ماشین پارس نوآ

بدون تردید تندر ۹۰ یکی از ماندگارترین خودروهای اقتصادی بازار ایران در دو دهه اخیر به شمار می‌رود. این سدان خانوادگی که با نام جهانی داچیا لوگان یا رنو لوگان شناخته می‌شود، در ایران با برند رنو تندر 90 یا L90 عرضه شد و به دلیل دوام بالای فنی و هزینه نگهداری پایین، به سرعت در میان مشتریان محبوب شد. اگرچه طراحی ساده و امکانات محدود از نقاط ضعف آن به شمار می‌رفت، اما پیشرانه ۱.۶ لیتری K4M رنو و استهلاک اندک قطعات، جایگاه محکمی برای این خودرو در بازار ایجاد کرد. تولید تندر ۹۰ و نسخه فیس‌لیفت آن موسوم به تندر پلاس تا سال ۱۳۹۸ ادامه داشت، اما تحریم‌ها موجب توقف همکاری با رنو و پایان تولید این محصول شد.

نمای سه رخ عقب پارس نوآ

پس از توقف همکاری رنو با شرکای ایرانی، سایپا و پارس خودرو به دنبال اجرای پروژه‌ای برای عرضه نسخه بومی‌سازی شده تندر ۹۰ بودند. این پروژه ابتدا با نام سایپا کادیلا و P90 معرفی شد، اما هرگز به مرحله عرضه نرسید. سرانجام در سال ۱۴۰۳، این خودرو با نام جدید پارس نوآ و هویت جدید معرفی شد تا جای خالی لوگان فرانسوی را در بازار داخلی پر کند. پارس نوآ همچنان بر پایه پلتفرم B0 رنو توسعه یافته، اما در بخش ظاهری و داخلی تغییراتی چشمگیری نسبت به تندر ۹۰ اصلی دارد. این محصول به پیشرانه ۱.۶ لیتری ۱۶ سوپاپ ME16 توسعه‌یافته مجهز شده و استانداردهای آلایندگی یورو ۵ را پاس می‌کند. علاوه بر این، بهره‌گیری از امکاناتی مانند سامانه‌های کنترل پایداری ESC و ترمزهای کمکی EBD و BAS، آن را نسبت به تندر ۹۰ نسل اول ایمن‌تر و به‌روزتر کرده است. ماشین نوآ اکنون تلاش سایپا برای ادامه میراث لوگان در ایران محسوب می‌شود.

پارس نوآ در بخش کابین، همانند طراحی ظاهری، تغییراتی فراتر از یک فیس‌لیفت ساده را تجربه کرده است. سایپا در این خودرو از داشبورد به‌روزتر و نزدیک به طرح تندر پلاس استفاده کرده، اما آن را با المان‌های اختصاصی و جزئیات جدید ترکیب کرده است تا هویتی متفاوت نسبت به نسخه قدیمی تندر ۹۰ ایجاد شود. خطوط منحنی داشبورد، طراحی هماهنگ‌تر اجزا و استفاده از متریال بهبود یافته باعث شده‌اند فضای داخل سایپا کادیلا مدرن‌تر و کاربردی‌تر به نظر برسد. یکی از تغییرات بارز، مجموعه پشت‌آمپر پارس نوآ است که با الهام از طراحی خودروهای جدیدتر و در قالب ترکیب آنالوگ و دیجیتال عرضه شده است. این تغییر باعث شده تا خوانایی اطلاعات برای راننده آسان‌تر باشد و حس به‌روزتری نسبت به داشبورد ساده تندر ۹۰ منتقل شود. فرمان ماشین نوا نیز از نوع D-Cut طراحی شده و مجهز به کلیدهای کنترلی برای سیستم صوتی و کروزکنترل است؛ موضوعی که در خودروهای اقتصادی داخلی کمتر به چشم می‌خورد.

نمای داخل پارس نوآ

در مرکز داشبورد، یک نمایشگر لمسی 7 اینچی به‌عنوان سیستم چندرسانه‌ای قرار گرفته که علاوه‌بر پخش صوت و تصویر، امکان اتصال به تلفن همراه را نیز فراهم می‌کند. در قسمت پایینی این نمایشگر، دکمه‌های کنترلی با طراحی ظریف‌تر جانمایی شده‌اند که حس جذاب‌تری نسبت به دکمه‌های لمسی القا می‌کنند. سیستم تهویه نیز از حالت دستی قدیمی خارج شده و به صورت نیمه‌اتوماتیک دیجیتال ارائه می‌شود که یک مزیت مهم نسبت به تندر ۹۰ و حتی تندر پلاس به شمار می‌رود. هرچند برخی اجزا همچنان به گذشته وفادار مانده‌اند؛ دسته دنده، جا لیوانی‌های دوتایی و فندکی خودرو تقریباً بدون تغییر حفظ شده‌اند. این موضوع نشان می‌دهد سایپا تلاش کرده است تعادل بین حفظ ساختار اقتصادی و ارائه بهبودهای قابل لمس را برقرار کند. در مجموع، تفاوت‌های داخل کابین پارس نوآ نسبت به تندر پلاس و نسخه اصلی لوگان به اندازه بخش بیرونی گسترده نیستند، اما تغییرات موجود، فضایی کاربرپسندتر، مجهزتر و به‌روزتر را برای سرنشینان فراهم می‌کنند.

همانطور که اشاره شد، پارس نوآ در واقع همان نسخه بومی‌سازی‌شده رنو لوگان یا تندر ۹۰ است که سایپا با ایجاد تغییرات گسترده در بخش طراحی خارجی، آن را با هویتی جدید روانه بازار کرده است. طراحی این خودرو بیش از آنکه یک تغییر جزئی باشد، به فیس‌لیفتی اساسی شباهت دارد که در آن قسمت جلو و عقب کاملاً بازطراحی شده‌اند و ظاهر به‌روزتری نسبت به تندر ۹۰ اصلی پیدا کرده‌اند. در نمای جلو، چراغ‌های جدید با حالتی تهاجمی و کشیده جایگزین چراغ‌های ساده و مکعبی‌شکل تندر ۹۰ شده‌اند. طراحی داخلی کاسه چراغ‌ها نیز مدرن‌تر به نظر می‌رسد و با الهام از سبک چراغ‌های محصولات جدیدتر سایپا، چهره‌ای جسورتر برای ماشین نوا ایجاد کرده است. جلوپنجره سنتی سه خطی لوگان حذف شده و حالا شاهد جلوپنجره‌ای دو بخشی هستیم. بخش بالایی کوچک‌تر طراحی شده و لوگوی جدید پارس‌خودرو در مرکز آن قرار گرفته است. بخش پایینی اما بزرگ و مشبک است که علاوه بر تقویت چهره اسپرت کادیلا، وظیفه خنک‌کاری بهتر رادیاتور و موتور را نیز بر عهده دارد.

نمای جانبی پارس نوآ

سپر جلو با خطوط زاویه‌دار و محل قرارگیری چراغ‌های مه‌شکن، ظاهری مدرن‌تر نسبت به گذشته ارائه می‌دهد. در نمای جانبی، تغییرات چندان گسترده نبوده و همان فرم ساده بدنه تندر ۹۰ حفظ شده است. با این حال، طراحی رینگ‌های جدید آلومینیومی تفاوت محسوسی ایجاد می‌کند و شباهت آن‌ها به سبک رینگ‌های محصولات کره‌ای مانند هیوندای اکسنت، جذابیت بیشتری به خودرو بخشیده است. خط شانه‌ای بدنه همچنان ساده و بدون اغراق باقی مانده تا هویت اقتصادی خودرو را یادآور شود. نمای عقب پارس نوا در مقایسه با نمای جلو، ارتباط بیشتری با گذشته خود یعنی تندر ۹۰ دارد، اما چراغ‌های بازطراحی‌شده، بیشترین تفاوت را رقم زده‌اند. الگوی چراغ‌ها حالتی مدرن‌تر و کشیده‌تر دارد و بخشی از آن روی گلگیر عقب و بخش دیگر روی در صندوق نصب شده است. همچنین، دو عدد شبرنگ باریک روی سپر عقب افزوده شده که علاوه‌بر ارتقای ایمنی، هماهنگی بصری بیشتری ایجاد می‌کند. هرچند سبک کلی صندوق و سپر ماشین پارس نوا همچنان یادآور لوگان قدیمی است، اما جزئیات جدید باعث شده‌اند ماشین کادیلا چهره‌ای معاصر و قابل‌قبول در بازار امروز پیدا کند.

مشخصات پارس نوآ در بخش قوای فنی تفاوت‌های بنیادینی با تندر ۹۰ اصلی دارد و این بار سایپا به جای استفاده از موتور K4M رنو، پیشرانه بومی‌سازی‌شده خود را با کد ME16 به کار گرفته است. این موتور در حقیقت همان نسخه ارتقایافته و بهینه‌شده از خانواده TU5 پلاس محسوب می‌شود که پیش‌تر در محصولاتی همچون رانا پلاس، پژو ۲۰۷ و تارا نیز مورد استفاده قرار گرفته است. موتور پارس نوا یک موتور چهار سیلندر تنفس طبیعی با حجم دقیق 1587 سی‌سی و ۱۶ سوپاپ است که توانایی تولید 111 اسب بخار قدرت در ۶۰۰۰ دور بر دقیقه و 150 نیوتن متر گشتاور در ۴۰۰۰ دور بر دقیقه را دارد. وجود فناوری زمان‌بندی متغیر سوپاپ‌ها (VVT) در این موتور موجب بهبود راندمان، کاهش مصرف سوخت و دستیابی به استاندارد آلایندگی یورو ۵ شده است. توان خروجی موتور پارس نوآ از طریق یک گیربکس پنج سرعته دستی به چرخ‌های جلو منتقل می‌شود. طبق اعلام سایپا، نسخه اتوماتیک این خودرو نیز در آینده عرضه خواهد شد تا پاسخ‌گوی نیاز طیف وسیع‌تری از مشتریان باشد.

تصویر موتور پارس نوآ

مصرف سوخت پارس نوآ به صورت ترکیبی حدود ۷ لیتر در هر 100 کیلومتر اعلام شده که برای یک سدان اقتصادی عددی قابل قبول به شمار می‌رود. سیستم تعلیق ماشین نوآ در جلو از نوع مک‌فرسون و در عقب به صورت نیم‌مستقل با محور پیچشی طراحی شده که ترکیبی متداول در این کلاس از خودروها است و توازن مناسبی میان راحتی و پایداری فراهم می‌کند. وظیفه ترمزگیری نیز بر عهده دیسک‌های خنک‌شونده جلو و کاسه‌ای عقب گذاشته شده، هرچند بهره‌گیری از سیستم‌های کمکی همچون ABS، EBD، BAS و ESC عملکرد آن را بهبود بخشیده است. در مجموع ماشین پارس نوا اگرچه همچنان بر پلتفرم B0 رنو توسعه یافته، اما با پیشرانه جدید ME16، استانداردهای آلایندگی جدید و مجموعه‌ای از سامانه‌های ایمنی مدرن، توانسته است نسبت به تندر ۹۰ اصلی هویتی به‌روزتری پیدا کند و به‌عنوان یکی از گزینه‌های جدی در سبد محصولات اقتصادی سایپا مطرح شود.

ابعاد ماشین پارس نوآ برای علاقمندان به این ماشین، در جدول زیر قابل مشاهده است:

ماشین پارس نوآ به عنوان نسخه ایرانیزه‌شده رنو لوگان، تنها یک فیس‌لیفت ساده از تندر ۹۰ محسوب نمی‌شود، بلکه سایپا تلاش کرده است با تجهیز این خودرو به امکانات رفاهی و ایمنی مدرن، آن را به گزینه‌ای جذاب‌تر در میان سدان‌های اقتصادی داخلی تبدیل کند. در بخش تجهیزات رفاهی، این خودرو به فرمان برقی با طراحی دی‌کات مجهز شده که علاوه بر بهبود ارگونومی، با دکمه‌های کنترلی یکپارچه برای مدیریت سیستم صوتی و کروز کنترل همراه است. همچنین نمایشگر لمسی هفت اینچی در قسمت وسط داشبورد قرار دارد که امکان اتصال به تلفن همراه، پخش چندرسانه‌ای و نمایش تصویر دوربین عقب را فراهم می‌کند. از دیگر امکانات پارس نوا می‌توان به شیشه دودی عقب، سنسور باران، سامانه روشنایی خودکار (اتولایت)، چراغ‌های روشنایی روز (دی‌لایت)، شارژر USB، آینه‌های جانبی برقی مجهز به راهنما و تنظیم ارتفاع چراغ‌های جلو اشاره کرد. این موارد، ماشین نوآ را در مقایسه با تندر ۹۰ اصلی به‌مراتب مدرن‌تر و کاربرپسندتر کرده‌اند.

تصویر کنسول میانی پارس نوآ

همچنین از جمله آپشن های پارس نوآ در بخش ایمنی می‌توان به مجموعه‌ای از سامانه‌های الکترونیکی اشاره کرد. ترمز ضدقفل (ABS)، سیستم توزیع الکترونیکی نیروی ترمز (EBD)، سیستم کمکی ترمز اضطراری (BAS) و سامانه کنترل پایداری الکترونیکی (ESC) به‌صورت استاندارد ارائه می‌شوند. علاوه‌بر این، وجود ایربگ‌های راننده و سرنشین جلو سطح ایمنی پایه این خودرو را تکمیل می‌کند. ترکیب این تجهیزات باعث شده پارس نوآ از نظر ایمنی در جایگاهی بالاتر از تندر ۹۰ نسل اول قرار گیرد و بتواند الزامات استانداردهای جدید داخلی را پاس کند.

ورود پارس نوآ را می‌توان پاسخ دیرهنگام سایپا به قطع همکاری طرف فرانسوی با شرکای ایرانی دانست. چراکه با عرضه سدان‌های متنوع و به‌روز چینی در بازار ایران، حضور ماشین پارس نوا در بازار ایران بدون رقیب نخواهد بود و شرایط رقابتی برای این خودرو نسبتاً دشوار به نظر می‌رسد. در حال حاضر رقیب مستقیم این سدان جدید، رانا پلاس ایران خودرو است که از نظر ابعاد بدنه، کلاس طراحی و مشخصات فنی شباهت‌های بسیاری با پارس نوآ دارد. رانا پلاس در سال‌های اخیر با موتور TU5 پلاس و گیربکس‌های بهبود یافته عرضه شده و با توجه به ظاهر به‌روزتر، بخشی از مشتریان سدان‌های اقتصادی را به خود جذب کرده است. در سوی دیگر، تارا ایران خودرو نیز یکی از جدی‌ترین رقبای پارس نوآ محسوب می‌شود. تارا با بهره‌گیری از همان پیشرانه TU5 پلاس و امکانات رفاهی متنوع‌تر، در رده قیمتی بالاتری قرار دارد اما همچنان در دسترس خریدارانی است که به دنبال خودرویی مدرن‌تر در این بازه قیمتی هستند. از منظر طراحی، تارا نسبت به پارس نوآ نمایی جذاب‌تر دارد و همین مسئله می‌تواند بر تصمیم‌گیری مشتریان اثرگذار باشد.
همچنین رقیب پارس نوآ در داخل مجموعه سایپا، شاهین پلاس خواهد بود. شاهین با موتور ME16 و جعبه‌دنده دستی یا اتوماتیک عرضه می‌شود و از نظر تجهیزات رفاهی و سطح طراحی کابین، جایگاهی بالاتر از ماشین نوآ دارد. هرچند تفاوت قیمتی میان این دو محصول احتمالا موجب می‌شود مشتریان به فراخور بودجه خود یکی از آنها را انتخاب کنند. به غیر از این موارد، حضور خودروهای مونتاژی اقتصادی چینی همچون جک J4، کی‌ام‌سی ایگل، فردا 511 و بایک U5 پلاس نیز بازار را برای پارس نوآ پیچیده‌تر خواهد کرد.

برخی از رقبای ماشین نوا در جدول زیر آورده شده‌اند و می‌توانید مشخصات این خودروها را با یک‌دیگر مقایسه کنید:

در بازار سدان‌های اقتصادی، پارس نوآ جدیدترین محصول سایپا محسوب می‌شود که می‌توان آن را پاسخی به خروج شرکای فرانسوی و تلاش برای به‌روزرسانی پلتفرم تندر دانست. این خودرو از پیشرانه بومی ME16 با حجم ۱.۶ لیتر و توان ۱۱۱ اسب بخار استفاده می‌کند. گیربکس پنج سرعته دستی، حداکثر سرعت ۱۷۵ کیلومتر بر ساعت و مصرف سوخت حدود هفت لیتر در 100 کیلومتر از مشخصات فنی پارس نوا هستند. ماشین نوآ نسبت به نسل‌های قبلی تندر، از نظر امکانات ایمنی و رفاهی پیشرفت محسوسی دارد و تجهیزاتی مانند کنترل پایداری (ESC)، ترمز کمکی (BAS)، فرمان برقی، نمایشگر لمسی، دوربین عقب و تهویه اتوماتیک در آن دیده می‌شود. با این حال، هنوز نسخه اتوماتیک آن عرضه نشده و کیفیت برخی قطعات نسبت به تندر 90 ممکن است چالش‌برانگیز باشد.

تصویر جک J4

در سوی دیگر، جک J4 محصولی چینی با رویکرد اقتصادی است که از موتور ۱.۵ لیتری با توان ۱۰۴ اسب بخار و گشتاور ۱۴۶ نیوتن متری بهره می‌برد. گیربکس CVT مصرف ترکیبی حدود ۵.۸ لیتر در 100 کیلومتر و شتابی نه‌چندان جذاب، از ویژگی‌های اصلی این سدان به شمار می‌آید. جک J4 با وجود طراحی ساده کابین، از نظر کیفیت سواری و هماهنگی موتور و گیربکس عملکرد قابل قبولی دارد. از نظر ایمنی نیز به سیستم‌های ترمز ABS و سیستم کنترل پایداری مجهز است.
به‌طور خلاصه ماشین پارس نوآ از نظر امکانات ایمنی، طراحی به‌روزتر و خدمات پس از فروش برتری دارد، در حالی که جک J4 با گیربکس اتوماتیک و مصرف سوخت پایین‌تر، گزینه‌ای کم‌دردسرتر برای استفاده شهری محسوب می‌شود.