آشنایی با استاندارد آلایندگی EEV در خودروهای دیزلی

استانداردهای آلایندگی اروپا، میزان مجاز انتشار گازهای آلاینده برای خودروهای صفر کیلومتر را تعیین می کنند. کسب این استانداردها برای هر خودرو صفر کیلومتری که کارخانه سازنده قصد دارد آن را در بازار اروپا به فروش برساند، الزامی است. این استانداردها از سال 1993 و با معرفی استاندارد یورو 1 معرفی شدند و اکنون پس از مدتی فعالیت، شاهد ارایه استاندارد یورو 6 برای وسایل نقلیه مسافری وتجاری سبک هستیم که از سال 2014 برای این دسته از خودروها ارایه می گردد. در اکثر تولیدات خودرویی کشورمان نیز شاهد استفاده از این استانداردها برای محصولات سبک و سنگین هستیم.
اگر مشخصات فنی برخی خودروهای دیزلی، نظیر کمپرسی آمیکو 2631 یا کامیون کشنده ولوو FM460 را بررسی کرده باشید، حتما به یک عبارت برخورده اید و آن استاندارد آلایندگی Euro 5 EEV است. در این مطلب قصد داریم کمی در مورد این استاندارد صحبت کنیم. استاندارد آلایندگی EEV به عنوان یک نقطه شروع برای تدوین استاندارد آلایندگی یورو 6 برای خودروهای دیزلی محسوب می شود. از تهیه و تدوین استانداردهای آلایندگی یورو 4 و ویورو 5 ، بیش از دو دهه می گذرد. هر دوی این استانداردها برای خودروهای سنگین در سال 1999 توسط مقامات اتحادیه اروپا تدوین شدند که استاندارد یورو 4 کمی بعد و استاندارد یورو 5 برای خودروهای دیزلی، در سال 2008 به تولیدکنندگان اروپایی و غیر اروپایی ابلاغ شد.
پس از گذشت مدت زمان زیادی از تدوین و ابلاغ استاندارد یورو 5 برای خودروهای دیزلی از سوی اتحادیه اروپا، فعالان محیط زیست بروکسل را متهم به کم کاری و عقب افتادن از روند حفظ هوای پاک کردند. بخشی از این کم کاری و تاخیر، مربوط به فرصت های متعددی می شود که اتحادیه اروپا، به خودروسازان برای تجهیز و توسعه خطوط تولید خود داد. از همین رو، اتحادیه اروپا یک برچسب اضافی را برای استاندارد آلایندگی یورو 5 معرفی کرد که EEV نامیده می شود و بسیاری آن را یورو 5 پلاس می خوانند.
مطابق برچسب اضافه EEV که به استاندارد یورو 5 اضافه می شود، سطح آلایندگی خودروهای دیزلی برای انتشار نیتروژن اکسید بدون تغییر و در حد دو گرم بر کیلووات ساعت باقی می ماند، اما حد انتشار ذرات جامد یا PM سختگیرانه تر شده و اکنون خروجی ذرات جامد از اگزوز خودرو دیزلی مربوطه، باید کمتر از 0.02 گرم در هر کیلووات ساعت باشد. پایین یا بالا بودن سطح ذرات معلق خروجی از اگزوز خودروهای دیزلی، از شفافیت دود اگزوز مشخص می شود. استنشاق این ذرات می تواند قلب و ریه ها را شدیدا تحت تاثیر قرار دهد و باعث بروز مشکلات بیشتری در آینده شوند. PM یا ذرات معلق، ترکیبی پیچیده از قطعات جامد کوچک و قطراتی از مایعات است که در هوا معلق هستند.
تا زمان اجرایی شدن استاندارد یورو 4 در سال 2005، استاندارد EEV تا حد زیادی توسط خودروسازان نادیده گرفته شد، اما با ارایه سیستم های الکترونیکی مدیریت سیستم سوخت، و افزوده شدن فیلترهای ذرات دیزلی یا DPF به خودروهای جدید، خودروهای دیزلی به طور طبیعی به استاندارد EEV دست پیدا کردند. پس از اجرایی شدن استاندارد آلایندگی یورو 5 برای خودروهای دیزلی که آنها را ملزم به کاهش 33 درصدی انتشار ذرات معلق می کرد، خودروسازان عملا ملزم به پیروی از استاندارد EEV و نصب فیلترهای ذرات دیزلی یا DPF شدند. عبارت DPF را می توانید در قسمت پشتی یا جلویی اتوبوس های شهری اسکانیا، موسوم به اسکانیا آریان، و قسمت جانبی اتوبوس های بین شهری اسکانیا مارال مشاهده کنید که نشان دهنده استفاده از این فیلتر برای کاهش ذرات معلق خروجی از اگزوز است.
نخستین شرکتی که موفق به کسب استاندارد EEV برای محصولات خود شد، شرکت خودروسازی DAF بود و پس از آن، دیگر شرکت ها نیز اقدام به کسب این استاندارد کرده اند. در بین خودروسازان داخلی نیز، شرکت ارس خودرو دیزل موفق شده تا علاوه بر کسب استاندارد آلایندگی یورو 5 برای کمپرسی آمیکو 2631 ، محصول جدید خود، استاندارد EEV را نیز برای این خودرو کسب نماید.