تابستان دو سال پیش بود که رنو قرارداد همکاری مشترک خود با سازمان گسترش و نوسازی صنایع ایران (ایدرو) را امضا کرده و قرار شد در اوایل سال ۲۰۱۸ طرفین وارد فاز اجرایی تولید شود. به همین منظور قرار شد سایت بن رو که در شهرستان ساوه بوده و متعلق به سایپاست در اختیار این خودروساز قرار گیرد تا رنو نیز آن را به تجهیزات مورد نیاز خود مجهز کرده و تولید محصولات جدید را کلید بزند. در همان ابتدا مسئولین
سایپا مخالفت خود را نسبت به این موضوع اعلام کرده و اولین مانع بزرگ بر سر راه اجرایی شدن قرارداد رنو گذاشته شد.
به نقل از دنیای اقتصاد، پس از مدتی اعلام شد که سایپایی‌ها این موضوع را پذیرفته و در ازای تولید دو محصول جدید رنو در خط تولید خود، برگه انتقال مالکیت سایت بن رو به رنو را امضا خواهند کرد اما این اتفاق هرگز رخ نداد. گفته می شود که قرار بود رنو در ازای دریافت این سایت مبلغی را به حساب سایپا واریز کند که با خروج آمریکا از برجام این واریز تعلیق شد.
در همین رابطه بیوک علیمرادلو، مدیر پیشین پروژه رنو در کشورمان عنوان کرد فرانسوی ها در سال ۲۰۱۶ به وزارت صنعت، معدن و تجارت پیغام دادند که به دنبال آن اند که در ایران سرمایه‌گذاری کنند و این کار را در قالب همکاری مشترک پیش خواهند برد.
علیمرادلو در ادامه توضیح داد که روند مذاکرات با رنو به دلیل بی مهری دو خودروساز بزرگ کشور ما چندان مطلوب پیش نرفت و به مرور وزارت صمت استراتژی مذاکره را تغییر داد. بر اساس استراتژی جدید وزارت صمت قرار شد که سایپا با رنو مذاکره کرده و ایران
خودرو نیز همکاری خود را با پژو پیش برود. اما از آنجا که سایپایی‌ها تمایل چندانی به همکاری با رنو نشان نداده و این کمپانی در برنامه‌های توسعه آن ها جایی نداشت مذاکرات چندان مطلوب پیش نرفت. سایپا به دنبال مشارکت با سیتروئن فرانسه و چانگان چین بوده و مذاکراتی نیز با آنها انجام داده بود. رنو وقتی متوجه شد سایپا با وجود توافق قبلی مبنی بر اینکه طرفین (رنو و سایپا) در دوران مذاکرات دوجانبه، با خودروساز دیگری مذاکره نکنند، به سراغ شرکت‌های دیگر نیز رفته، خواستار بازنگری در مدل مذاکرات شدند. سناریوی‌های مختلفی نوشته شد و ایران‌خودرو و سایپا پیشنهادهایی را برای مشارکت با رنو دادند که هیچ‌کدام مطلوب این خودروساز نبود. در نهایت قرار شد سازمان گسترش و نوسازی صنایع ایران کار را به‌دست بگیرد و وارد مشارکت با رنو شود و در آینده سهام خود را واگذار کند. مذاکرات میان ایدرو و رنو جلو رفت و بالاخره در سال ۲۰۱۷ قراردادی سه‌جانبه (میان ایدرو، رنو و بخش خصوصی) امضا شد که طبق آن، ۶۰ درصد سهام به رنو تعلق پیدا کرد و ایدرو و بخش خصوصی نیز هر کدام ۲۰ درصد سهم بردند.
اگرچه دلیل اصلی رفتن رنو از کشورمان تحریم ها بود اما به گفته علیمرادلو خودروسازان بزرگ کشور ما نیز تمایل چندانی به حضور این شرکت فرانسوی به صورت مستقیم در داخل ایران نداشتند. حضور مستقل رنو در کشور ما درهای صادرات خودرو را به روی ما باز می کرد و رقابت شدیدی بین خودروسازان داخلی و دیگر کمپانی های مطرح جهانی شکل می گرفت. رنو بسیار اصرار داشت که سایت بن رو را در اختیار بگیرد. زمانی که قرار شد این سایت با قیمت خوبی توسط فرانسوی ها خریداری شود بن رو زیان ده بوده و عملا این موضوع به نفع سایپا بود. اما سایپایی ها همچنان با انتقال مالکیت سایت بن رو مخالفت کرده و دلیل آن هم این بود که نمی خواستند کارخانه خود را به رقیب بدهند. آن هم رقیبی که محصولات رقابتی بسیاری تولید می کند.
مدیر پیشین پروژه رنو در کشورمان در ادامه افزود به هر صورت نباید خودروسازان داخلی را از نظر قدرتی که دارند به خصوص قدرت اقتصادی دست کم گرفت. در این ماجرا نمایندگان مجلس نیز پشتیبان
ایران خودرو و سایپا بودند. در نهایت رنو به دلیل تهدید آمریکایی ها سطح فعالیت خود در کشورمان ران به صفر رساند و از ایران خارج شد. حضور این شرکت فرانسوی می‌توانست صنعت خودروسازی کشور را از بحران نجات دهد و این صنعت را یک قدم به جلو ببرد.
علیمرادلو توضیح داد که بسیاری در ابتدا فکر می‌کردند که رنو قرار است دو محصول قدیمی خود را در کشور ما تولید کند. اما این طور نبود رنو به دنبال آن بود که در کارخانه بن رو نیوداستر یا داستر جدید را تولید کرده و راهی جاده های کشورمان کند. قرار بود دومین محصول تولیدی نیز یک خودرو ۱۰۰ درصد ایرانی با نام آذر باشد. آذر در واقع مدلی بود شبیه مدل X۴ بی‌ام‌دبلیو که عقب آن بالا کشیده بود. «آذر» در حال حاضر قرار است با نام «آرکانا» در روسیه به تولید برسد. رنو در کنار طراحی این محصول برای ایران، صادرات آن را نیز دنبال می‌کرد و حتی قرار بود مرکز تحقیقات و مهندسی نیز در کشور احداث کند.
وی در انتها یادآور شد که رنویی ها تا به امروز ۶۰ میلیون یورو برای حضور مستقل در کشور ما هزینه کرده اند و به نظر می‌رسد در صورت لغو تحریم‌ها آنها برنامه دارند به ایران بازگردند زیرا بازار ما بازار بسیار خوبی برای آنها به شمار می رود و هر حال صنعت خودروی کشور ما نیز از زیرساخت‌های مناسبی برخوردار است.
