پژو 2008 یا رنو داستر؛ تست و مقایسه کراس‌اووهایی با طعم‌های کاملاً متفاوت

مقدمه

شاید ماشین‌های امروز ما در ظاهر اشتراکاتی باهم داشته باشند و هر دو جزو کراس‌اوورهای اروپایی بازار طبقه‌بندی شوند، اما در واقعیت این دو محصول با اهدافی کاملاً متفاوت ساخته شده‌اند و قرار است به دو سبک زندگی و سلیقه متضاد با یکدیگر خدمات‌رسانی نمایند. اگر در ادامه با خودروبانک همراه باشید ضمن آشنایی بیشتر با ویژگی‌های پژو 2008 و رنو داستر، با این تفاوت‌ها آشنا خواهید شد و احتمالاً در نهایت می‌توانید به راحتی نمونه هماهنگ با سلیقه و کارایی خود را انتخاب نمایید. البته اگر تورم افسار گسیخته و بازار نابسامان خودرویی این روزها، اجازه خرید ماشین را به شما بدهد!

معرفی کلی

رنو داستر یک محصول اقتصادی است که بیشتر برای بازار اروپای شرقی ساخته شده و در بسیاری از کشورها با برند داچیا عرضه می‌شود. اتومبیلی با قیمت مناسب (البته نه در کشور ما) و خصلت‌های کاملاً اقتصادی که تمامی تمرکزش روی بیشترین خدمت‌رسانی با کمترین توقع قرار گرفته و قصد دارد با حداقل هزینه و دردسر، کار صاحبش را راه بیندازد. خوب حالا کاری به این نکته دردناک نداریم که همین داستر جدیداً در کشورمان با برچسب قیمتی وحشتناکی خرید و فروش می‌شود که قشر ضعیف یا متوسط (که مثلاً بازار هدف این ماشین بوده‌اند) به هیچ عنوان توان خریدش را ندارند اما در هر صورت باز هم از نظر جان سخت بودن و هزینه‌های نگهداری در قیاس با بسیاری از کراس‌اوورهای موجود در این رده خصلت‌های اقتصادی بیشتری از خود نشان می‌دهد.

در طرف مقابل میدان هم پژو 2008 ایستاده، خودرویی پسابرجامی که با طراحی متفاوت و ویژگی‌های فنی بسیار خوب آمده بود تا کنار سایر محصولات پژو-سیتروئن، جان تازه‌ای در شاهرگ‌های آسفالته کشور جاری کند اما با کارشکنی همیشگی غربی‌ها پس از عرضه بسیار محدود از خط تولید ایکاپ ایران خودرو خارج شد تا همه طرفدارانش بجای لذت بردن از خودرو محبوب خود، در استرس دچار شدن به سرنوشت دارندگان پژو 407 قرار گیرند. به هر حال این محصول چالاک و خوش ساخت با وجود تمامی بدشانسی‌ها تا این لحظه محبوبیت خوبی بدست آورده و حالا که درب‌های واردات بسته هستند به عنوان یکی از معدود کراس‌اوورهای مدل بالا و به روز در کشور می‌تواند مورد توجه قرار گیرد.

طراحی ظاهری

در همین ابتدای کار و با دیدن استایل ظاهری ماشین‌ها می‌توان به تفاوت دیدگاه و شخصیتشان پی برد. رنو داستر با اندام زمخت و خشن، گویی لباس کار بر تن کرده و با توجه به قد بلندتر و چهره عبوس و ساده‌ای که دارد بیش از کراس‌اوورهای عادی، ظاهر یک شاسی بلند واقعی را به خود گرفته است. البته در این نسل شاهد یک فیس‌لیفت ظاهری جزئی هم هستیم و چراغ‌ها و جلو پنجره میهمان امروزمان نسبت به مدل قبلی جذاب‌تر شده‌اند اما با این حال فرم بسیار ساده درب‌ها و قسمت انتهایی اتومبیل، ترکیبی از محافظه‌کاری و دیدگاه‌های اقتصادی را فریاد می‌زنند و در نتیجه نمی‌شود داستر را اتومبیلی جذاب و خوش قیافه معرفی کرد. هرچند برای افرادی که به ابهت و خشونت اتومبیل بیش از ظرافت و زیبایی اهمیت می‌دهند ظاهر مردانه داستر جذابیت‌های خاص خودش را دارد ولی معمولاً طرفداران داستر این ماشین را بدلیل ویژگی‌های دیگر و نه زیبایی ظاهری انتخاب می‌کنند.

اما در طرف دیگر میدان با خودرویی نسبتاً ظریف با ظاهری فانتزی روبرو هستیم که بیش از آنکه به یک خودرو شاسی بلند شباهت داشته باشد، شبیه به یک خودروی استیشن جمع و جور به اضافه اندکی اِلمان فانتزی آفرودی است. البته دماغه نسبتاً پخ اتومبیل در تلفیق با ارتفاع کمی بالا آمده شاسی و روف ریل‌ها و فلاپ‌های پلاستیکی اطراف ماشین، ظاهر 2008 را مقداری خشن‌تر نموده‌اند اما بیش از این‌ها ویژگی‌های اسپرت ماشین خودنمایی می‌کنند و به نوعی می‌شود گفت که بر خلاف داستر ظرافت و جذابیت‌های فانتزی 2008 بر خشونتش می‌چربد. یکی از ویژگی‌های ظاهری خاص این فرزند پژو مربوط به شیشه‌های بزرگ کناری می‌شود که شاید کمی توازن ظاهری نیم رخ ماشین را بر هم زده باشند اما در عوض به دید کناری عالی و حس تسلط مناسب راننده منتهی شده‌اند.

پس در یک جمع‌بندی کلی باید گفت که اگر معیار بررسی زیبایی را بر مبنای تعاریف کلی از قبیل چشم و ابروی کشیده و ظرافت و خطوط سیال و روان قرار دهیم، بدون شک پژو 2008 برنده این قسمت خواهد شد اما از آنجایی که قرار نیست تفاوت سلایق نادیده گرفته شود باید اعتراف کرد که برخی افراد همین ظاهر خشن و قلدر داستر را به محصول پژو ترجیح می‌دهند.

طراحی داخلی

با ورود به داخل کابین میزان تفاوت‌ها حتی از قسمت بیرونی هم بیشتر می‌شود. البته همین ابتدای امر بگویم که طراحی داشبورد هیچ کدام از میهمانان امروزمان با سلیقه شخصی من جور در نمی‌آید چرا که طراحی داستر از نظر من زیادی ساده و قدیمی و است و دیزاین 2008 هم زیادی مدرن و متفاوت ساخته شده! پس مطمئن باشید که می‌توانم با رعایت اصل بی‌طرفی در مورد کابین این دو قضاوت کنم.

تصور می‌کنم حتی متعصب‌ترین طرفداران رنو و شاید حتی خود طراحان داستر هم معترف باشند که چیدمان داخلی محصولشان از سادگی و کمبود خلاقیت بسیار زیادی رنج می‌برد و از نظر جذابیت در برابر ظاهر مدرن و شیک 2008 حرفی برای گفتن ندارد. در واقع هر چقدر هم که بخواهم با بهانه خصلت‌های آفرودی "که تازه این ویژگی شامل داسترهای تک دف نمی‌شود" از محصول رنو طرفداری کنم باز هم نمی‌توانم روی طراحی قرون وسطی‌ای اهرم تعویض دنده و کنسول میانی سرپوش بگذارم. غربیلک فرمان، دریچه‌های تهویه و تودری‌ها نیز در نهایت بی‌ذوقی و بی‌سلیقگی ساخته شده‌اند و گویی هدف طراحان صرفاً کاهش هزینه تولید یا از سر باز کنی بوده است! نتیجه کلی به اتاقی قدیمی منتهی شده که نه فقط نسبت به 2008 بلکه در قیاس با اکثر ماشین‌های این رده نمره ضعیف‌تری دریافت می‌کند. متاسفانه جنس بسیار خشک پلاستیک‌های استفاده شده در کابین هم در افزایش حس اقتصادی بودن اتومبیل تاثیر گذاشته‌اند. البته این طراحی ساده و خشک و خشن علیرغم تمامی کمی و کاستی‌ها از طول عمر بسیار بالا بهره می‌برد و می‌توانید امیدوار باشید که داستر تا سالیان سال بدون افت کیفی و سر و صدای اضافه به شما خدمت‌رسانی خواهد نمود. ضمناً در بحث فضا هم محصول رنو بخصوص در قسمت عقبی کابین دلبازتری نسبت به رقیب ارائه می‌کند.

اما در سمت مقابل تیم طراحی پژو 2008 دقیقاً عکس داستر عمل کرده و به نوعی شور خلاقیت را درآورده است! در واقع شکی نیست که کابین محصول پژو بسیار زیباتر و چشم‌نواز‌تر از رقیب امروزش طراحی شده و از نظر کیفیت، به روز بودن و جذابیت‌های بصری حس بسیار بهتری به سرنشینان می‌دهد، اما با تمامی این تعاریف ممکن است فرم خاص طراحی داخلی 2008 با سلیقه برخی افراد جور در نیاید. مثلاً پشت فرمان 2008 بر خلاف عرف معمول، شما نشانگرهای پشت آمپر را از بالای غربیلک مشاهده خواهید نمود که از طرفی نزدیک به نشانگرهای HUD است و از طرف دیگر عادت به آن به مقداری زمان نیاز دارد. غربیلک فرمان هم مقدرای کوچک‌تر از حالت طبیعی طراحی شده تا دیدن نشانگرها از بالای آن راحت‌تر شود. طراحی کنسول میانی هم می‌توانست بهتر از این‌ها صورت بگیرد اما پژو ادعا کرده که این فرم جلو آمده و خاص در جهت بهبود ارگونومی و دسترسی ساده‌تر راننده صورت یافته که خوب در این صورت می‌توان با دید ارفاق به آن نگریست. میخواستم از طراحی سر دنده هم ایراد بگیرم که ناگهان یادآوری فرم وحشتناک سردنده داستر مرا از سخت‌گیری بیشتر روی 2008 پشیمان کرد و تصمیم گرفتم هر چه زودتر با بالا بردن دست محصول پژو به عنوان برنده بی‌چون و چرای این قسمت، بررسی کابین را به پایان برسانم.

امکانات رفاهی و ایمنی

پژو 2008 عرضه شده در کشور از امکاناتی نظیر ایربگ‌های جلو/جانبی/پرده‌ای، سیستم‌های ترمز و پایداری شامل ABS، EBA، ESP سامانه کمکی حرکت در سربالائی، کروزکنترل و محدودکننده سرعت، نمایشگر لمسی مرکزی، تهویه مطبوع اتوماتیک دو منطقه‌ای، چراغ‌ها و برف پاک کن اتوماتیک، آینه‌های جانبی برقی بهمراه سیستم تاشو، سنسور و دوربین دنده عقب و نشانگر باد لاستیک‌ها و چند گزینه دیگر برخوردار است. البته این لیست در قیاس با بسیاری از رقبای 2008 چندان کامل به نظر نمی‌رسد و مشتریان از محصول نسبتاً گران قیمت پژو بدلیل نداشتن سانروف، استارتر دکمه‌ای و روکش‌های چرمی شکایت دارند، ولی پژو امروز روی شانس است و رقیبی درویش مسلک در برابرش قرار گرفته که از نظر سطح امکانات اوضاع اسفناکی دارد. تیپ پایه یا همان PE داستر که به کل در بحث امکانات در تعطیلات به سر می‌برد و نسخه فول یا همان SE نیز با کمبودهایی نظیر ایربگ‌های جانبی و پرده‌ای و تهویه اتومات روبرو است. با این حال جای امیدواری است که حداقل گزینه‌هایی مثل کروز کنترل، کنترل کشش و پایداری الکترونیکی، TPMS ، نمایشگر لمسی مرکزی بهمراه دوربین دنده عقب و ... داخل نسخه فول این ماشین یافت می‌شوند که البته باز هم برای شکست 2008 کافی نخواهند بود. البته مگر اینکه اهل سفرهای خارج جاده‌ای باشید که در آن صورت گزینه‌های آفرودی مدل دو دیفرانسیل داستر برایتان به برتری‌های 2008 ارجحیت خواهند داشت.

راستی در بحث ایمنی هم با نگاهی گذرا به نتایج آزمون موسسه تست تصادف اروپا متوجه شدیم محصول پژو علیرغم ظاهر ظریف‌تر، موفق‌تر عمل کرده و با 5 ستاره ایمنی، داستر 3 ستاره را با اختلاف شکست داده است.

پیشرانه و سیستم انتقال قدرت

در این قسمت هم تفاوت‌ها از زمین تا آسمان هستند! زیر کاپوت پژو 2008 یک پیشرانه کوچک اما مدرن 1.6 لیتری مجهز به توربوشارژر خفته است که در نگاه اول از نظر حجم در مقابل موتور 2 لیتری تنفس طبیعی داستر چندان قدر به نظر نمی‌رسد، اما همین موتور کوچک بواسطه سیستم پرخوران توربو و تکنولوژی جدیدتر بکار رفته 28 اسب بخار قدرت و 45 نیوتن‌متر گشتاور بیش از رقیب به ما هدیه می‌دهد که اختلاف معنا داری است. تازه تفاوت‌ها به همینجا ختم نمی‌شوند و در بخش گیربکس نیز جعبه دنده 6 سرعته پژو در مقابل نمونه قدیمی 4 سرعته داستر چالاک‌تر و کارآمدتر می‌باشد.

با این اوصاف تعجبی ندارد که 2008 در شتاب‌گیری 2.1 ثانیه از داستر تک دیفرانسیل و 3.1 ثانیه از داستر دو دیفرانسیل سریع‌تر به سرعت صد کیلومتر بر ساعت دست میابد و همزمان از مصرف کمتری هم بهره می‌برد.

به زبان خلاصه در هر کشوری به غیر از ایران، مقایسه میان پیشرانه مدرن 2008 با انجین ساده و قدیمی داستر به یک شوخی شباهت داشت اما اینجا ایران، سرزمین شگفتی‌هاست! پس خیلی زود قضاوت نکنید. موتور قدیمی داستر با تمامی کمی و کاستی‌هایی که دارد قادر است از مزیت‌هایی خاص در کشورمان بهره برد. اولین مورد حساسیت کمتر به بنزین بی‌کیفیت است. در واقع بر خلاف 2008 شما برای سواری گرفتن از داستر نیازی به بنزین سوپر و یا مکمل‌های سوخت ندارید و می‌توانید با خیال راحت در هر شهر دور افتاده‌ای از بنزین‌های عادی و ارزان قیمت‌تر استفاده نمایید. جدای از این‌ها داستر بدلیل ساختار ساده‌تر پیشرانه و جعبه دنده و اشتراکات فنی با مگان‌های دو لیتری، از هزینه نگهداری پایین‌تری برخوردار است و در صورت سهل‌انگاری در مراقبت هم دیرتر از فرزند پژو لب به اعتراض می‌گشاید. در واقع اگر برای راضی نگاه داشتن پژو 2008 مجبور باشید مدام به کافی شاپ بروید، داستر با یک وعده املت و پیاز هم کارتان را برایتان انجام خواهد داد!

پس در یک جمع‌بندی خلاصه باید گفت که 2008 از نظر قدرت موتور، گشتاور، کم صدا بودن، مصرف سوخت، گیربکس و آلایندگی یک سر و گردن از داستر بالاتر است اما در عوض محصول رنو جان سخت‌تر و کم هزینه‌تر می‌باشد. نکته دیگر در خصوص داستر این است که نسخه دو دیفرانسیل این ماشین هم در کشورمان عرضه شده در نتیجه برای افرادی که خیال استفاده در مسیرهای آفرودی دارند، این ماشین قابلیت‌های حرکتی بسیار بهتری ارائه می‌کند حال آنکه 2008 به طور کلی برای خارج از جاده ساخته نشده است.

در جدول زیر می‌توانید با خصوصیات فنی میهمانان امروزمان بیشتر آشنا شوید:

تجربه رانندگی

طراحی خاص کابین 2008 یا به قول پژو i-Cockpit، حس عجیب و متفاوتی با تمامی خودروهای بازار دارد، نشانگرهایی که از بالای فرمان دیده می‌شوند، فرم خاص کنسول میانی و ابعاد کوچک فرمان در ابتدا و برای دقایق کوتاهی با چشم انسان غریبگی می‌کنند اما کافی است اندکی به پژو فرصت بدهید تا به شما ثابت کند که پشت این طراحی نا متعارف، یک مهندسی و منطق ارگونومیک نهفته بوده که پس از مقداری رانندگی شما را به خود علاقمند می‌سازد. البته نمی‌خواهم بگویم هیچ ایرادی داخل کابین پیدا نکردم، راستش را بخواهید همین الان هم در برخی قسمت‌ها مشکلاتی دیده شد. مثلاً برای دید بهتر روی نشانگرها مجبوریم فرمان را مقداری پایین تنظیم کنیم که شاید برای همه مناسب نباشد اما در مجموع دقت و ظرافت کار شده روی جزئیات ستودنی است و از حس تسلط مناسب در خصوص دید به اطراف و ادوات خوش دست ماشین راضی بودیم. همچنین در شرایط رانندگی عادی، سکوت مناسبی نیز بر کابین حکم فرماست. اما کارت برنده 2008 نه در این قسمت‌ها بلکه در بحث شتاب و ویژگی‌های فنی نهفته است. جایی که 240 نیوتن‌متر گشتاور از دور موتور بسیار پایین در اختیارتان قرار دارد تا به کمک جعبه دنده 6 سرعته اتوماتیک به چرخ‌های جلو منتقل شود و ماشین را به جلو پرتاب نماید. بخصوص که رقیب امروز 2008 خودرو چندان چالاکی نیست و بدلیل موتور ضعیف‌تر و از آن مهم‌تر گیربکس 4 سرعته بسیار قدیمی، توان رقابت با خرگوش تازه نفس پژو را در خود نمی‌بیند.

تازه داستر در نسخه تک دیفرانسیل از سیستم تعلیق عقب ساده یکپارچه استفاده نموده که در نهایت به سواری و هندلینگ کاملاً متوسط ختم شده است. این قضیه در کنار ارتفاع و مرکز ثقل بالاتر داستر، باعث شده که فرمان‌پذیری ماشین ضعیف‌تر از 2008 باشد. البته باز هم جای شکرش باقی است که سیستم کنترل پایداری تا حد توان از بروز خطرات جلوگیری می‌کند اما در هر صورت نمی‌توان از داستر برای عبور از پیچ‌های تند با سرعت بالا حساب چندانی باز کرد. اما در نسخه دو دیفرانسیل اوضاع به مراتب بهتر است و در این مدل امکان تقسیم گشتاور میان چهار چرخ در کنار تعلیق پیشرفته‌تر عقب و وزن سنگین‌تر دست بدست هم داده‌اند تا پایداری ماشین به شکل محسوسی بهتر شود هرچند باز هم وضعیت در جاده‌های پر پیچ و خم به خوبی 2008 نخواهد بود. ضمن اینکه نسخه دو دیفرانسیل داستر از نظر شتاب و مصرف سوخت از نوع تک دف ضعیف‌تر ظاهر می‌شود.

خوب پس کاملاً مشخص است که رنو داستر نه در نوع تک دف و نه دو دیفرانسیل روی آسفالت هیچ شانسی برابر پژو 2008 نخواهد داشت. حتی با اینکه رنو داستر نسبت به کلاس بدنه، کراس‌اوور نسبتاً نرمی محسوب می‌شود اما ساختار نه چندان مناسب صندلی‌هایش این ویژگی مثبت را نیز تا حدودی خنثی نموده و در سفرها طولانی سرنشینان را مقداری زودتر از حد معمول خسته می‌کند.

ولی در خارج از جاده داستان به کل تغییر خواهد کرد و این بار رنو داستر برگ برنده را در اختیار می‌گیرد. نکاتی از قبیل زیربندی سفت و محکم و ارتفاع بیشتر شاسی و زوایای مناسب‌تر سپرها، داستر را شبیه به یک شاسی بلند واقعی در برابر کراس‌اوور پژو نشان داده‌اند، بخصوص که در نوع دو دیفرانسیل امکان انتخاب حالت‌های مختلف رانندگی و حتی حالت لاک، یعنی تقسیم برابر نیرو میان 4 چرخ وجود دارد تا در یک رقابت آفرودی لاک پشت رنو، به راحتی مسابقه را از خرگوش پژو برنده شود.

نتیجه‌گیری پایانی

در بسیاری از بررسی‌ها، ماشین‌ها به قدری شبیه بهم هستند که در نهایت خودم هم برای انتخاب مردد می‌شوم. اما امروز کار بسیار ساده‌ای در پیش داریم چراکه میهمانانمان از هر جهت با یکدیگر متفاوت هستند و در نتیجه با کمی دقت می‌توانید نمونه مطابق با سلیقه و نیاز خود را با اطمینان انتخاب نمایید.

اگر به دنبال یک خودرو شیک و امروزی با فضای کابین مدرن و آپشن‌های روز هستید و در عین حال شتاب اتومبیل برایتان از اهمیت بالایی برخوردار است، اصلاً نیاز به لحظه‌ای درنگ نیست و می‌توانید حتی با چشمان بسته پژو 2008 را انتخاب نمائید. تازه محصول پژو کم‌مصرف‌تر، نرم‌تر و کم سر و صدا تر است و همزمان از ایمنی بالاتری نیز بهره می‌برد.

اما اگر به دنبال یک اتومبیل جان سخت و کم هزینه هستید و نیم نگاهی هم به مسیرهای خارج جاده‌ای دارید، رنو داستر می‌تواند همراه مناسب‌تری برایتان باشد. با سادگی ساخت حساسیت‌های کمتری نسبت به نوع نگهداری از خود نشان می‌دهد، با سوخت وطنی سازگارتر است و در مسیرهای خارج جاده‌ای هم قابلیت‌های بیشتری دارد. بخصوص وقتی صحبت از نمونه دو دیفرانسیل داستر به میان آید که در این صورت دیگر پژو 2008 حرفی در خارج از جاده نخواهد داشت.