ماشین تیوولی فایتر

سانگ‌یانگ تیوولی یک کراس‌اوور کامپکت شهری است که حتی در نسخه‌ دودیفرانسیل نیز توانایی آفرود خاصی از خود نشان نمیدهد و در نتیجه نباید به هیچ عنوان از مدل‌های تک‌دیفرانسیل، انتظار بیراهه‌نوردی را داشته باشیم. با این حال نکات مثبت فراوان نظیر: کیفیت ساخت مناسب، طراحی زیبا، فضای قابل قبول کابین و همچنین آپشن‌های جانبی کافی باعث محبوبیت این محصول شده‌اند. بخصوص که سابقه و اعتبار برند سانگ‌یانگ نیز از بسیاری از رقبای چینی حاضر در این رده بالاتر می‌باشد و در شرایطی که بدلیل تحریم‌ها، اکثر خودروسازان مطرح از بازارمان رفته‌اند، عرضه یک محصول صفرکیلومتر غیرچینی به نوعی برایمان غنیمت محسوب می‌شود. ضمناً در نسخه فایتر یا همان توربو، مشکل اصلی تیوولی که مربوط به بحث شتاب‌گیری و کشش متوسط در سربالایی‌ها بود، به طور کامل برطرف شده و حالا میشود اعتراف کرد که با یک کراس‌اوور اسپرت با قابلیت‌های حرکتی مناسب روبرو هستیم. البته در این بین افزایش حساسیت پیشرانه GDI توربو به کیفیت و اکتان بنزین در کنار اختلاف قیمت نسبتاً زیاد مدل فایتر با نسخه اتمسفریک، از جمله مشکلاتی هستند که ممکن است خریداران را دچار شک و تردید نمایند. ضمناً با توجه به افزایش قابل توجه قدرت و گشتاور ماشین در نسخه توربو، شایسته بود این مدل با سیستم AWD روی خط تولید قرار گیرند تا شاهد هندلینگ بهتر و کنترل بیشتر در مسیرهای مختلف باشیم که متاسفانه به هر دلیل این اتفاق فعلاً رخ نداده است. در خصوص ایمنی هم باید گفت که سانگ‌یانگ تیوولی موفق شده با اصلاحات صورت گرفته به 4 ستاره موسسه Euro-NCAP دست یابد که در قیاس با رقبای گمنام چینی امتیاز مناسبی به حساب می‌آید اما در برابر حریفان 5 ستاره نظیر رنو کپچر و پژو 2008، در رتبه پایین‌‎تری قرار می‌گیرد. از دیگر ویژگی‌های متوسط ماشین می‌توان به مواردی نظیر کیفیت متریال کابین، هندلینگ، سواری و فضای صندوق عقب اشاره نمود.

با ورود به داخل کابین تیوولی توربو با فضایی مشابه با نسخه سولار مواجه میشویم که در آن داشبورد به اصطلاح جدید و نمایشگر بزرگ‌ مرکزی خودنمایی می‌کنند. خطوط کلی داشبورد زیبا و قدرتی ترسیم شده‌اند و با تیپ ظاهری ماشین هم‌خوانی دارند؛ همچنین طراحی جالب دریچه‌های تهویه و کنسول میانی در ترکیب با فرمان خوش‌دست، نشانگرهای اسپرت و آپشن‌های جانبی پرشمار، فضایی مدرن را پیش رویمان قرار داده‌اند. البته کیفیت متریال مورد استفاده چندان عالی نیست اما میتواند شما را راضی نگاه دارد، بخصوص که اکثر مالکین تیوولی از سطح ماندگاری و دوام قطعات ماشین تا حد زیادی راضی بوده و هستند. صندلی‌ها نیز از فرم قابل قبولی برخوردارند و به نسبت ابعاد کلی ماشین فضای نسبتاً خوبی در اختیار قرار می‌دهند، هرچند در این رده قیمتی می‌توان به کراس‌اوورهای بزرگ‌تر و جادارتر نیز دسترسی داشت که برای استفاده‌های خانوادگی گزینه‌های بهتری به حساب می‌آیند.

سانگ‌یانگ تیوولی ظاهری زیبا و عامه‌پسند دارد که در آن سلیقه اکثریت مخاطبین مد نظر قرار گرفته. در واقع تیوولی نه مثل رنو کپچر از طرح کاملاً ظریف و فانتزی استفاده کرده و نه مثل امثال داستر در خشونت و قلدری زیاده‌روی نموده بلکه چهره‌ای بینابین را به تصویر کشیده است که با سلیقه عموم مردم جور در می‌آید. ظاهر جعبه‌ای و خطوط شکسته بکار رفته در بدنه، چهره ماشین را به شاسی‌بلندهای واقعی نزدیک نموده‌اند و همزمان حالت خاص سقف، چراغ‌های جذاب، گلگیر برجسته عقب و رینگ‌های خوش‌استایل ماشین، مقداری جاذبه‌های اسپرتی را چاشنی کار کرده‌اند. نسخه فایتر از نظر ظاهری تفاوت چندانی با سولار‌ تنفس‌طبیعی ندارد و صرفاً در جزئیاتی نظیر رنگ مشکی رینگ‌ها و قاب آینه‌ها و نوشته TGDI از آن مدل تشخیص داده می‌شود اما در نسخه اسپشیال گرافیک داخلی چراغ‌های جلو مورد بازنگری و تغییر قرار گرفته‌اند و مه‌شکن‌های سه‌تایی به جذابیت‌های ظاهری خودرو افزوده‌اند.

مالکین سانگ‌یانگ تیوولی تقریباً از همه چیز خودروشان راضی بودند به غیر از شتاب و کشش در سربالایی‌های شدید؛ در واقع توانایی‌های حرکتی نسخه اتمسفریک، صرفاً برای رفع نیازهای معمول خانوادگی و ترددهای شهری کافی به نظر می‌رسید و هرگز عاشقان شتاب و سرعت را خشنود نمی‌کرد. اما در نسخه فایتر این مشکل به کل برطرف شده و پیشرانه 1.5 لیتری GDI توربوشارژر جدید، شرایط متفاوتی را برای فرزند رامک‌خودرو رقم زده است. این انجین 4 سیلندر 16 سوپاپ میتواند در بهترین حالت 163 اسب‌بخار قدرت (دور موتور 5500) و 280 نیوتن‌متر گشتاور (دور موتور 1500) تولید نماید که اختلاف معناداری با نسخه اتمسفریک به حساب می‌آید. نکته مهم دیگر اینکه گشتاور پیشرانه توربو در دور موتور بسیار پایین‌تر اوج می‌گیرد و تمامی این موارد به بهبود محسوس شتاب و کشش و همچنین کاهش مصرف سوخت منتهی خواهند شد. ضرائب گیربکس 6 سرعته اتوماتیک هم متناسب با پیشرانه اصلاح گردیده تا در نهایت به شتاب صفر تا صد رسمی 9 ثانیه دسترسی داشته باشیم که چیزی در حدود 3 ثانیه سریع‌تر از مدل تنفس‌طبیعی است. تازه با توجه به ارتفاع زیاد تهران از سطح دریا و عدم حساسیت پیشرانه‌های توربو به این مسئله، بعضاً شاهد تفاوت حتی بیشتر هم (در شهرهای مرتفع) هستیم. اما برای رسیدن به این همه مزایا باید مشکلاتی را تحمل کرد. اولین و مهم‌ترین مورد بحث اختلاف قیمت می‌باشد و بعد از آن نگرانی از بابت حساسیت بالاتر موتورهای GDI توربو مطرح می‌گردد. در واقع با توجه به کمبود بنزین سوپر و اکتان‌های اصل قابل اعتماد در بازار کشورمان، نگهداری از خودروهای مجهز به فن‌آوری توربو دردسرهای بیشتری خواهد داشت. حتی برای سرویس‌های دوره‌ای نیز باید دقت و وسواس بیشتری به خرج دهید وگرنه با استهلاک بالاتر نسبت به نمونه اتمسفریک روبرو می‌شوید.

لیست آپشن‌های تیوولی فایتر شامل مواردی نظیر: کیسه هوا برای راننده و سرنشین کناری بهمراه ایربگ‌های جانبی و پرده‌ای، ترمزهای مجهز به ABS, EBD و سیستم ترمز کمکی، کنترل کشش و پایداری هوشمند، کنترل حرکت در سربالایی و سرازیری، کروزکنترل، سنسورهای پارک، فرمان برقی حساس به سرعت، دیلایت و اتولایت، نمایشگر 9 اینچی مرکزی مجهز به منوی فارسی، دوربین دنده عقب، سیستم ورود و استارت بدون کلید، صندلی‌ها دارای روکش چرمی در قسمت جلو مجهز به گرمکن، آینه الکتروکرومیک وسط، آینه‌های تاشوبرقی جانبی، برف‌پاک‌کن هوشمند، سیستم پایش فشار باد تایرها و مواردی از این دست می‌شود که هرچند در برابر رقبای چینی کمبودهایی دارد اما به نسبت امثال پژو 2008 کامل به نظر می‌رسد. البته در مدل اسپشیال صندلی‌های جلو به تنظیمات برقی، سردکن و گودی کمر تجهیز شده‌اند و آپشن‌های دیگر نظیر: رادار هشدار نقاط کور، شارژر وایرلس و تهویه مطبوع اتوماتیک دوکاناله نیز داخل ماشین به چشم می‌خورند تا دیگر جای گله و شکایتی باقی نماند.

با هزینه‌ مشابه یا بعضاً کمتر می‌توان کراس‌اوورهای سایز بزرگ‌تر چینی نظیر: فیدلیتی پرایم، دیگنیتی، چری تیگو 7 و KMC K7 را خریداری کرد که هرچند اعتبار برند و سابقه سانگ‌یانگ را ندارند و از نظر توانایی‌های حرکتی هم به پای تیوولی فایتر نمی‌رسند، اما برای استفاده‌های چندمنظوره و خانوادگی گزینه‌های جادارتر و مناسب‌تری خواهند بود. حتی خودرو نیمه‌لوکس و جذابی مثل دی اس 6 هم در همین رده قیمتی قرار دارد که از لحاظ کیفیت ساخت و خصلت‌های لاکچری یک سر و گردن بالاتر از تیوولی قرار می‌گیرد. هرچند نباید از یاد برد که نماینده رامک‌خودرو تولید روز می‌باشد و از شرایط خدماتی به مراتب بهتری بهره می‌برد حال آنکه عرضه DS در کشورمان فعلاً متوقف شده و اندک مدل‌های صفر کیلومتر موجود هم مربوط به تولید سال 2018 میلادی می‌باشند. خودرو بعدی پژو 2008 نام دارد که با یک ستاره ایمنی بالاتر و شتاب و قابلیت‌های دینامیکی برتر و قیمت مناسب‌تر رقیب شایسته‌ای نشان میدهد؛ هرچند از نظر سطح تجهیزات جانبی به پای نماینده سانگ‌یانگ نخواهد رسید و با توقف عرضه، آینده خدماتی نامعلومی خواهد داشت. راستی نیسان جوک را هم از قلم نیندازیم. البته نماینده نیسان فقط در تیپ پایه تنفس‌طبیعی آن هم تولیدی سال 2017 می‌تواند از نظر قیمتی با تیوولی اسپشیال رقابت کند و از این رو قادر نیست در بحث توانایی‌های حرکتی و آپشن‌های جانبی عرض‌اندام شایسته‌ای داشته باشد؛ اما با این حال هنوز هم یک ستاره ایمنی بالاتر، اعتبار برند برتر و استهلاک پایین‌تر از جمله مزیت‌هایی هستند که ممکن است نظر برخی را به سمت جوک بازگردانند.