پس از اتمام جنگ جهانی دوم، شرکت روور انگلستان تصمیم به تولید خودرویی چند منظوره و به اصطلاح SUV (Sport Utility Vehicle) کرد و در سال 1948 در نمایشگاه خودرو آمستردام از لندرووری رونمایی کرد که تا سال‌ها نام آن بر سر زبان‌ها چرخید. این خودرو به سرعت نظرها را متوجه خود کرد زیرا دارای ویژگی‌های خاصی بود، خودرویی چندمنظوره که جزئیات زیادی در طراحی آن رعایت شده بود. جنس بدنه آن از آلومینیوم بود و این مسأله باعث جلوگیری از زنگ‌زدگی و پوسیدگی در اثر رطوبت می‌شد. لندروور دارای موتوری چهارسیلندر بود که توسط گیربکسی چهارسرعته نیرو را به چهار چرخ منتقل می‌کرد و در کنار آن از گیربکس کمکی نیز سود می‌برد، بنابراین دارای چهار دنده سبک و یک دنده عقب و چهار دنده سنگین و یک دنده عقب سنگین داشت. فیلتر هواى روغنى که براى آن در نظر گرفته شده از ورود ذرات غبار به درون موتور جلوگیرى مى‌کرد و بکار رفتن سیستم آب تحت فشار درون سیستم خنک‌کننده موتور، پدیده‌اى نو در آن زمان به حساب مى‌آمد. سیستم ترمزدستی بر روى گاردان عمل مى‌کرد بنابراین در شیب‌هاى تند با اطمینان کامل اتومبیل را در سرجایش میخ‌کوب مى‌کرد (نسل 2 و 3 لندروور به وفور در کشور ما نیز وجود دارد).
تمامی این امکانات فوق‌العاده برای آفرود و محبوبیت و موفقیت این خودرو باعث شد تا در سال 1970 نام رنجروور متولد شود. خودرویی به همان اندازه کار آمد و قوی، ولی این بار با سواری نرم، راحت و امکانات بیشتر برای استفاده در شهر و درعین حال خارج از جاده. خودروی لوکس شهری با همان قابلیت‌های پدربزرگ محبوبش که همگی رنجروور را جاودانه کرد.
موتور مدل‌های ساخت ۱۹۷۰ تا ۱۹۸۹ دارای حجم ۳۵۲۸ سی‌سی و موتور مدل‌های ساخت ۱۹۹۰ و ۱۹۹۱ دارای حجم ۳۹۴۷ سی‌سی و موتور مدل‌های ۱۹۹۲ تا ۲۰۰۳ دارای حجم ۴۱۹۷ و 4560 سی‌سی هستند و همگی ساخت کارخانه روور می‌باشند.
مدل‌های 1974 تا 1978 در ایران فراوان‌تر است و توسط دو شرکت مرتب و رایزن بطور رسمی (قبل از انقلاب) وارد ایران شده‌اند. اما در این مقاله قرار است در مورد رنجرووری صحبت کنیم که از طریق همین شرکت‌ها وارد شده و سال 1978 متولد شده است. البته این خودرو کاملاً بازسازی شده و قسمت‌های مختلف آن با مدل 2002 تعویض شده‌اند از جمله موتور و گیربکس که حال به جای 8 سیلندر 3.6 لیتری با مدل جدیدتر 4.6 لیتری و یک گیربکس 5 سرعته اتوماتیک جایگزین شده و این بروزرسانی به شاسی خودرو آسیبی وارد نکرده و بدون مشکل جایگزین شده‌اند. حال باید گفت با یک موتور 8 سیلندری روبرو هستیم که می‌تواند 222 اسب بخار و بیش از 400 نیوتن‌متر گشتاور را تولید کند، گشتاوری که برای بالا رفتن از هر کوهی کافی است!
موتور و گیربکسی که در این خودرو استفاده شده متعلق به نسل جدیدتر رنجروور است که از سال 1992 تا اوایل سال 2003 روی خط تولید بود. این اتاق را با کد P38 هم می‌شناسند. بجز موتور و گیربکس، تمام سیستم انتقال قدرت و دیفرانسیل نیز با همان مدل جایگزین شده‌اند. موتور پورت و پولیش خورده و از هدرز و لوله اگزوز استیل استفاده شده و در انتها اگزوز Borla ساخت آمریکا برای زیبایی بخشیدن به صدای موتور هشت سیلندر اضافه شده که طنازی دلنوازی را برای خودرو دوستان تولید می‌کند. از باک بنزین تا پمپ ترمزها و رادیاتور و کل سیم‌کشی ماشین و در کل تمام قسمت‌هایی که با هم تطابق داشتند با مدل 2003 جایگزین شده‌اند. اما داخل کابین با داشبورد مدل 2003 تطابق نداشت به همین دلیل با مدل 1994 جایگزین شده است. تمام تلاش مالک خوش ذوق برای بازسازی این رنجروور پیر، بر این بود تا تمام قطعات و لوازم استفاده شده، یا فابریک خود رنجروور باشد یا با نمونه‌ای بهتر جایگزین شود تا بتواند به یکی از بهترین رنجروورهای ایران تبدیل شود.
رینگ‌ها مدل 2008 دیفندر هستند. کله گاوی‌های ماشین در حالی که با مدل جدید جایگرین شده اما برای بهبود قابلیت‌هایش با کیت Air Luck ARB نیز تقویت شده‌اند. اکثراً تنها برای دیفرانسیل عقب این کیت را می‌بندند اما مالک بر روی هر دو دیفرانسیل از این کیت استفاده کرده است. این ماشین در کنار قفل دیفرانسیل فابریک و کیت Air Luck ARB این انگلیسی را به خودرویی تبدیل کرده که تقریباً به هیچ مسیری "نه" نمی‌گوید! از دیگر تغییراتی که البته با مدل ARB جایگزین شده پمپ باد و تمام سیستم تعلیق و زیربندی خودرو است. سپر عقب با مدل جدیدتر جایگزین و سپر جلو هم ARB اما به صورت سفارشی ساخته شده (حدود یک سال زمان مورد نیاز برای ساختن و ارسال از کارخانه اصلی این سپر بود). سپر جلو به وینچ Comes Up و پروژکتورهای LPF با محافظ‌های ARB نیز مزین شده است.
تمام این لوازم ها و تعقیرات باعث پدیدار شدن رنجرووری کلاسیک با قوای محرک به شدت بروز و با توانایی‌هایی بیشتر از همیشه شده که در کنار زیبایی طراحی قدیمی و ساده انگلیسی، حال دیگر از پوسیدگی و باز نشستگی خبری نیست!
سوال همیشگی این نوع خودروهای کلاسیک بازسازی شده، هزینه‌های انجام شده برای بوجود آمدن چنین خودرویی است که در انتها به هزینه‌های صرف شده برای ساختن این غول انگلیسی نگاهی می‌اندازیم.
| کلیه لوازم‌های برند ARB که در مقاله اشاره شد | حدود 50 میلین تومان |
| هدرز اگزوزها و لوله‌کشی استیل | حدود 20 میلیون تومان |
| هزینه تزئینات داخلی از جمله صندلی ها و تعویض داشبورد | حدود 25 میلیون تومان |
| تغییرات و بازسازی های فنی | حدود 60 میلیون تومان |
البته این تنها قسمتی از لیست هزینه‌ها است و در نهایت بازسازی کامل این خودرو بیش از 200 میلیون تومان برای مالک هزینه برداشته است.
مطمئناً این رقم هزینه هنگفتی برای بازسازی یک خودرو است اما دنیای خودرو و مخصوصاً بازسازی کلاسیک‌های معروف جهانی، دنیایی است که باید در آن عاشقانه وارد شد و بی‌شک برای کسانیکه ارزش و تاریخچه این خودرو را می‌دانند و حال با چنین بروزرسانی‌های کاملی، با یک رنجروور وحشی و زیبا روبرو هستند، این رقم‌ها پذیرفتنی است.
در انتها جا دارد از آقای امیرمهدی احمدآبادی برای در اختیار گذاشتن خودرو خود جهت تهیه این گزارش کمال تشکر را داشته باشیم.
