ماشین پارس نوآ

تندر ۹۰ بدون تردید یکی از ماندگارترین خودروهای اقتصادی بازار ایران در دو دهه اخیر به شمار می‌رود. این سدان خانوادگی که با نام جهانی داچیا لوگان یا رنو لوگان شناخته می‌شود، در ایران با برند رنو تندر ۹۰ عرضه شد و به دلیل دوام بالای فنی و هزینه نگهداری پایین، به سرعت در میان مشتریان محبوب شد. اگرچه طراحی ساده و امکانات محدود از نقاط ضعف آن به شمار می‌رفت، اما پیشرانه ۱.۶ لیتری K4M رنو و استهلاک اندک قطعات، جایگاه محکمی برای این خودرو در بازار ایجاد کرد. تولید تندر ۹۰ و نسخه فیس‌لیفت آن موسوم به تندر پلاس تا سال ۱۳۹۸ ادامه داشت، اما تحریم‌ها موجب توقف همکاری با رنو و پایان تولید این محصول شد.

پارس نوآ

از همان زمان، سایپا و پارس‌خودرو به دنبال اجرای پروژه‌ای برای عرضه نسخه بومی‌سازی شده تندر ۹۰ بودند. این پروژه ابتدا با نام «کادیلا» معرفی شد، اما هرگز به مرحله عرضه نرسید. سرانجام در سال ۱۴۰۳، این خودرو با نام جدید «پارس نوآ» و هویت تازه معرفی شد تا جای خالی لوگان فرانسوی را در بازار داخلی پر کند. پارس نوآ همچنان بر پایه پلتفرم B0 رنو توسعه یافته، اما در بخش ظاهری و داخلی تغییراتی چشمگیر نسبت به تندر ۹۰ اصلی دارد. این محصول به پیشرانه ۱.۶ لیتری ۱۶ سوپاپ MEB توسعه‌یافته مجهز شده و استانداردهای آلایندگی یورو ۵ را پاس می‌کند. علاوه بر این، بهره‌گیری از امکاناتی مانند سامانه‌های کنترل پایداری ESC و ترمزهای کمکی EBD و BAS، آن را نسبت به تندر ۹۰ نسل اول ایمن‌تر و به‌روزتر کرده است. پارس نوآ اکنون پرچمدار تلاش سایپا برای ادامه میراث لوگان در ایران محسوب می‌شود.

پارس نوآ در بخش کابین، همانند طراحی ظاهری، تغییراتی فراتر از یک فیس‌لیفت ساده را تجربه کرده است. سایپا در این خودرو از داشبورد به‌روزتر و نزدیک به طرح تندر پلاس استفاده کرده، اما آن را با المان‌های اختصاصی و جزئیات جدید ترکیب کرده است تا هویتی متفاوت نسبت به نسخه قدیمی تندر ۹۰ ایجاد شود. خطوط منحنی داشبورد، طراحی هماهنگ‌تر اجزا و استفاده از متریال بهبود یافته باعث شده‌اند فضای داخلی مدرن‌تر و کاربردی‌تر به نظر برسد. یکی از تغییرات بارز، مجموعه پشت‌آمپر پارس نوآ است که با الهام از طراحی خودروهای جدیدتر و در قالب ترکیب آنالوگ و دیجیتال عرضه شده است. این تغییر باعث شده تا خوانایی اطلاعات برای راننده آسان‌تر باشد و حس به‌روزتری نسبت به داشبورد ساده تندر ۹۰ منتقل شود. فرمان خودرو نیز از نوع D-Cut طراحی شده و مجهز به کلیدهای کنترلی برای سیستم صوتی و کروزکنترل است؛ موضوعی که در خودروهای اقتصادی داخلی کمتر به چشم می‌خورد.

پارس نوآ

در مرکز داشبورد، یک نمایشگر لمسی به‌عنوان سیستم چندرسانه‌ای قرار گرفته که علاوه بر پخش صوت و تصویر، امکان اتصال به تلفن همراه را نیز فراهم می‌کند. زیر این نمایشگر، دکمه‌های کنترلی با طراحی ظریف‌تر جانمایی شده‌اند که حس نظم بیشتری به کنسول می‌بخشند. سیستم تهویه نیز از حالت دستی قدیمی خارج شده و حالا به صورت نیمه‌اتوماتیک دیجیتال ارائه می‌شود که یک مزیت مهم نسبت به تندر ۹۰ و حتی تندر پلاس به شمار می‌رود. هرچند برخی اجزا همچنان به گذشته وفادار مانده‌اند؛ دسته دنده، جا لیوانی‌های دوتایی و فندک خودرو تقریباً بدون تغییر حفظ شده‌اند. این موضوع نشان می‌دهد سایپا تلاش کرده است تعادل بین حفظ ساختار اقتصادی و ارائه بهبودهای قابل لمس را برقرار کند. در مجموع، تفاوت‌های داخلی پارس نوآ نسبت به تندر پلاس و نسخه اصلی لوگان به اندازه بخش بیرونی گسترده نیستند، اما تغییرات موجود، فضایی کاربرپسندتر، مجهزتر و به‌روزتر را برای سرنشینان فراهم می‌کنند.

پارس نوآ در واقع همان نسخه بومی‌سازی‌شده رنو لوگان یا تندر ۹۰ است که سایپا با ایجاد تغییرات گسترده در بخش طراحی خارجی، آن را با هویتی تازه روانه بازار کرده است. طراحی این خودرو بیش از آنکه یک تغییر جزئی باشد، به فیس‌لیفتی اساسی شباهت دارد که در آن قسمت جلو و عقب کاملا بازطراحی شده‌اند و ظاهر به‌روزتری نسبت به تندر ۹۰ اصلی پیدا کرده‌اند. در نمای جلو، چراغ‌های جدید با حالتی تهاجمی و کشیده جایگزین چراغ‌های ساده و مکعبی‌شکل تندر ۹۰ شده‌اند. طراحی داخلی کاسه چراغ‌ها نیز مدرن‌تر به نظر می‌رسد و با الهام از سبک چراغ‌های محصولات جدیدتر سایپا، چهره‌ای جسورتر برای خودرو ایجاد کرده است. جلوپنجره سنتی سه خطی لوگان حذف شده و حالا شاهد جلوپنجره‌ای دو بخشی هستیم. بخش بالایی کوچک‌تر طراحی شده و لوگوی جدید پارس‌خودرو در مرکز آن قرار گرفته است. بخش پایینی اما بزرگ و مشبک است که علاوه بر تقویت چهره اسپرت خودرو، وظیفه خنک‌کاری بهتر رادیاتور و موتور را نیز بر عهده دارد.

پارس نوآ

سپر جلو با خطوط زاویه‌دار و محل قرارگیری چراغ‌های مه‌شکن، ظاهری مدرن‌تر نسبت به گذشته ارائه می‌دهد. در نمای جانبی، تغییرات چندان گسترده نیستند و همان فرم ساده بدنه تندر ۹۰ حفظ شده است. با این حال، طراحی رینگ‌های جدید آلومینیومی تفاوت محسوسی ایجاد می‌کند و شباهت آن‌ها به سبک رینگ‌های محصولات کره‌ای مانند هیوندای اکسنت، جذابیت بیشتری به خودرو بخشیده است. خط شانه‌ای بدنه همچنان ساده و بدون اغراق باقی مانده تا هویت اقتصادی خودرو را یادآور شود. نمای عقب پارس نوآ در مقایسه با نمای جلو، ارتباط بیشتری با گذشته خود یعنی تندر ۹۰ دارد، اما چراغ‌های بازطراحی‌شده، بیشترین تفاوت را رقم زده‌اند. الگوی چراغ‌ها حالتی مدرن‌تر و کشیده‌تر دارد و بخشی از آن روی گلگیر عقب و بخش دیگر روی در صندوق نصب شده است. همچنین، دو شبرنگ باریک روی سپر عقب افزوده شده که علاوه بر ارتقای ایمنی، هماهنگی بصری بیشتری ایجاد می‌کند. هرچند سبک کلی صندوق و سپر همچنان یادآور لوگان قدیمی است، اما جزئیات جدید باعث شده‌اند پارس نوآ چهره‌ای معاصر و قابل‌قبول در بازار امروز پیدا کند.

پارس نوآ در بخش فنی، تفاوت‌های بنیادینی با تندر ۹۰ اصلی دارد و این‌بار سایپا به جای استفاده از موتور K4M رنو، پیشرانه بومی‌سازی‌شده خود را با کد ME16 به کار گرفته است. این موتور در حقیقت همان نسخه ارتقایافته و بهینه‌شده از خانواده TU5 پلاس محسوب می‌شود که پیش‌تر در محصولاتی همچون رانا پلاس، پژو ۲۰۷ و تارا نیز مورد استفاده قرار گرفته است. پیشرانه ME16 یک موتور چهار سیلندر خطی با حجم دقیق 1587 سی‌سی و ۱۶ سوپاپ است که توانایی تولید 111 اسب بخار قدرت در ۶۰۰۰ دور بر دقیقه و 150 نیوتن‌متر گشتاور در ۴۰۰۰ دور بر دقیقه را دارد. وجود فناوری زمان‌بندی متغیر سوپاپ‌ها (VVT) در این موتور موجب بهبود راندمان، کاهش مصرف سوخت و دستیابی به استاندارد آلایندگی یورو ۵ شده است. توان خروجی این موتور از طریق یک گیربکس پنج سرعته دستی به چرخ‌های جلو منتقل می‌شود. طبق اعلام سایپا، نسخه اتوماتیک این خودرو نیز در آینده عرضه خواهد شد تا پاسخ‌گوی نیاز طیف وسیع‌تری از مشتریان باشد.

پارس نوآ

مصرف سوخت ترکیبی پارس نوآ حدود ۷ لیتر در هر صد کیلومتر اعلام شده که برای یک سدان اقتصادی عددی قابل قبول به شمار می‌رود. سیستم تعلیق پارس نوآ در جلو از نوع مک‌فرسون و در عقب به صورت نیم‌مستقل با محور پیچشی طراحی شده که ترکیبی متداول در این کلاس از خودروها است و توازن مناسبی میان راحتی و پایداری فراهم می‌کند. وظیفه ترمزگیری نیز بر عهده دیسک‌های خنک‌شونده جلو و کاسه‌ای عقب گذاشته شده، هرچند بهره‌گیری از سیستم‌های کمکی همچون ABS، EBD، BAS و ESC عملکرد آن را بهبود بخشیده است. در مجموع، پارس نوآ اگرچه همچنان بر پلتفرم B0 رنو توسعه یافته، اما با پیشرانه جدید ME16، استانداردهای به‌روز آلایندگی و مجموعه‌ای از سامانه‌های ایمنی مدرن، توانسته است نسبت به تندر ۹۰ اصلی هویتی تازه پیدا کند و به‌عنوان یکی از گزینه‌های جدی در سبد محصولات اقتصادی سایپا مطرح شود.

پارس نوآ به عنوان نسخه ایرانیزه‌شده رنو لوگان، تنها یک فیس‌لیفت ساده از تندر ۹۰ محسوب نمی‌شود، بلکه سایپا تلاش کرده است با تجهیز این خودرو به امکانات رفاهی و ایمنی مدرن، آن را به گزینه‌ای جذاب‌تر در میان سدان‌های اقتصادی داخلی تبدیل کند. در بخش تجهیزات رفاهی، این خودرو به فرمان برقی با طراحی دی‌کات مجهز شده که علاوه بر بهبود ارگونومی، با دکمه‌های کنترلی یکپارچه برای مدیریت سیستم صوتی و کروز کنترل همراه است. همچنین، نمایشگر لمسی ۷ اینچی در کنسول میانی قرار دارد که امکان اتصال به تلفن همراه، پخش چندرسانه‌ای و نمایش تصویر دوربین عقب را فراهم می‌سازد. از دیگر امکانات رفاهی می‌توان به شیشه دودی عقب، سنسور باران، سامانه روشنایی خودکار (اتولایت)، چراغ‌های روشنایی روز (دی‌لایت)، شارژر USB، آینه‌های جانبی برقی مجهز به راهنما و تنظیم ارتفاع چراغ‌های جلو اشاره کرد. این موارد، پارس نوآ را در مقایسه با تندر ۹۰ اصلی به‌مراتب مدرن‌تر و کاربرپسندتر کرده‌اند.

پارس نوآ

در حوزه ایمنی نیز سایپا برای پارس نوآ مجموعه‌ای از سامانه‌های الکترونیکی را در نظر گرفته است. ترمز ضدقفل (ABS)، سیستم توزیع الکترونیکی نیروی ترمز (EBD)، سیستم کمکی ترمز اضطراری (BAS) و سامانه کنترل پایداری الکترونیکی (ESC) به‌صورت استاندارد ارائه می‌شوند. علاوه بر این، وجود ایربگ‌های راننده و سرنشین جلو سطح ایمنی پایه این خودرو را تکمیل می‌کند. ترکیب این تجهیزات باعث شده پارس نوآ از نظر ایمنی در جایگاهی بالاتر از تندر ۹۰ نسل اول قرار گیرد و بتواند الزامات استانداردهای جدید داخلی را پاس کند. در نهایت، این امکانات رفاهی و ایمنی سبب می‌شوند پارس نوآ نه تنها پاسخ‌گوی نیازهای مشتریان اقتصادی باشد، بلکه تجربه‌ای به‌روزتر و ایمن‌تر نسبت به گذشته را نیز برای خریداران خود به ارمغان بیاورد.

سایپا با معرفی پارس نوآ تلاش کرده است تا با یک فیس‌لیفت و به‌روزرسانی گسترده، محصولی تازه‌نفس را جایگزین تندر ۹۰ و پارس تندر در سبد محصولات خود کند. با این حال، حضور پارس نوآ در بازار ایران بدون رقیب نخواهد بود و شرایط رقابتی برای این خودرو نسبتاً دشوار به نظر می‌رسد. مهم‌ترین رقیب مستقیم این سدان جدید، رانا پلاس ایران‌خودرو است که از نظر ابعاد بدنه، کلاس طراحی و مشخصات فنی شباهت‌های زیادی با پارس نوآ دارد. رانا پلاس در سال‌های اخیر با موتور TU5 پلاس و گیربکس‌های بهبود یافته عرضه شده و با توجه به ظاهر به‌روزتر، بخشی از مشتریان سدان‌های اقتصادی را به خود جذب کرده است. در سوی دیگر، تارا ایران‌خودرو نیز یکی از جدی‌ترین رقبای پارس نوآ محسوب می‌شود. تارا با بهره‌گیری از همان پیشرانه TU5 پلاس و امکانات رفاهی متنوع‌تر، در رده قیمتی بالاتری قرار دارد اما همچنان در دسترس خریدارانی است که به دنبال خودرویی مدرن‌تر در این بازه قیمتی هستند. از منظر طراحی، تارا نسبت به پارس نوآ نمایی جذاب‌تر دارد و همین مسئله می‌تواند بر تصمیم‌گیری مشتریان اثرگذار باشد.

پارس نوآ

رقیب دیگر پارس نوآ در داخل مجموعه سایپا، شاهین و شاهین پلاس است. شاهین با موتور ME16 و جعبه‌دنده دستی یا اتوماتیک عرضه می‌شود و از نظر تجهیزات رفاهی و سطح طراحی کابین، جایگاهی بالاتر از پارس نوآ دارد. هرچند تفاوت قیمتی میان این دو محصول احتمالا موجب می‌شود مشتریان به فراخور بودجه خود یکی از آن‌ها را انتخاب کنند. به غیر از این موارد، حضور خودروهای مونتاژی اقتصادی چینی نیز بازار را برای پارس نوآ پیچیده‌تر خواهد کرد. محصولاتی همچون جک J4 یا کی‌ام‌سی ایگل و فردا 511، می‌توانند بخشی از مشتریان هدف این خودرو را جذب کنند. در مجموع، پارس نوآ برای موفقیت در بازار نیازمند تکیه بر مزیت‌های رقابتی مشخص مانند مصرف سوخت مناسب، خدمات پس از فروش گسترده سایپا و هزینه نگهداری پایین خواهد بود. در غیر این صورت، تنوع رقبای داخلی و مونتاژی می‌تواند سهم بازار آن را به شدت تحت تأثیر قرار دهد.

پارس نوآ به عنوان یکی از جدیدترین محصولات سایپا، با هدف جایگزینی برای تندر ۹۰ و پارس تندر وارد بازار ایران می‌شود و انتظار می‌رود شرایط استفاده از آن برای مصرف‌کنندگان ایرانی تحت تأثیر مجموعه‌ای از عوامل اقتصادی، فنی و خدماتی باشد. نخستین نکته قابل توجه، دسترسی به قطعات یدکی است. با توجه به تولید داخلی پیشرانه ME16 و اشتراک بالای آن با موتور TU5 پلاس ایران‌خودرو، تأمین قطعات فنی و مصرفی برای این خودرو نسبتا آسان خواهد بود و هزینه‌های نگهداری آن در مقایسه با برخی خودروهای وارداتی یا مونتاژی پایین‌تر خواهد بود. از منظر کیفیت سوخت و سازگاری با شرایط جاده‌ای ایران، موتور ۱.۶ لیتری پارس نوآ عملکردی بهینه دارد و با توجه به تجهیز آن به سیستم زمان‌بندی متغیر سوپاپ‌ها، مصرف سوخت مناسبی ارائه می‌دهد. این ویژگی برای رانندگانی که استفاده روزمره شهری و بین‌شهری دارند اهمیت بالایی خواهد داشت. با این حال، نبود نسخه اتوماتیک در زمان عرضه اولیه می‌تواند برای بخشی از مشتریان، به‌ویژه در کلان‌شهرها، محدودیت ایجاد کند.

پارس نوآ

از نظر امکانات ایمنی و رفاهی، پارس نوآ با تجهیزاتی همچون سامانه کنترل پایداری الکترونیکی (ESC)، سیستم‌های ABS و EBD، سنسور فشار باد تایرها و امکاناتی نظیر نمایشگر مالتی‌مدیا و فرمان برقی، شرایطی قابل قبول برای استفاده روزانه فراهم می‌کند. این موارد موجب می‌شوند تا سطح آسایش و ایمنی راننده و سرنشینان در مسیرهای شهری و جاده‌ای تا حد زیادی تضمین شود. در زمینه خدمات پس از فروش، شبکه گسترده نمایندگی‌های سایپا یک مزیت مهم برای مالکان پارس نوآ خواهد بود. این موضوع به‌ویژه برای مشتریان شهرستانی اهمیت دارد، زیرا دسترسی به خدمات و قطعات به‌صورت سریع و نسبتاً کم‌هزینه امکان‌پذیر خواهد بود. در نهایت باید به شرایط بازار و رقابت اشاره کرد. با توجه به حضور رقبایی چون رانا پلاس، شاهین و تارا، خریداران حق انتخاب‌های متعددی خواهند داشت. موفقیت پارس نوآ در استفاده و بهره‌برداری روزمره، وابسته به برقراری تعادل میان قیمت نهایی، سطح امکانات و کیفیت مونتاژ خواهد بود. در صورت تثبیت این عوامل، پارس نوآ می‌تواند به‌عنوان یک سدان خانوادگی اقتصادی و کم‌هزینه، جایگاهی قابل قبول در میان مصرف‌کنندگان ایرانی به دست آورد.

پارس نوآ را می‌توان نسل ایرانیزه و به‌روزشده رنو ال 90 دانست که با تغییرات ظاهری و فنی توسط سایپا عرضه شده است. نخستین تفاوت این دو خودرو به طراحی ظاهری و کابین بازمی‌گردد. رنو ال 90 همواره به دلیل ظاهر ساده و بدون جذابیت مورد انتقاد قرار می‌گرفت، در حالی که پارس نوآ با چراغ‌های بازطراحی‌شده، سپرها و خطوط بدنه جدید، نمایی مدرن‌تر ارائه می‌دهد. در داخل کابین نیز داشبورد و مجموعه آمپر به‌روز شده، فرمان دی‌کات با دکمه‌های کنترلی، نمایشگر لمسی و سیستم تهویه دیجیتال، فضای کاملا متفاوتی نسبت به کابین ساده ال 90 ایجاد کرده‌اند. از نظر مشخصات فنی نیز تفاوت مهمی دیده می‌شود. رنو ال 90 با موتور K4M رنو شناخته می‌شد که به استهلاک پایین و دوام بالا شهرت داشت. اما پارس نوآ به پیشرانه داخلی ME16 مجهز شده که همان نسخه بهینه‌شده موتور TU5 پلاس است و توان تولیدی مشابه با موتور K4M یعنی حدود 111 اسب بخار دارد. این موتور ضمن بهره‌مندی از فناوری زمان‌بندی متغیر سوپاپ‌ها، مصرف سوخت بهینه‌تری ارائه می‌دهد.

پارس نوآ

بنابراین پارس نوآ از نظر دسترسی به قطعات و هزینه نگهداری، شرایط ساده‌تر و اقتصادی‌تری نسبت به ال 90 خواهد داشت. در حوزه ایمنی و تجهیزات رفاهی، ال 90 در زمان عرضه با امکانات پایه‌ای مانند دو کیسه هوا و ترمز ABS ارائه می‌شد، اما پارس نوآ علاوه بر این موارد، از سیستم‌های ESC، BAS، EBD، سنسور فشار باد تایر، سنسور باران و اتولایت بهره می‌برد که سطح بالاتری از ایمنی و آسایش را برای کاربران فراهم می‌کند. به طور کلی، رنو ال 90 خودرویی ساده، بادوام و کم‌استهلاک بود که محبوبیت خود را مدیون کیفیت موتور رنو و خدمات پس از فروش گسترده بود. در مقابل، پارس نوآ با بهره‌گیری از طراحی مدرن‌تر، امکانات بیشتر و موتور تولید داخل، سعی دارد جایگزینی به‌روزتر برای ال 90 باشد؛ هرچند باید دید آیا در عمل می‌تواند همان اعتماد مصرف‌کنندگان به دوام ال 90 را به دست آورد یا خیر.