آشنایی با انواع کدهای خطا در خودروهای جدید - بخش اول

کدهای خطا باعث روشن‌شدن چراغ چک موتور می‌شوند

اگر چراغ چک خودروی شما روشن است به این معناست که خودروی شما یک یا چند کد خطای OBD II دارد. وقتی سیستم OBD II یا سیستم تشخیص عیب درونی خودرو مشکلی را شناسایی کند که باعث شود میزان آلایندگی خودروی شما به بیش از 1.5 برابر بیشتر از حد قانونی برسد چراغ نشان‌دهنده اختلال در عملکرد موتور یا MIL روشن می‌شود تا در مورد بروز مشکل به شما هشدار دهد.

انواع کدهای خطا

کد خطا ترکیبی از چند عدد و حروف است که با نوع خاصی از عیب خودرو مطابقت دارد. انجمن مهندسان خودرو اولین بار فهرست این کدهای خطا را تهیه کردند تا تمام خودروسازانی که باید از قوانین آلایندگیOBD II در ایالات‌متحده پیروی کنند از کدهای این فهرست استفاده کنند. خودروسازان اروپایی و آسیایی نیز فهرست یکسانی از کدهای خطای پایه را انتخاب کرده‌اند. فهرست کدهای خطا به 4 گروه اصلی تقسیم می‌شوند:

1 - کدهای مربوط به موتور، گیربکس و سیستم آلایندگی که با حرف P نمایش داده می‌شوند که مخفف Powertrain به معنای سیستم انتقال قدرت است.
2 – کدهای مربوط به سیستم تهویه مطبوع، روشنایی، ایربگ‌ها و موارد دیگر که با حرف B نمایش داده می‌شوند که مخفف Body به معنای بدنه خودرو است.
3 – کدهای مربوط به سیستم ضدقفل ترمز، سیستم تعلیق و فرمان الکتریکی که با حرف C نمایش داده می‌شوند که مخفف Chassis به معنای شاسی خودرو است.
4 – کدهای مربوط به رابط سیم‌کشی و واحدهای الکترونیکی شبکه محلی دستگاه کنترل که با حرف U نمایش داده می‌شوند که به ارتباطات شبکه اشاره دارد.

این 4 کد در ادامه به 2 گروه عمده تقسیم می‌شوند:

کدهای عمومی یا جامع که رقم دوم آنها عدد صفر است که نشان می‌دهد این کدها در تمام برندها و مدل‌های خودرو مشترک است. وجود این کدها برای تشخیص عیب پایه در سیستم آلایندگی خودرو الزامی است.
کدهای پیشرفته یا مخصوص هر خودروساز که رقم دوم آنها عدد یک است که نشان می‌دهد که این کدها مختص یک برند و مدل خاص از یک خودرو است. از نظر خودسازان وجود این کدهای ویژه ضروری هستند تا بتوانند اطلاعات اضافی مربوط به تشخیص عیب برای تمام انواع خطاها که فراتر از فهرست پایه کدهای عمومی باشد ارائه دهند و فقط محدود به کدهای خطای مربوط به آلایندگی خودرو نباشد.

کدهای خطا چطور ثبت می‌شوند؟

سیستم OBD II تمام فعالیت‌های مربوط به آلایندگی در خودروی شما را نظارت می‌کند که شامل سیستم‌های جرقه‌زنی و سوخت‌رسانی، احتراق‌های نامنظم موتور، کاتالیزور، سیستم کنترل آلاینده‌های تبخیری (بخار بنزین و روغن) و دیگر سیستم‌های مختلف کنترل آلایندگی مانند سیستم گردش دوباره گازهای خروجی اگزوز و سیستم تهویه مثبت محفظه میل‌لنگ می‌شوند. بسیاری از این موارد هر بار که با خودرو رانندگی می‌کنید تحت نظارت سیستم OBD II هستند درحالی‌که OBD II فقط هنگامی‌ موارد دیگر را نظارت می‌کند که شرایط معینی از رانندگی یا کارکرد موتور پیش بیاید. ممکن است سیستم OBD II به‌تنهایی آزمایش‌های معینی را به صورت دوره‌ای انجام دهد مانند آزمایش نشتی بخارات بنزین.
اگر یک قطعه یا دستگاه کارکردی عادی در محدوده مرزهای قابل‌قبول سیستم OBD II نداشته باشد یا در آزمایش OBD II مردود شود، سیستم OBD II یک یا چند کد خطا ثبت می‌کند که با عیب موردنظر مطابقت دارد و چراغ چک موتور را روشن می‌کند تا به شما اطلاع دهد که مشکلی پیش آمده است.
در اکثر موارد چراغ چک موتور روشن شده و تا‌زمانی‌که کد خطا پاک یا مشکل رفع نشود روشن می‌ماند. در بعضی موارد مانند احتراق نامنظم موتور ممکن است هنگامی‌که خطای موردنظر درحال رخ دادن است چراغ چک روشن و خاموش شود (چشمک بزند) یا اگر وقوع خطای مذکور ادامه پیدا نکند ممکن است چراغ چک بعد از مدتی خاموش شود.

توجه: اگر چراغ چک خودروی شما روشن است و در کامپیوتر خودروی شما کدهای خطا وجود دارد، خودروی شما مورد تایید آزمایش آلایندگی OBD II نخواهد بود. برای پشت‌سرگذاشتن آزمایش آلایندگی، چراغ چک باید خاموش باشد و هیچ کد خطایی نباید در حافظه کامپیوتر وجود داشته باشد. علاوه‌براین تمام موارد نظارت خودکار سیستم OBD II که خطاها را بررسی می‌کند باید بدون شناسایی هیچ مشکل دیگری اجرا و کامل شوند تا خودرو موردتایید آزمایش آلایندگی واقع شود.

برای مطالعه بخش دوم این مقاله به این لینک مراجعه کنید.