بررسی رنو داستر اتوماتیک
درست است که رنو (یا به عبارتی داچیا) داستر از نظر پلتفرم در رده کراس‌اوورها طبقه بندی میشود و با توجه به شاسی یکپارچه‌اش نمیشود از آن توقعی در سطح شاسی‌بلندهای واقعی داشت اما با این حال توانایی‌های خارج جاده‌ای این محصول از کراس‌اوورهای تک دیفرانسیل فانتزی بازار بسیار بهتر است؛ در واقع رنو داستر با توجه به دوام فنی بالا، استحکام زیربندی، ارتفاع مناسب شاسی و زاویه سپرها نیم نگاهی هم به مسیرهای خارج جاده‌ای دارد و قادر است به عنوان یک خودرو چندمنظوره به ایفای نقش بپردازد. بخصوص که در مدل دو دیفرانسیل قابلیت انتخاب حالت‌های مختلف انتقال قدرت گنجانده شده است. داستر از نظر کیفیت سواری هم رفتار منطقی از خود نشان میدهد و با در نظر گرفتن سگمنت و انتظاراتی که از خودرویی در این سطح می‌رود شما را راضی نگاه خواهد داشت.
البته در این بین مشکلاتی نظیر طراحی بسیار ساده و اقتصادی (بخصوص در داخل کابین)، کیفیت پایین متریال داخل اتاق، ارگونومی ضعیف صندلی‌ها، آپشن‌های حداقلی در مقایسه با رقبای قیمتی، هندلینگ نه چندان مناسب (در نسخه تک دیفرانسیل)، خنک‌کنندگی متوسط کولر و کسب تنها 3 ستاره ایمنی از Euro-NCAP از جمله نقاط ضعفی هستند که در صورت خرید داستر باید با آنها کنار بیائید.
راستی اگر میان خرید نسخه تک دیفرانسیل و دو دیفرانسیل تردید دارید باید به شما بگوئیم که مدل دو دف بدلیل بهره‌مندی از ساختار چهارچرخ متحرک و تعلیق عقب مولتی لینک از توانایی آفرود و همچنین هندلینگ بالاتری در پیچ‌ها برخوردار است اما در عوض بدلیل وزن سنگین‌تر، شتاب ضعیف‌تر و مصرف سوخت بالاتری به شما تحمیل خواهد نمود. پس اگر اهل طبیعت‌گردی نیستید، به صرفه‌تر آن است که به سراغ نسخه تک‌دیفرانسیل بروید.
داخل رنو داستر اتوماتیک
با ورود به داخل کابین با فضایی ساده و بی‌روح روبرو می‌شویم که از نظر بصری و حتی کیفی برتری خاصی نسبت به محصولات ارزان‌‌قیمت (نظیر تندر 90) ندارد. البته این قطعات ساده و زمخت از ماندگاری مناسبی برخوردارند و از این رو ساختار کلی کابین و ادوات داخلی برای سالهای طولانی بدون افت محسوس به انجام وظایف خود ادامه خواهند داد، اما با این حال وجود غربیلک فرمان بینهایت ساده و سردنده زشت و کمبود خلاقیت در جای‌جای کابین، جای دفاع چندانی برای داستر باقی نگذاشته‌اند.
داخل رنو داستررنو داستر فضای داخلی جادار و مناسبی دارد اما از نظر ارگونومی صندلی‌ها، اوضاعش چندان جالب نیست و حالت نیمکت‌مانند آنها بدن انسان را در سفرهای طولانی خسته خواهد کرد. به غیر از این موارد مشکل دیگری در کابین روئیت نمیشود و میتوانیم از ارگونومی مطلوب سایر ادوات و دید به اطراف نسبتاً خوب اتومبیل ابراز رضایت کنیم.
طراحی رنو داستر اتوماتیک
شاید اصلی‌ترین دلیلی که بسیاری افراد را از خرید داستر منصرف می‌کند همین طراحی ساده و بی‌آلایش ظاهری ماشین باشد. البته نسخه‌های بعد از سال 2016 دست‌خوش یک فیس‌لیفت جزئی شده‌اند و ظاهر بهتری نسبت به اسلاف خود یافته‌اند اما با این حال هنوز هم نمیشود داستر را در قیاس با رقبای فانتزی چینی و کره‌ای این رده قیمتی زیبا و شیک توصیف نمود. ولی بد نیست بدانید که داستر بخش اعظمی از مزیت‌هایش را مدیون همین طراحی ساده است. در واقع نماینده داچیا در جهت پایین آمدن هزینه تولید به این شکل جعبه‌ای و ساده درآمده تا قیمت نهایی کاهش یابد و پول شما بجای ظاهر، خرج قسمت‌های فنی و دوام اتومبیل گردد.
رنو داستر به نوعی میتوان داستر را مشابه یک خودر کار (یا حتی لباس کار) توصیف نمود که اولویت‌هایش در کارآیی و ماندگاری و پایین نگاه داشتن هزینه‌ها خلاصه شده‌اند و در نتیجه از نظر ظاهری هیچ بویی از ظرافت و زیبایی نبرده است. البته با وجود تمامی این صحبت‌ها باز هم نمیتوان منکر بی‌سلیقگی طراحان در برخی قسمت‌ها شد چراکه خود رنو هم در نسخه‌های جدید (که متاسفانه فعلاً به کشورمان راه نیافته‌اند) برخی از نقاط ضعف ظاهری را برطرف ساخته و به محصولی هماهنگ‌تر و زیباتر رسیده است.
مشخصات رنو داستر اتوماتیک
با عبور از نقطه ضعف‌های اصلی (یعنی طراحی داخلی و بیرونی) به یکی از کارت‌های برنده رنو داستر می‌رسیم. البته ممکن است در نگاه اول با دیدن پیشرانه 2 لیتری تنفس طبیعی که فقط 135 اسب بخار قدرت تولید می‌کند اندکی نا امید شده باشید و مشخصات فنی داستر را در قیاس با رقبایی نظیر ویتارا یا چینی‌های توربو بازار ضعیف بدانید اما داستر در بخش فنی نکات مثبت زیادی دارد که در ادامه بصورت خلاصه به آنها اشاره خواهیم نمود. اولین مورد اشتراکات فنی با رنو مگان و هزینه‌های نگهداری قابل قبول خودرو است که داستر را در برابر رقبای توربو موجود در بازار به عنوان یک محصول قابل اعتماد مطرح نموده. بخصوص که نماینده داچیا از نظر استهلاک هم شرایط مناسبی دارد و به این زودی‌ها دچار خرابی نمیشود. مورد بعدی گشتاور 195 نیوتن‌متری است که در اختیارمان قرار دارد. در واقع برای خودرویی با کاربری مشابه داستر، گشتاور مهمتر از قدرت است و به همین دلیل میتوان گفت تعداد کم اسب‌های زیر کاپوت، با ارائه گشتاور کافی جبران شده است.
موتور رنو داستر سیستم تعلیق نسبتاً نرم اتومبیل هم با اینکه نتوانسته طراحی ضعیف صندلی‌ها را به کل جبران نماید اما سواری راحتی (به نسبت سگمنت) برای داستر مهیا نموده که برای خودرویی در این سطح راضی کننده است. ضمناً داستر در دو نسخه تک و دو دیفرانسیل به بازار عرضه شده که مدل دو دیفرانسیل با توجه به امکان انتخاب حالت‌های مختلف انتقال قدرت (نظیر توزیع یکسان نیرو میان چهارچرخ)، میتواند نیم نگاهی هم به مسیرهای خارج‌جاده‌ای داشته باشد و این در شرایطی است که بسیاری از رقبای تک دیفرانسیل این رده قیمتی چنین امکانی ندارند. با این حال نکات منفی نظیر تعداد کم دنده‌های گیربکس 4 سرعته، ورود صدای موتور در دورهای بالا به داخل کابین، کولر نه چندان عالی و فرمان پذیری متوسط (بخصوص در نسخه تک دیفرانسیل) از جمله ضعف‌های فنی داستر محسوب می‌شوند.
امکانات و تجهیزات رنو داستر اتوماتیک
رنو داستر یکی از کم‌آپشن‌ترین گزینه‌ها در میان رقبای قیمتی خود به حساب می‌آید و حتی در تیپ فول یا همان SE امکانات محدودی نظیر: دو ایربگ برای سرنشینان جلو، کنترل کشش و پایداری الکترونیکی، سیستم کنترل فشار باد تایرها، نمایشگر لمسی مرکزی بهمراه دوربین دنده عقب و کروز کنترل را در اختیار قرار میدهد. وضعیت مدل‌های لوآپشن یا PE حتی از این هم بدتر میشود چراکه آنها حتی از کروزکنترل و کنترل پایداری الکترونیکی نیز بهره‌ای نبرده‌اند و سپرهایشان فاقد رنگ‌آمیزی می‌باشد.
در خصوص ایمنی هم باید گفت که داستر تنها 3 ستاره از 5 ستاره ممکن موسسه تست تصادف اروپا را بدست آورده و این در شرایطی است که بسیاری از خودروهای این رده قیمتی نظیر پژو 2008 (با 5 ستاره)، سانگ یانگ تیوولی (با 4 ستاره)، سوزوکی ویتارا (با 4 ستاره)، عملکرد بهتری داشته‌اند.
رقبای رنو داستر اتوماتیک در بازار
اکثر رقبای قیمتی رنو داستر از نظر کاربری شرایط متفاوتی با نماینده داچیا دارند اما بدلیل قیمت مشابه بالاجبار با آن مقایسه می‌شوند. یکی از آنها سانگ‌یانگ تیوولی است؛ خودرویی با طراحی زیباتر و مدرن‌تر، آپشن‌های رفاهی و امنیتی به مراتب بیشتر، گیربکس 6 سرعته جدیدتر، مصرف سوخت کمتر و کیفیت متریال کابین برتر که میتواند حس بهتری از مواجهه با یک خودرو لوکس و امروزی را در ذهن ایجاد کند. اما داستر هم به لطف ابعاد بزرگتر کابین و صندوق، پیشرانه قویتر 2 لیتری (در مقابل 1.6 سانگ یانگ)، و استهلاک فنی پایین‌تر قادر است به عنوان گزینه کم دردسرتر و کارآمدتر مطرح شود. بخصوص اگر قصد سفرهای خارج جاده‌ای داشته باشید نسخه دو دیفرانسل داستر بر خلاف مدل دو دیفرانسیل تیوولی قابلیت‌های بسیار خوبی برای آفرود از خود نشان میدهد.
دیگر رقیب قیمتی داستر، پژو 2008 است که از نظر شتاب و قابلیت‌های دینامیکی برتری شدیدی بر نماینده داچیا دارد و با ایمنی بالاتر و طراحی مدرن‌تر ظاهری و داخلی حرف‌های بسیاری برای گفتن خواهد داشت. با این حال پیشرانه‌های توربو دردسرهای خاص خود را دارند و داستر با کمک دوام بالاتر و استهلاک و هزینه‌های نگهداری پایین‌تر و فضای کابین جادار و خصلت‌های بیرون جاده‌ای (بخصوص در نسخه دو دف) نظر طرفداران متفاوتی را به خود جلب خواهد نمود.
پژو 2008 یا رنو داستر سوزوکی ویتارا هم به لطف اعتبار برند و پیشرانه 2.4 لیتری و یک ستاره ایمنی بیشتر و چند آپشن اضافه، همه جوره دست داستر را از پشت بسته اما با این حال قیمت گران‌تر این محصول به داستر کمک خواهد کرد تا رقابت را مقداری عادلانه‌تر کند چراکه محصول رنو اختلاف قیمت زیادی با SUV سامورایی‌ها دارد.
اما جدیدا یک رقیب قدر روسی با نام یوآز پاتریوت هم به بازارمان معرفی شده که در خصوص زمختی و سادگی حتی از داستر هم پیشی گرفته اما به لطف موتور قدرتمند و شاسی مستقل و زیربندی قرص و محکم آفرودی قابلیت‌های بیرون جاده‌ای بسیار برتری از خود نشان میدهد. هرچند مشکلاتی مثل دندهای بودن گیربکس، گمنام بودن برند و شرایط نامشخص خدماتی باعث شده که داستر همچنان طرفدار بیشتری در بازار داشته باشد.
البته اگر جان‌سخت بودن و خصلت‌های آفرودی برایتان اولویت نداشته باشد میتوانید با بودجه کم و بیش مشابه به سراغ انواع و اقسام کراس‌اوورهای تک دیفرانسیل چینی نظیر چری تیگو 7، دیگنیتی، فیدلیتی، هایما S7 توربو پلاس و... بروید تا از ظاهر و کابین زیباتر و امکانات بیشتر بهره‌مند گردید.
