود.
