تست و بررسی جک J4 ؛ ملاقات با یک چینی ناشناخته با روحیه ای رقابتی

مقدمه

جک J5 یکی از موفق‌ترین سدان‌های چینی کشورمان بود که به لطف ظاهر جذاب و آپشن‌های مناسبش توانست خیلی زود سلیقه ایرانی را با خود همراه سازد و علیرغم وجود برخی مشکلات، به خوبی در بازار داخلی جا بیفتد؛ حالا و پس از گذشت چندین سال از آغاز عرضه موفق J5 و در شرایطی که در کشاکش تحریم‌های یک جانبه، بسیاری از خودروسازان چمدان‌هایشان را بسته‌اند و با ترک ایران ما را مثل همیشه با مشکلاتمان تنها گذاشته‌اند، فرزند دیگری از کمپانی "جی ای سی" جا پای برادر بزرگترش گذاشته و رویای تکرار موفقیت‌های J5 را در سر می‌پروراند. خودرویی که همانند تمامی ماشین‌ها "یا بهتر است بگوییم تمامی کالاها" در ماه‌های اخیر با افزایش قیمت شدیدی مواجه شده و بهای گذشته خود را به کوه خاطرات تلخ ما ایرانی‌ها اضافه کرده است. البته این را هم بگوییم که این ماشین همچنان "گوش شیطان کر" در لیست 6 رقمی‌ها باقی مانده و به نوعی از معدود خودروهای اتوماتیک زیر 100 میلیونی بازار به حساب می‌آید، که همین قضیه در آشفته بازار این روزها، نکته مثبتی محسوب می‌شود. "البته به شرطی که تا زمان بارگذاری مقاله باز هم گران نشده باشد!" امروز خیال داریم در کنار شما نگاهی نزدیک‌تر به این سدان کامپکت چینی داشته باشیم تا ببینیم آیا در شرایطی که پول درآوردن و پس‌انداز کردن از هر زمان دیگری سخت‌تر شده، آیا این ماشین ارزشش را دارد که همچین رقمی را برایش پرداخت کنیم یا خیر؟! پس لطفاً امروز هم با خودروبانک همراه باشید.

طراحی ظاهری

جک J4 در مجموع ظاهر قابل قبولی دارد و حتی می‌توانیم در جایگاه یک ماشین اقتصادی آن را خودرویی نسبتاً زیبا توصیف کنیم؛ اما از آنجایی که این ماشین خواه‌ناخواه با مدل خوش استایل J5 مقایسه می‌شود، ضعف‌هایش بیش از حد طبیعی به چشممان می‌آیند. در واقع می‌توان گفت که جک J4 به نوعی زیر سایه برادر بزرگ‌تر و خوش‌تیپ‌ترش قرار گرفته است!

اما اگر بخواهیم جانب انصاف را رعایت کنیم باید این محصول را با خودروهای هم قیمت "مثل سایپا آریو یا جیلی GC6" مقایسه کنیم که در این صورت می‌توانیم به طراحی جک J4 نمره قبولی را بدهیم.

اجازه بدهید نگاهی دقیق‌تر به ظاهر ماشین داشته باشیم؛ در قسمت جلو سعی شده با استفاده از چراغ‌هایی بادامی که زاویه تندی با خط افق دارند اندکی خشونت و جذبه، به چهره خجالتی J4 اضافه شود اما گرافیک ساده داخل چراغ‌ها در ترکیب با کاپوت نسبتاً کوتاه و عرض کم ماشین، این حس خشونت را تا حدودی خنثی نموده‌اند و در نتیجه صورت جک J4 جسارت چندانی از خود نشان نمی‌دهد. خطوط روی کاپوت و تم طراحی جلوپنجره شباهت زیادی با سوناتا YF دارند اما جالب است که علیرغم شباهت در این قسمت‌ها، چهره کلی ماشین به هیچ عنوان ما را به یاد سوناتا نمی‌اندازد. سپر جلو هم فرمی معمولی دارد اما می‌توانیم از هماهنگی خطوطش با سایر قسمت‌ها به عنوان نکته‌ای مثبت یاد کنیم.

در قسمت کناری هم مثل دماغه با طرحی ساده و منطقی طرف هستیم که شور و هیجان خاصی ندارد ولی ایرادی هم در طراحی‌اش دیده نمی‌شود. ضمناً وجود یک خط شانه ساده و یک خط مکمل در پایین درب‌ها، نیم رخ جک J4 را از سادگی مطلق نجات داده است؛ البته ابعاد رینگ‌ها می‌توانست یک سایز بزرگ‌تر باشد تا هارمونی قسمت کناری در شرایط بهتری قرار گیرد اما الان هم می‌توانیم از رخ کناری ماشین راضی باشیم. در قسمت انتهایی با طرحی مشابه با جک J5 روبرو می‌شویم که با چراغ‌های خوش فرم و سپر اسپرتش بیش از سایر قسمت‌ها توجهات را به خود جلب می‌نماید و معدل کارنامه طراحی J4 را اندکی بالاتر می‌کشد.

طراحی داخلی

با گشودن درب ماشین با کابینی زیبا و تا حدی فانتزی مواجه می‌شویم که هم طراحی مناسبی دارد و هم با چیدمان اصولی ادوات، ارگونومی مطلوبی ارائه می‌کند. البته طراحان جک برای ساخت این کابین کار چندان دشواری نداشته‌اند و با کپی‌برداری کامل از روی هیوندای اکسنت به این فرم مناسب دست پیدا کرده‌اند! اما اشکالی ندارد؛ به هر حال من ترجیح می‌دهم با یک کابین کپی‌برداری شده اما مدرن، ارگونومیک و جذاب مثل همین جک J4 سر و کار داشته باشم تا اینجا بخواهم طرح‌های عجیب و غریب و غیر اصولی یک خودروساز نوپا را تحمل کنم!

نکته مثبت دیگری که داخل J4 توجهم را به خود جلب نمود این بود که علیرغم ابعاد نه چندان بزرگ بدنه و فاصله میان محورهای نسبتاً محدود، فضای پا و سر برای تمامی سرنشیان قابل قبول است و اگر توقع عجیبی از خودرویی در این سایز نداشته باشید، از جاداری جک J4 لذت خواهید برد. در این خصوص تنها مشکل عرض کم خودرو است که در صورت نشستن 3 مرد بالغ روی صندلی عقب، شانه‌هایشان کاملاً بهم فشرده خواهد شد.

اما شاید تنها نکته منفی مهم کابین جک J4، بحث کیفیت متریال مورد استفاده باشد که البته با توجه به رقبای پیش‌رو، چاره‌ای جز پذیرش این نقطه ضعف همیشگی در ماشین‌های این رنج نخواهیم داشت.

البته قبل از پایان بررسی این قسمت، سری هم به صندوق عقب زدیم که محفظه بزرگ و جادار J4 رضایتمان را جلب نمود.

آپشن‌های رفاهی و ایمنی

دیدن لیست آپشن‌های جک J4 من را به یاد دوستی انداخت که گوشی آیفون خریده بود اما از سیم کارت اعتباری استفاده می‌کرد و هیچ وقت هم پولی برای خرید شارژ نداشت! جک J4 هم از طرفی با داشتن کروز کنترل که حتی روی S5 اتوماتیک گران قیمت هم ارائه نشده و مواردی مثل TPMS ، روکش‌های چرمی، چراغ‌های اتوماتیک، چراغ مشایعت و ... برای لحظاتی حس بودن درون یک ماشین لوکس و فول را به ما منتقل کرد اما به سرعت متوجه شدیم که همه دار و ندار J4 در همین گزینه‌های محدود، خلاصه شده و ماشین در سایر قسمت‌ها به این اندازه پرهیجان نیست! به عنوان مثال داخل این ماشین از سانروف و یا نمایشگر مرکزی و دوربین عقب خبری نیست؛ همچنین قطعه پلاستیکی که به جای استارتر دکمه‌ای قرار گرفته کمی توی ذوق بیننده می‌زند. با وجود این نمی‌توان عدم این آپشن‌ها را نقطه منفی بزرگ جک J4 دانست چون دیگر رقبای هم قیمتی این خودرو نیز آنچنان لیست پر و ‌پیمانی ندارند!

نکته دیگر در مورد ترمزهای کاسه‌ای عقب است که آنچنان این روزها مرسوم نیست! البته شاید برای ما ایرانی‌ها که شاهد حذف ترمزهای دیسکی از چرخ‌های عقب سراتو 200 میلیونی به اصطلاح فول‌آپشن(!) سایپا بوده‌ایم، این مورد چیز عجیبی نباشد اما به هر حال نقطه ضعف، نقطه ضعف است و باید اشاره کنیم که بسیاری از رقبای این رده، از ترمزهای 4 چرخ دیسکی بهره‌مند هستند. همچنین با توجه به اینکه J4 در کشور ما فقط با 2 ایربگ عرضه می‌شود، مقداری از اعتبار 5 ستاره ایمنی C-NCAP که به J4 های 6 ایربگه تقدیم شده بود کاسته خواهد شد؛ هرچند که همچنان هم می‌توان به 5 ستاره ایمنی J4 در قیاس با امثال H30 کراس 3 ستاره و برلیانس H330 که اصلاً تست ایمنی نشده افتخار کرد!

پیشرانه و سیستم انتقال قدرت

پیشرانه جک J4 مثل تمامی ماشین‌های این رده کوچک است و با 1.5 لیتر حجم و سیستم تنفس طبیعی، قدرت شگفت‌انگیزی ارائه نمی‌کند. مجموعه انتقال قدرت هم از نوع ضریب پیوسته است که نیرو را از موتور به چرخ‌های جلو منتقل می‌نماید. اگر موافق باشید در قسمت تجربه رانندگی به طور کامل در مورد توانایی‌های حرکتی و مجموعه گیربکس و موتور صحبت خواهیم کرد؛ فعلاً بیایید نگاهی گذرا به مشخصات کلی این ماشین داشته باشیم و بعد بلافاصله موتور را روشن کنیم.

تجربه رانندگی

راستش را بخواهید خودم هم خیلی کنجکاوم بدانم این محصول که روی کاغد نکته فنی خاصی ارائه نکرده آیا در عمل می‌تواند نظرم را به خود جلب نماید یا خیر. پس بهتر است بیش از این خودم و شما را منتظر نگذارم و ماشین را استارت بزنم. در همین دقایق ابتدایی تست، اوضاع رو به راه به نظر می‌رسد و جک J4 به لطف فرمان برقی نرم (با قابلیت سنگین شدن در سرعت های بالا)، ارگونومی مطلوب و دید به اطراف مناسب، رفته‌رفته خودش را در دلم جا می‌کند و با حس تسلط کافی و قدرت مانور بالا در شهر، نظرم را به خود جلب می‌نماید؛ ضمناً این راحتی و ارگونومی مطلوب، فقط مختص راننده نیست و سایر سرنشینان هم از این موارد راضی هستند. به عنوان مثال سرنشینان صندلی عقب، نه مثل خانواده 206 با کمبود فضا مواجه شده‌اند و نه مشابه با خانواده تندر بر نیمکت‌های سفت و بدفرم تکیه زده‌اند. تازه جدای از همه این‌ها عملکرد نرم و راحت سیستم تعلیق و عایق‌بندی نسبتاً خوب کابین، آرامش مناسبی را به سرنشینان هدیه کرده است. در مورد نرمی ماشین باید تاکید کنم که سیستم تعلیق مک‌فرسون جلو و بازو میله پیچشی عقب جک J4 به خوبی از پس هضم ضربات ناشی از ناملایمات خیابان‌ها برمی‌آید. البته حتماً در نظر دارید که این تعاریف ما به نسبت توقعی که از این کلاس داریم مطرح می‌شود و یک وقت خدای نکرده انتظار سواری در حد نیسان تینا را در ذهنتان پرورش ندهید!

خوب تا اینجای کار که همه چیز مناسب و حتی فراتر از انتظار ما پیش رفت اما نگرانی اصلی من برای زمانی است که سرعتمان را مقداری بالاتر ببریم. در واقع شما در ماشین‌های نسبتاً ارزان قیمت مجبورید بین راحتی و هندلینگ فقط یکی را انتخاب کنید؛ در نتیجه حدس میزنم که جک J4 با این سواری نرم در بحث تعادل ضعف‌هایش را بروز دهد؛ خوب در عمل هم تقریباً همینطور شد و محصول جک در پیچ‌های تند با حرکات الاکلنگی، مقداری از حس اعتماد به نفس‌مان را کاهش دارد؛ البته این را هم بگوییم که با تمامی این صحبت‌ها و علیرغم نبود سیستم‌های پایداری کمکی، کنترل جک J4 به این راحتی‌ها از دست خارج نمی‌شود اما در هر صورت پشت فرمان نباید توقع چسبندگی عالی را از این ماشین داشته باشید. از این نظر می توان جی 4 را جایی بین تندر 90 (به عنوان یک خودرو با هندلینگ ضعیف) و سری H300 برلیانس با هندلینگی نسبتا خوب قرار دارد. اما با این وجود سواری جی 4 از هر دو ماشین نرمتر است و می تواند از این نظر حتی برتر از بسترن بی 30 و پژو 206 صندوق دار (207 صندوق دار) ظاهر شود.

ترمزها نیز از نظر دقت و واکنش‌های لحظه‌ای، شرایط مناسبی دارند اما کاسه‌ای بودن ترمزهای عقب نقطه ضعفی است که نمی‌توان به راحتی از آن عبور کرد. البته این قضیه در رانندگی عادی مشکل محسوسی ایجاد نمی‌کند اما در سرعت های خیلی بالا یا در موارد تکرر ترمز گیری ممکن است نتوانید توقعی مشابه خودروهای چهار چرخ دیسک را داشته باشید.

بد نیست نگاهی هم به وضعیت شتاب‌گیری و واکنش‌ها به پدال گاز داشته باشیم. البته اولویت ماشین‌های اقتصادی شهری، جویدن آسفالت و برنده شدن در درگ‌های خیابانی نیست و ما هم همچین توقعی از جک J4 نداریم؛ اما در هر صورت با توجه به قیمت‌های وحشتناک ماشین در قیاس با درآمد مردم، همه انتظار داریم ماشینی که می‌خریم در تمامی پارامترها نیازمان را برطرف کند. در این خصوص با توجه به تجربه‌ای که از جک J5 داشتم با ناامیدی پدال گاز را فشردم؛ چراکه J5 علیرغم استفاده از موتور 1.8 لیتری نسبتاً قدرتمند، شتاب چندان مناسبی ارائه نمی‌کرد و بدلیل ضعف در سیستم انتقال قدرت (در نمونه اتوماتیک) واکنش‌های کاملاً معمولی به پدال گاز نشان می‌داد؛ پس حالا حق دارم که در مورد J4 که هم از نظر موتوری ضعیف‌تر است و هم بجای گیربکس AT از مدل ضریب پیوسته استفاده کرده نگران باشم. اما من در این سال‌ها یک چیز را خوب یاد گرفته‌ام و آن اینکه نباید از روی مشخصات روی کاغذ پیش‌داوری کرد. ضمناً وزن سبک‌تر و پیشرفت‌های اخیر گیربکس‌های CVT هم به قوت قلب من اضافه کرده‌اند و در نتیجه امیدوارم که این ماشین کوچک دیفرانسیل جلو مرا مایوس نکند.

با این پیش زمینه‌های ذهنی آزمایش را در مسیرهای مسطح و حتی سربالایی انجام دادیم؛ شروع حرکت J4 با تاخیر کوتاهی همراه بود که این قضیه به نوعی به رفتار ذاتی گیربکس‌های CVT مربوط می‌شود؛ اما پس از آن روند شتاب‌گیری بهبود چشمگیری یافت و عقربه سرعت‌سنج با ریتم مناسبی اعداد پشت آمپر را در نوردید. در حقیقت اگر توقع عجیبی از یک ماشین 1.5 لیتری تنفس طبیعی اقتصادی نداشته باشید، جک J4 به هیچ عنوان شما را ناامید نخواهد کرد و با شتاب "بخصوص ثانویه" قابل قبول و کشش کافی در سربالایی‌ها به راحتی به نیازهایتان پاسخ می‌دهد و حتی برای سایر رقبای "اتوماتیک" این رنج، خط و نشان خواهد کشید و در حقیقت کمی فراتر از انتظار ما بود. براساس ارزیابی های ما جک جی 4 برای شتاب گیری صفر تا صد به زمانی در حدود 11 ثانیه نیاز دارد که با توجه به مشخصات پیشرانه واقعا تعجب برانگیز و برتر از رقبای خود به نظر می رسد.

نتیجه‌گیری

جک J4 طراحی ظاهری معمولی دارد، آپشن‌های متوسطی در رنج خود دارد، و از نظر هندلینگ هم در سطح قابل قبولی قرار می‌گیرد؛ اما نمی توان این ماشین را از میان گزینه‌‌های موجود در این رنج کنار گذاشت؛ در واقع به غیر از کمبود برخی از آپشن‌ها مثل نمایشگر مرکزی و سانروف، در سایر موارد شرایط تمامی ماشین‌های این رنج کم و بیش در همین سطح قرار می‌گیرد. ضمناً در وضعیت اسفناکی که خودرویی مثل پژو 207i صندوقدار با فناوری متعلق به 20 سال قبل، با قیمتی فراتر از 110 میلیون تومان ارزش‌گذاری شده، نمی‌توانیم به قیمت نزدیک به 100 میلیون تومان جک J4 خرده بگیریم. ضمناً شما با خرید این محصول به نکات مثبت زیادی مثل طراحی داخلی زیبا و جادار، کیفیت سواری خوب، قدرت مانور بالا در شهر و شتاب قابل قبول هم دست خواهید یافت. پس در یک جمع‌بندی خلاصه باید بگوییم که اگر بتوانید با کمبود آپشن‌های محصول جدید جک کنار بیائید و کرمان موتور هم روند عرضه این محصول را (بدون افزایش قیمت) ادامه بدهد، J4 قادر خواهد بود اکثر انتظاراتی که از یک ماشین اقتصادی دارید را برآورده سازد. در غیر این صورت هم با قطع تولید خانواده تندر 90 و ساندرو، برلیانس و بسترن، عملا انتخاب چندانی جز جک J4 و پژو 207 صندوق دار در این محدوده قیمتی باقی نمی ماند.

در انتها جا دارد از آقای افشین خالدی جهت در اختیار قرار دادن خودروی خود کمال تشکر را داشته باشیم.