بررسی رنو کلیو توسط خودروبانک در ترکیه؛ هاچ‌بک محبوب رنو

مقدمه

رنو کلیو از سال 1990 که به بازار معرفی شده و همیشه جزو پرطرفدارترین خودروهای هاچ‌بک رنو بوده است. کلیو به عنوان یک خودروی هاچ‌بک به موفقیت بزرگی در بازار دست پیدا کرد و از اولین نسل خود همیشه در بین پرفروش‌ترین و محبوب‌ترین خودروهای بازار اروپا قرار دارد. کلیو در کنار فولکس واگن گلف نه تنها از خودروهای موفق بازار اروپا هستند، بلکه چندین بار نیز به عنوان خودروی سال انتخاب شده‌اند.

تا کنون 5 نسل از رنو کلیو به بازار آمده است که متاسفانه هیچ یک از آن‌ها در بازار ایران عرضه نشدند. همه‌‌ی مدل‌های کلیو خودروهایی کوچک، ارزان، کاربردی و جوان‌پسند بودند و این مشخصه‌ها در نسل چهارم این خودرو به کمال رسیده‌اند. کلیو مشتریان مختلفی را می‌تواند جذب خود کند، مدل پایه‌ی 9 دهم لیتری این خودرو می‌تواند خریداران خودروهای اقتصادی را به سمت خود جذب کند و مدل RS آن نیز به قدرت 200 اسب بخار می‌تواند طرفداران هاچ‌بک‌های اسپرت را به سوی خود بکشاند. چهارمین نسل رنو کلیو از سال 2012 به بازار معرفی شد و تا سال 2019 روی خط تولید بود. در ادامه این مقاله طی تست و بررسی خبرنگار خودروبانک در ترکیه، نگاهی نزدیک به یک رنو کلیو نسل چهار خواهیم داشت.

مواجه نخست با کوچک جذاب

رنو کلیو در مدل‌های قبلی خود گرچه طرحی جذاب داشت ولی تا حدود زیادی نیز ساده بود. در نسل چهارم اما رنو رویکردی کاملاً متفاوت را در پیش گرفته و بدنه‌ای جذاب را برای هاچ‌بک پر طرفدار خود ساخته تا بتواند مشتریان بیشتری را به سمت خود بکشاند.

در نمای جلو، بارزترین نکته کلیو چراغ‌های درشت و زیبای آن هستند. جلو پنجره نیز سبکی مانند دیگر خودروهای رنو نظیر، فلوئنس، اسکالا و کپچر دارد و نشان رنو را در وسط جای داده است. دو چراغ روشنایی در روز به شکل نوارهایی کوتاه درون جلو پنجره جای گرفته‌اند که محل نصب آن‌ها کمی عجیب است ولی در مدل‌های فیس‌لیفت 2017 این چراغ روشنایی در روز حذف شده و در عوض یک نوار نئونی درون چراغ اصلی قرار گرفته‌است که هم مدرن‌تر و هم زیباتر است.

سپر خودرو ساده است ولی ایرادی نیز نمی‌توان از آن گرفت و تنها مشکل در خودروی مورد آزمایش، پایه بودن تیپ خودرو بود که حتی چراغ مه‌شکن نیز ندارد. در نمای جانبی حالت کلی بدنه تخم مرغی است و باید آن را از زیباترین‌های کلاس خود دانست. گلگیر جلو حجیم است و یک پف نیز از درب عقب شروع شده و تا چراغ عقبی ادامه پیدا می‌کند. در قسمت پایینی درب‌ها یک زه پلاستیکی به طرز زیبایی کار گذاشته شده است. نمونه مورد آزمایش از رینگ‌های فولادی با قالپاق پلاستیکی بهره‌مند بود ولی تیپ‌های بالاتر رینگ‌های آلیاژی زیباتری دارند. رنو کلیو در نسل چهارم دیگر در مدل 3 در تولید نمی‌شود ولی رنو سعی کرده تا با مخفی کردن دستگیره‌ی درب‌های عقب درون ستون انتهایی، فرمی سه درب را به این خودرو بدهد.

نمای عقبی را باید بهترین بخش کلیو دانست و حتی می‌توان اعتراف کرد که از مدل گران‌تر رنو یعنی مگان هاچ‌بک نیز جذاب‌تر است. حالت کلی عقب عضلانی بوده و چراغ‌های باریک جلوه‌ای قوی و اسپرت را ایجاد کرده‌اند. رنو بخش پایینی سپر عقب را نیز سیاه کرده تا فرم اسپرتی داشته باشد. در کل رنو کلیو در طراحی خارجی خودرویی کاملاً جذاب و با فاکتورهای یک اتومبیل محبوب است و بابت طراحی چنین ترکیبی باید به فرانسوی‌ها تبریک گفت.

در بخش ابعاد، رنو کلیو دارای طول، عرض و ارتفاع به ترتیب 4062، 1777 و 1448 میلیمتر است. فاصله محوری کلیو نیز 2589 میلی متر است.

نمای داخلی آشنا

برای وارد شدن به کابین رنو کلیو باید از ریموت همیشگی رنو که شبیه به کارت اعتباری است، استفاده کنید. ما ایرانی‌ها با این ریموت از زمان رنو مگان آشنا هستیم. متاسفانه در کلیو کیفیت ساخت ریموت چندان چنگی به دل نمی‌زند و با وجود اینکه خودرو عمر چندانی نداشت، ولی تمام نوشته‌های روی کلیدهای ریموت پاک شده بودند. با باز کردن درب، خود را در فضایی آشنا می‌بینم چون این زبان طراحی بسیار به رنو کپچر نزدیک است. غربیلک فرمان، پشت آمپرها و در کل هر آنچه مقابل راننده است، کاملاً مشابه رنو کپچر هستند. داشبورد اما کمی متفاوت بوده و از یک پنل برجسته و ساده تشکیل شده است.

البته نمونه مورد آزمایش که نسخه‌ی پایه بود، فاقد سیستم تهویه خودکار و مانیتور است و این مساله باعث نمود بیشتر سادگی کابین شده است ولی در مدل‌های فول کابین کمی مدرن‌تر و چشم نواز‌تر دیده می‌شود به خصوص که سوای از وجود مانیتور و تودوزی، مدل‌های فول دارای رنگ‌های متنوع نیز می‌باشد. جذاب‌ترین بخش کابین بدون شک همان بخش‌های مقابل دیدگان راننده هستند یعنی غربیلک فرمان خوش دست و قطور با روکش چرم مصنوعی و پشت آمپرهای خاص و مدرن رنو.

از نظر فضا رنو کلیو کابینی کوچک‌تر در مقایسه با مگان یا حتی رنو ساندرو دارد ولی کوچکی آن مانند پژو 206 آزاردهنده نیست و سرنشینان بزرگسال در عقب خودرو نیز راحت هستند. فضای پا و سر با توجه به ابعاد خودرو خوب است ولی اگر 3 نفر در عقب بنشینند آن وقت از راحتی سرنشینان عقب به طرز چشمگیری کاسته خواهد شد.

کیفیت کابین در حد رنو ساندرو خودمان است و از این نظر در مقایسه با رقبای کره‌ای مثل هیوندای i20 در رده پایین‌تری قرار می‌گیرد. از نظر امکانات کلیو به خصوص در تیپ‌های پایه خودروی کاملاً ساده است به طوری که حتی شیشه‌های عقب برقی نبوده و به صورت دستی بالا و پایین می‌روند. امکانات رنو کلیو شامل شیشه‌های برقی جلو، فرمان الکتریکی، تهویه مطبوع دستی، هشدار نبستن کمربند ایمنی برای سرنشینان جلو، کروز کنترل، سیستم ورود و استارت بدون کلید، بلوتوث، صندلی‌های ایزوفیکس، قفل مرکزی، تنظیم نور پشت آمپرها، تنظیم ارتفاع چراغ‌های جلو، پورت USB و اینترفیس سیستم صوتی هستند.

ایمنی

رنو کلیو در سال 2012 موفق به کسب 5 ستاره ایمنی از موسسه یورو NCAP اتحادیه اروپا شد. البته مدلی که تست شده دارای 6 عدد ایربگ بود ولی مدل پایه‌ی این خودرو تنها ۲ عدد ایربگ جلو دارد. در مدل‌های فول ایربگ پرده‌ای و ایربگ‌های جانبی جلو نیز موجود هستند. با این وجود در مدل پایه می‌توان کلیو را خودرویی امن و مستحکم دانست چون محصولات 3 ستاره رنو مانند ساندرو لوگان نیز ایمنی خوبی دارند. در تصویر زیر نتایج تست تصادف رنو کلیو در سال 2012 را مشاهده می‌کنید.

موتور و گیربکس

رنو کلیو نسل چهارم با سه موتور بنزینی و یک موتور دیزلی در بازار جهانی عرضه می‌شود. موتورهای این خودرو قدرت‌های خروجی مختلفی دارند. مدل مورد بررسی ما با کد dCi از نوع دیزلی بود که زیر کاپوت آن موتور K9K 608 رنو مشاهده می‌شود.

موتور K9K موتور جدیدی نیست و گروه رنو نیسان این خانواده از موتورهای توربودیزلی را از سال 2001 تولید می‌کنند. موتور K9K dCi نسخه‌های بسیار متفاوتی دارد که در خودروهای رنو لوگان، ساندرو، کلیو، مگان، کانگو، نیسان میکرا، نیسان جوک، نیسان قشقایی، نیسان کیوب، نیسان نوت، رنو فلوئنس، داچیا داستر، رنو کپچر و رنو سنیک به کار رفته‌اند. قدرت نسخه‌های مختلف موتور K9K از 65 اسب بخار شروع شده و تا 110 اسب بخار می‌رسند و گشتاور آن‌ها نیز از 160 تا 260 نیوتون‌متر است.

جالب است بدانید که مرسدس بنز نیز در کد‌های 160 CDI و 180 CDI اتاق‌های A کلاس، B کلاس، CLA کلاس و مرسدس‌بنز سیتان از این موتور گروه رنو نیسان استفاده کرده است. این موتور در محصولات مرسدس بنز با کد OM607DE شناخته می‌شود.

برخی بهینه سازی‌های انجام شده توسط رنو نیسان روی این موتور شامل کوتینگ مخصوص روی تایپیت‌ها با 40 درصد اصطکاک کم‌تر، انژکتورهای جدید و رینگ‌ پیستون‌های جدید هستند. این موتور از نوع تسمه تایمی است و اگر به تعویض به موقع تسمه تایم آن دقت نشود، می‌تواند خسارت پر هزینه‌ای به موتور وارد کند چون به خاطر طراحی محفظه احتراق در صورت پاره شدن تسمه تایم همه یا بخشی از سوپاپ‌های موتور از بین می‌روند. در رنو کلیو مورد تست موتور خودرو 90 اسب بخار قدرت و 220 نیوتن‌متر گشتاور دارد. نسخه‌ی ضعیف‌تری هم در بازار موجود است که 75 اسب بخار قدرت و 200 نیوتون متر گشتاور دارد. انتقال نیرو به چرخ‌ها جلو نیز با استفاده از یک گیربکس 5 دنده دستی انجام می‌شود.

رانندگی با کلیو dCi

با قرار دادن ریموت کارتی شکل در اسلات و فشردن کلید استارت پیشرانه دیزلی را روشن می‌کنیم. موتور صدایی شبیه به کامیونت‌ها دارد که کمی غریب است. نفوذ صدا به داخل اتاق نیز کم نیست و کاملاً صدای موتور را حس می‌کنید. قبلاً یک بی ام و سری 3 با کد 320d سوار شده بودم که به دلیل عایق‌بندی خوب کابین از نظر صدای موتور فرق چندانی با مدل بنزینی نداشت، ولی در رنو کلیو با صدای موتور متفاوت و بلندی روبرو می‌شوید.

شروع حرکت با قرار جا زدن دنده در گیربکس انجام می‌شود که کاملاً حسی مثل رنو تندر خودمان دارد. با فشردن پدال گاز شتاب گیری کلیو شتاب‌گیری خوبی را از خود نشان می‌دهد که اصلاً به قدرت 90 اسبی آن نمی‌خورد اما تا خودرو می‌خواهد سرعت بگیرد متوجه خواهید شد که دور موتور محدود بوده و حتی به 4500 دور بر دقیقه هم نمی‌رسد و همین باعث می‌شود با وجود قدرت و کشش بالای موتور نتوان شتاب‌گیری سریعی را تجربه کرد. به لطف گشتاور 220 نیوتن‌متری موتور دیزلی که در دور موتور پایینی در دسترس است، در تمامی دنده‌ها کشش خودرو خیلی خوب است.

کشش بالا تنها مزیت موتور دیزلی نیست بلکه این موتور اشتیاق بسیار پایینی هم به مصرف گازوییل دارد. مصرف شهری رنو کلیو dCi تنها 4.1 لیتر در هر 100 کیلومتر است و در جاده نیز 3.3 لیتر در هر 100 کیلومتر مصرف دارد. استاندارد آلایندگی نیز یورو 5 بوده که نشان می‌دهد کلیو یک خودروی دوستدار محیط زیست است.

فرمان بسیار نرم بوده و این باعث می‌شود در رانندگی شهری کالری بسیار کمی را برای استفاده از رنو کلیو مصرف کنید. ترمزها نیز قدرت خوبی دارند.عملکرد ترمزهای کلیو را نیز می‌توان را کمی بهتر از ساندرو دانست و سیستم ABS در کنار دیسک‌های ترمز خنک شونده در جلو به خوبی از پس متوقف کردن این هاچ‌بک 1071 کیلوگرمی بر می‌‌آیند.

هندلینگ کلیو نیز متوسط است و می‌توان آن را در حد کیا ریو هاچ‌بک و هیوندای i20 دانست. البته با اختلاف کمی کلیو پایداری بهتری دارد. سواری کلیو و راحتی آن نیز فرق چندانی با هیوندای i20 ندارد ولی در هیوندای به دلیل فضای بیشتر سرنشینان احساس راحتی بیشتری خواهند داشت. ایراد همیشگی رنو یعنی کلید کروز کنترل قرار گرفته در کنسول مرکزی در کلیو نیز دیده می‌شود. رنو بخشی از کلیدهای کروز کنترل را روی فرمان و بخشی را در کنسول مرکزی قرار داده است که هم کارکردن با آن را سخت می‌کند و هم ظاهر جالبی ندارد. هنوز دلیل چنین کاری را نمی‌توان درک کرد.

سخن پایانی

به نظر نگارنده، فرانسوی‌ها در ساخت خودروهای گران قیمت به پای رقبای خود نمی‌رسند کما اینکه خودروهایی چون کولیوس یا تالیسمان را نمی‌توان بهترین خودروهای کلاس خود دانست (در مورد طراحی ظاهری صحبت نمی‌کنیم) اما خودروسازان فرانسوی در ساخت خودروهای ارزان‌تر معمولاً خوب عمل می‌کنند و محصولات به غایت موفقی را در کارنامه‌ی خود دارند که کلیو نیز قطعاً یکی از آن ها است. رنو کلیو به عنوان یک هاچ‌بک کوچک و شهری خودرویی کاملاً و کم‌نقص است. متاسفانه کلیو هیچ وقت فرصت حضور در بازار ایران را پیدا نکرد ولی در کشورهای اروپایی خودرویی پرفروش و موفق است. مزایای اصلی کلیو را باید در طراحی زیبا، مصرف سوخت کم، هندلینگ خوب و ایمنی مناسب دانست. معایب کلیو نیز شامل اتاق کوچک، کیفیت کابین متوسط به پایین و کمبود امکانات رفاهی هستند.

در کشور ترکیه رنو کلیو نسل چهارم با قیمت پایه‌ی 90 هزار لیر عرضه می‌شود که چیزی در حدود 230 میلیون تومان می‌شود یعنی پولی که در ایران خودرویی مثل ساندرو استپ وی یا دنا را می‌توانید بخرید. جالب است بدانید با همین مبلغ کیا مدل هاچ‌بک ریو را نیز عرضه می‌کند که در مقایسه با کلیو دارای دو مزیت تهویه خودکار و سانروف برقی است. فضای داخلی کیا ریو نیز در مقایسه با کلیو بهتر و راحت‌تر است.

در حال حاضر نسل پنجم رنو کلیو با ظاهر جدید و امکانات بیشتر نیز در بازار جهانی عرضه شده است.

در انتها جدول مشخصات و گالری تصاویر رنو کلیو را می‌توانید مشاهده کنید.