ماشین سانگ یانگ موسو

ورود ماشین موسو به بازار ایران به سال 1382 شمسی باز می‌گردد. دهه‌ای که برای بازار ایران، یکی از درخشان‌ترین دوران خودرویی به شمار می‌رود. بسیاری از خودروهای اروپایی و ژاپنی در این سال‌ها وارد کشور شدند و همین موضوع باعث شد تا سانگ یانگ موسو چندان مورد توجه بازار داخلی قرار نگیرد. این خودروساز کره‌ای در اواخر دهه 90 میلادی، همکاری گسترده‌ای با کمپانی مرسدس بنز آغاز کرد و تولید ماشین موسو اولین حاصل این همکاری محسوب می‌شود؛ بنابراین مشخصات موسو در بخش قوای فنی، شباهت بسیاری با محصولات مرسدس دارد.

نمای سه رخ عقب سانگ یانگ موسو

همانطور که اشاره شد ماشین موسو قدیمی با دو پیشرانه 6 سیلندر و چهار سیلندر عرضه شده که در بازار ایران، غالباً نسخه‌های 6 سیلندر با پیشرانه 3200 سی‌سی به چشم می‌خورد. این نسخه در دو تیپ پایه و آپشنال به فروش رسیده که نسخه آپشنال به امکانات بیشتری همچون سانروف برقی و تریم چرمی مجهز شده است. با توجه به اینکه در سال‌های اخیر، حجم عظیمی از کراس‌اوورهای چینی، اروپایی، ژاپنی و حتی کره‌ای وارد بازار داخلی شده است، سانگ یانگ موسو انتخاب کسی خواهد بود که به دنبال تجربه سواری نرم با چاشنی کلاسیک می‌گردد و خرید این شاسی‌بلند کره‌ای در بازار فعلی، چندان منطقی به نظر نمی‌رسد.

در بخش داخل موسو نیز طراحی عجیبی منتظر شما نیست. در اولین دیدار، داشبورد خودرو شاید شما را یاد خودروهایی همچون پژو 405 و دیگر خودروهای هم‌دوره بی‌اندازد. خبری از نمایشگر مالتی‌مدیا، نورپردازی داخلی و امکاناتی از این قبیل نیست؛ البته کسی انتظار ندارد که خودرویی با سن بیش از 30 سال، مجهز به چنین امکاناتی باشد. دو عدد خروجی هوا در دو طرف یک ساعت دیجیتالی در بخش مرکزی داشبورد به چشم می‌خورد که در قسمت پایینی آنها، دکمه‌های مربوط به تنظیم سیستم دیفرانسیل و مه‌شکن و... قرار گرفته است.

نمای داخل سانگ یانگ موسو

همانطور که اشاره شد، در نسخه آپشنال سانگ یانگ موسو 3200 صندلی‌های خودرو از پوشش چرمی استفاده می‌کنند، اما در نسخه پایه، صندلی‌ها از جنس پارچه است. از طرف دیگر طرح چوب به کار رفته در داخل کابین، تنها به بخش کنسول میانی و رودری‌های خودرو خلاصه می‌شود و در سمت راست داشبورد مشاهده نمی‌شود که در صورت استفاده، می‌توانست جلوه بصری جذاب‌تری را برای سرنشینان فراهم کند. اما با تمامی ایراداتی که به خودرو موسو وارد می‌شود، فضای جادار داخل کابین و همچنین صندوق عقب، می‌تواند به خوبی از عهده یک خانواده چهار نفره و پنج نفره برآید و هیچ مشکلی از این جهت نخواهید داشت. ظرفیت صندوق عقب سانگ یانگ موسو به 780 لیتر می‌رسد که با خواباندن صندلی‌های ردیف عقب، این ظرفیت تا 1910 لیتر قابل افزایش است!

سانگ یانگ موسو یقیناً یکی از جدی‌ترین نمایندگان طراحی دهه نودی در صنعت خودرو است؛ بدنه‌ای زاویه‌دار، چراغ‌های هالوژنی خمیده، مه‌شکن‌های گرد بزرگ و جلوپنجره کوچک با خطوط ساده عمودی که انگار از دل کاتالوگ‌های سال ۱۹۹۵ بیرون آمده است. بهترین مشخصه طراحی ماشین موسو را می‌توان در ابعاد بزرگ این خودرو جست‌وجو کرد. این ابعاد کمک می‌کنند تا در بخش داخل موسو نیز فضای مناسبی برای سرنشینان و حمل وسیله‌های مورد نیاز داشته باشید.

نمای جانبی ماشین موسو

در نمای جانبی، رینگ‌‌های 15 اینچی با طراحی ساده‌ای به چشم می‌خورد که در بسیاری از شاسی‌بلندهای آفرودی آن دوره مشاهده می‌شد. فاق ۷۰ میلی‌متری لاستیک‌ها در حالت استاندارد، نه‌تنها تناسب بصری چرخ و بدنه را حفظ می‌کند، بلکه انعطاف و ضربه‌گیری لازم را برای عبور از مسیرهای ناهموار فراهم می‌سازد و توانایی‌های آفرودی موسو را تقویت می‌کند. همان طراحی جعبه‌ای با خطوط صاف در بخش عقب سانگ‌یانگ موسو نیز تکرار شده و چراغ‌های مستطیلی بزرگ، ترکیب طراحی این خودرو را تمام می‌کنند.

باتوجه به تیراژ بیشتر نسخه 6 سیلندر موسو، در این بخش به مشخصات فنی موسو 3200 پرداخته می‌شود. موتور موسو ۳۲۰۰ همان پیشرانه استفاده شده در خودرو مرسدس بنز E320EL است که یک موتور 6 سیلندر 3.2 لیتری با تنفس طبیعی است و می‌تواند حداکثر 220 اسب بخار قدرت و 307 نیوتن متر گشتاور را تولید کند. این موتور در ترکیب با گیربکس چهار سرعته اتوماتیک مرسدس بنز، قدرت تولیدی را با سیستم AWD یا تمام چرخ محرک به چرخ‌های جلو منتقل می‌کند.

تصویر موتور موسو

نقطه ضعف موتور موسو بهره‌گیری از تکنولوژی قدیمی شرکت مرسدس بنز است. این پیشرانه به دلیل حجم بالای خود، مصرف سوخت موسو را در حالت ترکیبی به حدود 12.5 لیتر در هر 100 کیلومتر می‌رسد. همچنین وزن 1920 کیلوگرمی خودرو باعث می‌شود که در رانندگی‌های شهری، مصرف بنزین موسو 3200 تا ارقام 17 لیتر و 18 لیتر نیز برسد که به هیچ عنوان با استانداردهای فعلی، قابل قبول نیست.

ابعاد موسو برای علاقمندان به این خودرو، در جدول زیر قابل مشاهده است:

همانند دیگر بخش‌های خودرو در بخش آپشن‌های رفاهی و ایمنی نیز نباید از سانگ یانگ موسو انتظار بالایی داشت.
مهمترین امکانات موسو شامل سیستم کنترل کشش و پایداری، ترمز ABS، ترمزهای دیسکی جلو و عقب، یک عدد کیسه هوا برای راننده، تنظیم برقی شیشه بالابر و آینه‌های جانبی، حالت‌های رانندگی 2H، 4H و 4L اشاره کرد. همچنین در نسخه فول موسو ۳۲۰۰ امکاناتی همچون تریم چرم صندلی‌ها و سانروف برقی نیز مشاهده می‌شود.

سانگ یانگ موسو یکی از شاسی‌بلندهای دو دیفرانسیل کره‌ای بازار داخلی به شمار می‌رود که به دلیل استفاده از شاسی مستقل، سیستم انتقال قدرت دو دیفرانسیل، پیشرانه تنفس طبیعی و ارتفاع مناسب از سطح زمین قابلیت‌های جذابی برای رانندگی آفرودی ارائه می‌دهد. همچنین باتوجه به اینکه هنگام نگارش متن فوق (آذر ماه 1404) قیمت موسو در بازار، حدود یک میلیارد تومان (نسبت به مدل و کارکرد متفاوت) اعلام می‌شود که برای یک خودرو آفرودی، رقم ناچیزی به شمار می‌رود. بنابراین نمی‌توان رقبای چندانی در این رنج قیمتی برای ماشین موسو متصور شد. با این وجود میتسوبیشی پاجرو و نیسان پاترول قدیمی را می‌توان جزو معدود رقبای سانگ یانگ موسو در ایران دانست.
همچنین تویوتا لندکروزر اتاق 100 نیز با مدل‌های 1998 تا 2007 می‌تواند در سگمنتی مشابه با ماشین موسو قرار بگیرد؛ اما به دلیل اختلاف قیمت فاحشی که این دو خودرو با یک‌دیگر دارند، نمی‌توان آنها را رقیب معرفی کرد. در خصوص خودروهای صفر کیلومتر دو دیفرانسیل بازار نیز، خودرویی همچون BAW 212 یک شاسی‌بلند دو دیفرانسیل چینی محسوب می‌شود که این خودرو نیز به دلیل قیمت بالاتر، نمی‌تواند رقیب موسو به حساب آید.

برخی از رقبای خودرو موسو در جدول زیر آورده شده‌اند و می‌توانید مشخصات این خودروها را با یک‌دیگر مقایسه کنید:

سانگ یانگ موسو و میتسوبیشی پاجرو، دو شاسی‌بلند دو دیفرانسیل 6 سیلندر بازار داخلی محسوب می‌شوند که نسبت به دیگر خودروهای آفرودی با موتورهای حجیم، قیمت به مراتب پایین‌تری دارند. البته در حال حاضر، قیمت پاجرو در بازار کمی بالاتر از موسو معامله می‌شود. سانگ‌یانگ موسو پیشرانه‌ای 3.2 لیتری، ۶ سیلندر با تنفس طبیعی دارد که ۲۲۰ اسب بخار قدرت و ۳۰۷ نیوتن متر گشتاور تولید می‌کند. انتقال نیرو به چهارچرخ (دو دیفرانسیل) بوده و با گیربکس پنج سرعته دستی یا چهار سرعته اتوماتیک در بازار موجود است. شتاب صفر تا ۱۰۰ آن حدود ۹.۸ ثانیه و حداکثر سرعت ۱۸۰ کیلومتر بر ساعت است. وزن نزدیک به ۱۹۲۰ کیلوگرم و ابعاد تقریباً ۴۷۱۵ میلی‌متر طول، ۱۸۶۴ میلی‌متر عرض و ۱۷۳۵ میلی‌متر ارتفاع دارد. مصرف سوخت ترکیبی موسو به ۱۲.۵ لیتر در هر 100 کیلومتر می‌رسد. در مقابل، پاجرو با حجمی نزدیک به ۳۸۰۰ سی‌سی و ۶ سیلندر ۲۴ سوپاپه عرضه می‌شود. قدرت اعلامی آن ۲۵۰ اسب بخار و 329 نیوتن متر گشتاور است. این نیرو تولیدی از طریق سامانه دو دیفرانسیل منتقل می‌شود. گیربکس پاجرو معمولاً ۵ دنده اتوماتیک تیپ‌ترونیک است. حداکثر سرعت برای پاجرو ۲۰۰ کیلومتر بر ساعت عنوان شده و مصرف سوخت ترکیبی آن حدود ۱۳.۷ لیتر در هر 100 کیلومتر است.
موسو اگرچه در دوران خودش خودرو مدرنی به حساب می‌آمد، اما در مقایسه با استانداردهای امروزی، چندان مقبول نخواهد بود. کیسه هوا فقط برای راننده موجود است، سیستم صوتی محدود به رادیو و پخش CD بوده و تهویه مطبوع دستی همراه با تنظیم برقی آینه‌ها، شیشه‌های برقی و سانروف برقی امکانات تکمیلی آن را تشکیل می‌دهند. ترمزهای دیسکی به همراه سیستم‌های کمکی همچون ABS و سیستم کنترل کشش و پایداری هم برای افزایش ایمنی لحاظ شده‌اند. فضای داخل کابین جادار است و صندوق عقب تقریباً ۷۸۰ لیتر حجم دارد، که با خواباندن صندلی‌ها تا حدود ۱۹۱۰ لیتر قابل گسترش است.
پاجرو، با توجه به رده و بازار هدف خود، تجهیزات کمتری ارائه می‌دهد. تجهیزاتی همچون کیسه هوا برای راننده و سرنشین جلو، ترمز ABS، سانروف و تنظیم برقی صندلی راننده در این خودرو مشاهده می‌شود، اما خبری از سیستم کنترل کشش و پایداری نیست که با توجه به ارتفاع و وزن خودرو، تعادل کمتری نسبت به ماشین موسو در پیچ‌ها دارد.
به صورت کلی هر دو خودرو جزو شاسی‌بلندهای دهه 90 میلادی به شمار می‌روند که برای امروزه برای خرید آنها، باید دلایل خاص خود را داشته باشید؛ اما به صورت کلی، میتسوبیشی پاجرو با اصالت ژاپنی، هنوز هم حرف‌های بسیاری برای گفتن دارد، اما سانگ یانگ موسو با امکانات بیشتر و قیمت کمتر، می‌تواند گزینه جذاب‌تری باشد.